Από χθες το βράδυ ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το κόμμα που θα μείνει στην ιστορία γιατί δεν επέλεξε στο παρελθόν τη σωστή της πλευρά ενώ στο παρόν προσπάθησε ανεπιτυχώς να δραπετεύσει από το παρελθόν του με τις ίδιες πρακτικές που χρησιμοποίησε στην αρχική του επιλογή. Από σήμερα το πρωί ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το αδιέξοδο που ο ίδιος δημιούργησε όταν κυβέρνησε τη χώρα διχάζοντας με την τοξικότητά του και τώρα την υφίσταται κατ’ αναλογία οδεύοντας προς τη διάσπαση. Κι αυτό γιατί, με τη διαδικασία που προηγήθηκε της εκλογής νέας ηγεσίας, βγήκαν στην επιφάνεια όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που κυριάρχησαν την περίοδο που κυβέρνησε με έναν και μοναδικό στόχο: την εξόντωση των πολιτικών αντιπάλων του.
Σ’ ένα κόμμα που τα στελέχη του είχαν μοναδικό σκοπό, με άθλιες μεθόδους, να διαλύσουν ηθικά και πολιτικά τον αντίπαλο, δεν θα μπορούσαν να μην κάνουν το ίδιο και μεταξύ τους με την ίδια δηλητηριώδη τοξικότητα. Αξιομνημόνευτο ότι σ’ αυτήν την πρωτόγνωρη (τρόπος του λέγειν) για την Αριστερά διαδικασία-σούπα σ’ ένα κόμμα- χυλός, δεν ακούστηκαν προτάσεις και θέσεις όπως είναι αυτονόητο από την αξιωματική αντιπολίτευση, αλλά ποιος είναι περισσότερο ΣΥΡΙΖΑ για να «νικήσει τον Μητσοτάκη». Το αποτέλεσμα δικαίωσε τον Λίνεκερ που είχε πει ότι το ποδόσφαιρο παίζεται από 22 παίκτες και στο τέλος κερδίζουν οι Γερμανοί. Στην προκειμένη περίπτωση, στον ΣΥΡΙΖΑ «έπαιξαν» η Εφη Αχτσιόγλου με τον Στέφανο Κασσελάκη και κέρδισε ο... Αλέξης Τσίπρας.
