λινού (η) 1. στέλεχος του ΠΑΣΟΚ που μεταπήδησε στον ΣΥΡΙΖΑ «από τότε που το ΠΑΣΟΚ το πήρε η κατηφόρα ο ΣΥΡΙΖΑ γέμισε με λινούδες» ΣΥΝ ραγκούσης 2. εσωκομματικός εχθρός «όσες λινούδες κι αν έχει, ο Πολάκης δεν παύει να είναι ένα από τα αφεντικά του ΣΥΡΙΖΑ» 3. αυτή που βάζει εύκολα τα κλάματα, κλαψιάρα «όσο πιο λινού είσαι τόσο μικρότερη αξία έχουν τα δάκρυά σου»
Η διαγραφή της συντρόφισσας Λινού σημαίνει ότι ο Στέφανος με τα κολλητά ρούχα θεωρεί τις καταγγελίες του αψύ Σφακιανού βάσιμες. Δηλαδή σημαίνει ότι, σύμφωνα με το μέχρι πριν από λίγο κόμμα της, η συντρόφισσα Λινού έχει περίεργες δοσοληψίες με το Δημόσιο. Προσωπικά δεν έχω ιδέα για το ποια είναι η αλήθεια (αν και, αν έπρεπε οπωσδήποτε να στοιχηματίσω σε μια από τις δύο εκδοχές και με δεδομένο ότι η συντρόφισσα Λινού έχει υπάρξει και ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ, θα στοιχημάτιζα υπέρ της εκδοχής Πολάκη), αλλά ξέρω ότι μια καταγγελία για περίεργες δοσοληψίες με το Δημόσιο που υιοθετείται από το κόμμα του καταγγελλόμενου πρέπει οπωσδήποτε να απασχολήσει και τη Δικαιοσύνη. Οχι τίποτα άλλο, αλλά μπορεί η συντρόφισσα Λινού να είναι εντελώς αθώα (παρότι έχει υπάρξει και ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ) και να μην αξίζει τον διασυρμό που υφίσταται από τους συντρόφους της.
Ταιριαστό
Η αλήθεια είναι ότι λίγα πράγματα είναι τόσο ταιριαστά όσο η τοποθέτηση στην προεδρία της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ (και άρα εν προκειμένου και στη θέση του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης) ενός τύπου που κυκλοφορεί ελεύθερος με αναστολή.
Ασάφειες
Εχει δίκιο ο σύντροφος Φαραντούρης να λέει ότι η σάτιρα όχι μόνο δεν του κάνει κακό αλλά τον ευνοεί κιόλας αφού τον βοηθά να γίνει ευρύτερα γνωστός. Βλέπετε, η επιρροή της σάτιρας στην πορεία ενός πολιτικού εξαρτάται πάντα από τους ψηφοφόρους στους οποίους ο πολιτικός απευθύνεται. Οσο πιο χαμηλού επιπέδου οι ψηφοφόροι τόσο πιο ασαφή τα όρια ανάμεσα στη γελοιοποίηση και τη διαφήμιση.
Ενα κόμμα σκέτος... εφιάλτης
«Μπορείς να φανταστείς την Ελλάδα χωρίς ΠΑΣΟΚ;» αναρωτιέται ο σύντροφος Χάρης Δούκας και το μονοπάτι της σκέψης στο οποίο μας βάζει μόνο τρόμο προκαλεί: τι Ελλάδα θα ήταν αυτή χωρίς Αντρέα, Κουτσόγιωργα, Γιαννόπουλο, Τσοχατζόπουλο, Παπαντωνίου, ΓΑΠ, Ραγκούση, Μιμή, Λαλιώτη, Κουρή, «Αυριανή», αγκαλιές με τον Αραφάτ, «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο», «Τσοβόλα, δώσ’ τα όλα», ΔΕΚΟ, συντάξεις από τα 40, επιδόματα έγκαιρης προσέλευσης, «λεφτά υπάρχουν» και όλη την υπόλοιπη πασοκική παρακαταθήκη;
