ΣΥΡΙΖΑ (ο) 1. κωμικός θίασος που κυρίως ανεβάζει παραστάσεις πολιτικής σάτιρας «ο ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα και ο ΣΥΡΙΖΑ του Στέφανου Κασσελάκη μας έχουν χαρίσει τις σπουδαιότερες στιγμές πολιτικής σάτιρας» 2. αδίστακτος και τοξικός «δεν υπάρχει ούτε ένα στέλεχος της αξιωματικής αντιπολίτευσης που να μην είναι εντελώς ΣΥΡΙΖΑ» 3. αυτός που βοηθάει την κυβέρνηση «κοιτώντας τα στελέχη του καταλαβαίνεις ότι όποιος και να γίνει πρόεδρος το κόμμα θα παραμείνει ένας ΣΥΡΙΖΑ»

Του αρκεί που απλά υπάρχουν

«Κάναμε το καλύτερο δώρο στον Κυριάκο Μητσοτάκη», έγραψε η πιο αριστερή βουλευτής των βορείων προαστίων αναφερόμενη στην εσωκομματική κλοτσοπατινάδα και αποδεικνύοντας ότι ακόμα και τα ίδια τα στελέχη του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν καταλαβαίνουν ότι το δώρο στον Μητσοτάκη το προσφέρουν από τη μέρα που εξελέγη αρχηγός στη Νέα τη Δημοκρατία. Διότι και ο μπρόεδρος Τσίπρας και ο Στέφανος με τα κολλητά ρούχα και ο αψύς Σφακιανός, αλλά και κάθε άλλο προβεβλημένο στέλεχος της Κουμουνδούρου, δεν κάνουν τίποτα περισσότερο από το να υπενθυμίζουν σε καθημερινή βάση τι σημαίνει Αριστερά και να επιβεβαιώνουν, ακόμα και στους πιο δυσαρεστημένους ψηφοφόρους, ότι η εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης αποτελείται αποκλειστικά από τοξικούς, αδίστακτους, ημιαμόρφωτους και ιδιαιτέρως επικίνδυνους για τη χώρα ανθρώπους. Στην πραγματικότητα το δώρο στον Μητσοτάκη ήταν, είναι και θα είναι ο ίδιος ΣΥΡΙΖΑ.

Παραμυθάδες

Και αυτό το δώρο στον πρωθυπουργό και την κυβέρνηση θα προσφέρεται όσο η «αντιπολίτευση» είναι υπόθεση της Αριστεράς είτε αυτή εμφανίζεται ως ΣΥΡΙΖΑ είτε ως ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ light. Βλέπετε, το χαρακτηριστικό γνώρισμα της Aριστεράς είναι η πλήρης αδιαφορία για την πραγματικότητα και μετά τον εφιάλτη του ’15-19 έχουν λιγοστέψει οι Eλληνες που θα αντικαθιστούσαν μια κυβέρνηση που (ανεξαρτήτως αποτελεσματικότητας) πατάει στην πραγματικότητα με φαντασιόπληκτους παραμυθάδες.

Πάντα θα υπάρχουν κι αυτοί

Αν στον θάνατο κάποιου επιφανούς υπάρχει πάντα κάτι το πραγματικά ενδιαφέρον είναι η εμφάνιση των πτωματοφάγων του πνεύματος: δηλαδή εκείνων των συμπολιτών που χρησιμοποιούν τον εκλιπόντα απλώς ως αφορμή για να ταΐσουν τους εαυτούς τους με τη λάμψη του νεκρού.

Ευαισθησίες

Θα ήθελα να πω ότι μένω έκπληκτος από τις αντιδράσεις των «ευαίσθητων» και «προοδευτικών» πολιτών όλου του κόσμου εναντίον της απόφασης της κυβέρνησης των Ταλιμπάν να απαγορεύσει στις γυναίκες να μιλούν και να τραγουδούν δημοσίως, αλλά η απόλυτη αδιαφορία τους δεν μου προκαλεί καμία έκπληξη.