Παρά τα όσα γράφουν και ξαναγράφουν κάποια στελέχη της Κουμουνδούρου ότι ο Κασσελάκης είναι ξένο σώμα για τον ΣΥΡΙΖΑ, κάτι τέτοιο δεν επιβεβαιώνεται. Μάλλον το αντίθετο προκύπτει. Ο Κασσελάκης απολαμβάνει τη φανατική υποστήριξη του Παύλου Πολάκη και των πιστών του ακολούθων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αλλά και των βασικών προπαγανδιστικών λογαριασμών του ΣΥΡΙΖΑ –λογαριασμών που μέχρι την εμφάνιση Κασσελάκη παρακαλούσαν γονυπετείς τον Τσίπρα να γυρίσει.
Το γεγονός αυτό από μόνο του φανερώνει ταύτισή του (ή έστω αποδοχή και συνεργασία) με το δυσώδες αυτό δίκτυο και τη γλοιώδη τοξικότητα. Το αστείο, δε, είναι ότι οι περισσότεροι εξ αυτών των λογαριασμών, που μέχρι πρότινος επιδίδονταν ακόμη και σε ομοφοβικά σχόλια, τώρα ζητωκραυγάζουν υπέρ του coming out του Κασσελάκη και κατηγορούν άλλους για ομοφοβία. Πέρα όμως από την αναμενόμενη γελοιότητα της υποστήριξης Κασσελάκη στα social media, τα χαρακτηριστικά της υποψηφιότητάς του δεν είναι ούτε άγνωστα ούτε πρωτόγνωρα για τον ΣΥΡΙΖΑ.
Τουναντίον, είναι ένα συνεπές σύνολο χαρακτηριστικών που έχουν εγκιβωτιστεί στα θεμέλια του κτιρίου της Κουμουνδούρου κατά τα χρόνια της ηγεσίας Τσίπρα: επικοινωνία και φαίνεσθαι έναντι του πολιτικού προγράμματος και προγραμματικών θέσεων, (βλακώδης) αποθέωση των social media στην άσκηση πολιτικής, υποτιμητική άποψη για τα συλλογικά όργανα του κόμματος και την Αριστερά εν γένει και μια εντελώς παρωχημένη αντίληψη ότι οι εκλογικές νίκες εξαρτώνται αποκλειστικά από τις ικανότητες του εκάστοτε αρχηγού.
Το πλέον αξιοπερίεργο είναι ότι η άσκηση πολιτικής αυτής της μορφής αποτυγχάνει παταγωδώς εδώ και 15 χρόνια και δεν κατάφερε ποτέ να αποδείξει τη χρησιμότητά της – ούτε κατά τα χρόνια της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, μιας κυβέρνησης που σχηματίστηκε επειδή το επέτρεψε ο Πάνος Καμμένος και όχι τα (όποια) χαρίσματα του Αλέξη Τσίπρα. Παρ' όλα αυτά, στον ΣΥΡΙΖΑ επιμένουν στο ίδιο λάθος. Και αυτό είναι ελπιδοφόρο.
Μπερδέματα και εκρήξεις
Ο Τάκης Κατσαρός, στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ και τέως διευθυντής του υπουργικού γραφείου του Ν. Φίλη, έγραψε στο facebook: «Όταν στα 35 σου ξεκινάς πολιτική/κομματική σταδιοδρομία (και μάλιστα για αρχηγός κόμματος!) με πλαστογραφία και δεν τιμωρείσαι παραδειγματικά, δείχνεις τι τρύπιος παράς είσαι (…). Ποια μπορούσε να είναι η τιμωρία σου; Όχι ο αποκλεισμός σου, όχι. Αυτό στη μεταδημοκρατία που ζούμε έως και δώρο θα ήταν για τύπους σαν κι εσένα. Γιατί θα ξεκούμπωνες τη λιλά γραβατούλα σου, θα τράβαγες το βιντεάκι σου και θα μίλαγες για πολιτικό αποκλεισμό. Τιμωρία θα ήταν ο δημόσιος εξευτελισμός σου (…)».
Αιτία για την έκρηξη Κατσαρού ήταν η ενημέρωση από την πρόεδρο του συνεδρίου, Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου, για δύο «διορθώσεις» που υπήρξαν αναφορικά με τη λίστα των απαιτούμενων 30 υπογραφών που κατέθεσε ο Κασσελάκης. Μάλλον δύο σύντροφοι μπερδεύτηκαν και υπέγραψαν μεν, αλλά τελικά δεν ήθελαν να υπογράψουν. Συμβαίνουν αυτά πάνω στη φούρια.
Ονειρεύεται ανατροπές
«Την επόμενη μέρα της εκλογής μου στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, το 41% τελειώνει. Ως άλλοθι και ως πραγματικότητα. Την επόμενη μέρα ξεκινάει ο ΣΥΡΙΖΑ της σύγχρονης Αριστεράς». Τάδε έφη Στέφανος Κασσελάκης από το βήμα του συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ κατά την ομιλία του το Σάββατο το μεσημέρι.
Συνέχισε, δε, λέγοντας ότι «αν θέλετε ένα κόμμα που θα είναι μεταξύ 10% και 15% για να συνεργάζεται –προσφέροντας την αριστερή του καθαρότητα– με το κεντροδεξιό ΠΑΣΟΚ ώστε να φτιάξουμε μια δήθεν κεντρώα κυβέρνηση, μάλλον δεν είμαι εγώ ο καταλληλότερος».
Κατ’ αρχάς τα βασικά: Ο Κασσελάκης γνωρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ πλέον βρίσκεται κάτω από τα εκλογικά του αποτελέσματα και κινείται περί του 10-12%. Κατά δεύτερον, είναι ελαφρώς αστείο να μην έχεις ιδέα από πολιτική, να μην έχεις εκλεγεί ποτέ ούτε διαχειριστής σε πολυκατοικία ή έστω πρόεδρος σε έναν σύλλογο χωριού και να θεωρείς ότι μπορείς να αγγίξεις (πολλώ δε μάλλον να αποδομήσεις) το 41% της κυβέρνησης.
Θέλει δίδακτρα
Η στήλη είναι φαν του χαρισματικού Στέφανου Κασσελάκη. Και γι’ αυτό μελετάει εμβριθώς (eruditely, που λέμε και στο Αμέρικα…) το έργο του ανδρός έως σήμερα. Η αναζήτηση με έβγαλε στο αρχείο του «Εθνικού Κήρυκα» και σε ένα κείμενο που ο Στέφανος είχε συγγράψει ως φοιτητής, το μακρινό 2007.
Εκεί, ο Στέφανος υπεραμύνεται των διδάκτρων που καταβάλλουν οι φοιτητές στις ΗΠΑ, ως κάτι αναγκαίο για το υψηλό επίπεδο των παρεχομένων σπουδών. Οι άλλοι φοιτητές βέβαια, διότι ο Στέφανος σπούδασε με υποτροφία. Ο Στέφανος τάσσεται και κατά των καταλήψεων στα πανεπιστήμια, γεγονός σύνηθες στην Ελλάδα, και μάλιστα ίδιον του χώρου που θέλει τώρα να ηγηθεί πολιτικά.
Όλα τα σφάζει...
Θα μου πείτε, τότε που τα έγραφε αυτά ήταν μόλις 19 ετών. Ο άνθρωπος μεγαλώνει, μορφώνεται ωριμάζει, αλλάζει τρόπο σκέψης και γαλουχείται πολιτικά. Σωστά. Θα προσέθετα σε όλα αυτά ότι ο άνθρωπος προσαρμόζεται κιόλας σε ρόλους και καταστάσεις.
Λόγου χάρη, μπορεί να είσαι υπέρ των πολυεθνικών και του εφοπλιστικού κεφαλαίου, υπέρ των ιδιωτικών πανεπιστημίων και των διδάκτρων στα δημόσια πανεπιστήμια, υπέρ του αχαλίνωτου καπιταλισμού (γι’ αυτό και επιλέγεις να δραστηριοποιηθείς στην ποντοπόρο ναυτιλία), αλλά ταυτόχρονα μπορείς να φοράς το ατσαλάκωτο κοστούμι σου και να το παίζεις φέρελπις ηγέτης της Αριστεράς (και της προόδου). Αμέ.
