Το όχι και τόσο μακρινό 2015, ο Κασσελάκης το είχε εξηγήσει όσο πιο αναλυτικά μπορούσε, σε άρθρο του στον «Εθνικό Κήρυκα», γιατί θα ψήφιζε τον Κυριάκο Μητσοτάκη στις εσωκομματικές εκλογές της ΝΔ. Στο ίδιο άρθρο ο νυν επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ, εκτός από τους ύμνους στον Μητσοτάκη, κατηγορούσε παράλληλα τον τότε πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα ως «λαϊκιστή».
Σήμερα έχει γίνει από φανατικός οπαδός του Μητσοτάκη «ούλτρα αριστερός», κατά δήλωσή του, παραπέμποντας στο γνωστό «με λένε Ρίζο κι όπως θέλω τα γυρίζω».
Και η αλήθεια είναι ότι ο αστακοκαραβοκύρης από το Μαϊάμι τα γυρίζει με μεγάλη ευκολία.
Σήμερα με την ευκολία που αναπνέει μπορεί τη μία μέρα να λέει ότι έχει αστακοκάραβα και την επομένη ότι δεν έχει.
Μπορεί να λέει ότι ποτέ του δεν είπε «Αλ Καπόνε» τον Έλληνα πρωθυπουργό, την άλλη να τα γυρίζει και την παράλλη να λέει ότι δεν παίρνει τίποτα πίσω.
Μπορεί να λέει ότι δεν τρέχει και κάτι που παραβίασε τον νόμο... και δεν πειράζει, βρε αδερφέ, θα πληρώσει το πρόστιμο και καθάρισε.
Μπορεί να δηλώνει -στην προσπάθειά του να δικαιολογήσει την ασχετοσύνη του- περήφανος που έχει μαύρα μεσάνυχτα από τους νόμους και ταυτόχρονα να βαφτίζει την καραμπινάτη άγνοιά του «μαγκιά».
Μπορεί να αφήνει τους «ταλιμπάν» που τον περιβάλλουν να ξερνούν τοξικότητα και χυδαιότητες τόσο κατά των πολιτικών αντιπάλων του όσο και κατά του Αλέξη Τσίπρα.
Τέλος, μπορεί να «μοιράζει» δισ. ευρώ από τα «λεφτόδεντρα» της Κουμουνδούρου, να αποδομεί το «πρόγραμμά» του το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, αλλά να βγαίνει και να ισχυρίζεται ότι «συμφωνεί μαζί το ΓΛΚ». Η πολιτική επιστήμη σηκώνει ψηλά τα χέρια.
Συμπερασματικά: αυτός είναι ο Κασσελάκης. Λαϊκιστής και τοξικός. Αυτό που μένει τώρα να δούμε είναι την Κυριακή το βράδυ πόσοι από τους πολίτες θα ψηφίσουν τον «Τραμπ» της Κουμουνδούρου...
