Σε νέα παραληρηματική ανάρτησή του από τις ΗΠΑ (σ.σ.: Kύριος οίδε τι κάνει τόσες μέρες εκεί...) μιλάει για τον «δικό του» ΣΥΡΙΖΑ. Αλήθεια, πότε «αγόρασε» τον ΣΥΡΙΖΑ και μιλάει σαν να είναι εταιρεία που του ανήκει ή την εξαγόρασε; Τα κόμματα δεν ανήκουν στους ψηφοφόρους τους; Θα λέγαμε στο λαό τους, αλλά δεν είμαστε σίγουροι ότι μπορεί να αντιληφθεί αυτή τη... μικρή διαφορά ο Στέφανος Κασσελάκης όταν ο δικός του «λαός» είναι τα γνωστά ψεκασμένα συριζοτρόλ και κάποιοι αντι-τσιπρικοί.
Σε κάθε περίπτωση, όσο αυτός συνεχίζει από τις ΗΠΑ να μιλάει με έπαρση για τον «δικό του» ΣΥΡΙΖΑ τόσο το κόμμα θα φυλλορροεί. Αυτό ίσως στη φάση που βρίσκονται ο Στέφανος Κασσελάκης και το «μαγαζί» του είναι το μικρότερο πρόβλημά του. Το μεγάλο και μάλλον ανυπέρβλητο είναι αυτό που (του) έρχεται και ακούει στο όνομα Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος, όπως μαθαίνουμε, είναι εξοργισμένος με τον «ευνοούμενό» του.
Ως εδώ και μη παρέκει
Σύμφωνα με πληροφορίες από το περιβάλλον του Αλέξη Τσίπρα, ο τέως πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ... έρχεται με φόρα (που θα ’λεγε και η Πόπη Τσαπανίδου) με νέο κόμμα. Οπως υποστηρίζουν οι ίδιες πηγές, «δεν θα επιτρέψει στον Κασσελάκη να διαλύσει και να εκφυλίσει έτι περαιτέρω το χώρο της Αριστεράς, ούτε να αμαυρώσει την προεδρία του με άθλια υπονοούμενα του τύπου "ο δικός μου ΣΥΡΙΖΑ δεν θα πάρει μαύρο χρήμα"».
Συγκεκριμένα, αναφέρονται στην εμμονή του Στέφανου Κασσελάκη να μιλάει για μαύρο χρήμα, δείχνοντας, εμμέσως πλην σαφώς, την περίοδο που στο τιμόνι του ΣΥΡΙΖΑ ήταν ο Αλέξης Τσίπρας. «Ξεκαθάρισα: Ο δικός μου ΣΥΡΙΖΑ δεν θα πάρει μαύρο χρήμα. "Ο δικός μου ΣΥΡΙΖΑ" σημαίνει ότι, αν οι ψηφοφόροι ή τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ είναι διατεθειμένα να αποδεχθούν μαύρο χρήμα, προκειμένου να αποφευχθούν επίπονες αλλά αναγκαίες οικονομικά αποφάσεις, θα πρέπει να εκλέξουν άλλον πρόεδρο. Εναν πρόεδρο οποίος να αποδέχεται τον υπόγειο τρόπο με τον οποίο λειτουργούν τα περισσότερα κόμματα στην Ελλάδα. Εγώ δεν προσφέρομαι. Λυπάμαι», τονίζει, μεταξύ άλλων, στην τελευταία του ανάρτηση-περιβόλι ο Στέφανος Κασσελάκης.
Το εντυπωσιακό με τον επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι και σε αυτήν την παρέμβασή του, εκτός από τις γνωστές αθλιότητες για τη Νέα Δημοκρατία, επαναλαμβάνει σαν χαλασμένο γραμμόφωνο ότι «αυτό το σάπιο σύστημα θα το σπάσω, ακόμη κι αν χρειαστεί να πέσω μαζί του».
Κάποιοι λένε, διαβάζοντας πίσω από τις γραμμές αυτών των παρεμβάσεων, ότι ο Στέφανος Κασσελάκης ετοιμάζεται να κάνει «ηρωική έξοδο», βλέποντας ότι το κλίμα στο χώρο της Αριστεράς δεν τον σηκώνει άλλο. Τώρα, αν θα αποχωρήσει από την πολιτική ή θα φτιάξει κάτι άλλο το οποίο θα είναι στα μέτρα και στα γούστα του, είναι κάτι που μόνο ο ίδιος γνωρίζει. Πάντως, για μεγάλο μέρος του σημερινού καθώς και του... παλιού ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί persona non grata...
Προβληματικό σχέδιο...
Το rebranding Τσίπρα, έπειτα από την πρεμιέρα του Ινστιτούτου, ξεκίνησε και λειτουργεί. Τουλάχιστον αυτό ισχυρίζονται όσοι είναι κοντά του κι όσοι μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ δηλώνουν απογοητευμένοι από τον «κομήτη», όπως τον χαρακτηρίζουν, Στέφανο Κασσελάκη. Βέβαια, το πρόβλημα για τον Αλέξη Τσίπρα είναι ότι το «μαγαζί» που άφησε στον «εκλεκτό» του, Στέφανο Κασσελάκη, δεν έχει σήμερα και πολλούς «πελάτες». Οχι πως ο ίδιος το άφησε στα καλύτερά του, απλά με τον διάδοχό του στην ηγεσία του κόμματος της Κουμουνδούρου ολοκληρώθηκε η διάλυση της αποκαλούμενης ριζοσπαστικής Αριστεράς, που έφερε ουκ ολίγα δεινά στη χώρα.
Φυσικά το σχέδιο Τσίπρα για ολική επαναφορά έχει ορισμένα... προβληματάκια, εφόσον είναι ακριβείς οι πληροφορίες ότι μιλάει για «επανίδρυση» της Κεντροαριστεράς με πολιτικούς όπως ο Γιώργος Παπανδρέου, ο οποίος έβαλε τη χώρα στα Μνημόνια. Τι... χωριό να φτιάξει με αυτόν που θέλοντας να τον χτυπήσει έλεγε τον Ολάντ «Ολαντρέου» ή που τον έλεγε «Πινοσέτ»;
Κλείνοντας, δεν γνωρίζουμε αν ο «άχαστος» Τσίπρας μπορεί με παλιά πασοκικά υλικά κι ό,τι έχει απομείνει από τον ΣΥΡΙΖΑ να γίνει ο «σωτήρας» της Αριστεράς (χλομό το βλέπουμε, αλλά περί ορέξεως...), αλλά αυτό που είναι σχεδόν σίγουρο είναι ότι δύσκολα θα αποχωριστεί το «κουστούμι» της τοξικότητας και του διχασμού. Και μπορεί με αυτά τα «υλικά» να έκανε καριέρα και να νομίζει ότι μπορεί να το ξανακάνει, αλλά, όπως έλεγε κι ο Καρλ Μαρξ, «η Ιστορία επαναλαμβάνεται την πρώτη φορά σαν τραγωδία και τη δεύτερη σαν φάρσα»...
