Τα μεσάνυχτα της 26ης προς την 27η Ιουνίου του 2015 η… περήφανη διαπραγμάτευση και η δημιουργική ασάφεια της… δρακογενιάς του ΣΥΡΙΖΑ τίναζε στο αέρα τη χώρα με την απόφαση του Αλέξη Τσίπρα να προχωρήσει σε ένα δημοψήφισμα προκειμένου να χτυπήσει τα νταούλια για να χορέψουν οι αγορές.
Ήταν η αρχή ενός 48ώρου που οδήγησε στο κλείσιμο των τραπεζών, την επιβολή capital controls και τον διασυρμό των Ελλήνων πολιτών που στοιβάζονταν σε ουρές μπροστά στα ΑΤΜs προκειμένου να βγάλουν… 60 ευρώ – το όριο των ημερήσιων αναλήψεων.
Ο Αλέξης Τσίπρας, που σήμερα κάνει rebranding και reloading για νέο κόμμα προκειμένου να «ηγηθεί» της Κεντροαριστεράς και να σώσει τη χώρα, ο Γιάνης –με ένα ν– Βαρουφάκης, που φέρεται να έχει πει στη σύζυγό του εκείνες τις ημέρες τη φράση «αγάπη μου, έκλεισα τις τράπεζες», η Ζωή Κωνσταντοπούλου –η οποία έχει σήμερα δικό της κόμμα και δηλώνει έτοιμη να κυβερνήσει– και όσοι βρίσκονται στη Νέα Αριστερά έχοντας φύγει από τον ΣΥΡΙΖΑ, έστειλαν την Ελλάδα στον γκρεμό.
Η χώρα δεν πτώχευσε χάριν των προσπαθειών του –και σήμερα– κεντρικού τραπεζίτη Γιάννη Στουρνάρα, τον οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ για κάποιον λόγο θέλησε να εκδικηθεί εμπλέκοντας τον ίδιο και τη σύζυγό του στη σκευωρία της Νovartis, σε μια απέλπιδα προσπάθεια να τον διώξουν στη συνέχεια από την Τράπεζα της Ελλάδος.
O διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος άλλωστε είχε προειδοποιήσει την κυβέρνηση πως παίρνει ένα τεράστιο ρίσκο λίγα 24ωρα πριν, όταν του ζητήθηκε να απευθύνει αίτημα για αύξηση του έκτακτου μηχανισμού παροχής ρευστότητας στις τράπεζες, κάτι που φυσικά δεν έγινε αποδεκτό, κατάφερε όμως να διατηρηθεί στο υφιστάμενο ύψος η παροχή ρευστότητας σώζοντας ουσιαστικά τη χώρα από μια χρεοκοπία και την έξοδο από το ευρώ.
Εκείνο το βράδυ μεταξύ 26ης και 27ης Ιουνίου ο Αλέξης Τσίπρας και ο Γιάνης Βαρουφάκη έπαιξαν τη χώρα στα ζάρια κι έχασαν, μόνο που το στοίχημα δεν αφορούσε τους ίδιους, αλλά τους Έλληνες πολίτες που πίστεψαν στις αυταπάτες και τις υποσχέσεις μιας ομάδας ατάκτων που θέλησε να κυβερνήσει τη χώρα και να αλλάξει την… Ευρώπη με κραυγές, ανάλογες με αυτές που τους έφεραν στην εξουσία.
Εκείνο το βράδυ ο Αλέξης Τσίπρας ανακοίνωνε το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου ως απάντηση δήθεν του τελεσίγραφου της τρόικας –που διά renaming λεγόταν πια θεσμοί– το οποίο εστάλη στη χώρα μας αφού οι δανειστές απηύδησαν και έφτασαν στα όριά τους από τις αλλοπρόσαλλες και άκρως επικίνδυνες τακτικές των… ατάκτων.
Με την ανακοίνωση της απόφασης για δημοψήφισμα χιλιάδες Έλληνες έτρεξαν στα ATMs για να βγάλουν όσο περισσότερα χρήματα μπορούσαν ώστε να έχουν μετρητά αφού οι διαβεβαιώσεις ότι δεν θα κλείσουν οι τράπεζες έπεσαν στο κενό. Οι εκροές δεκάδων δισεκατομμυρίων χτύπησαν το καμπανάκι του κινδύνου με αποτέλεσμα το βράδυ της 28ης Ιουνίου –ημέρα Κυριακή, 7 λεπτά προτού λήξει η διορία των δανειστών– να αποφασιστεί το κλείσιμο των τραπεζών και η εφαρμογή των capital controls.
Οι υπουργοί της κυβέρνησης Τσίπρα και ο συγκυβερνήτης Πάνος Καμμένος σήκωναν εκείνο το βράδυ το λάβαρο της επανάστασης. Ουδείς μπορεί να ξεχάσει τον Νίκο Παππά, τον στενότερο –τότε– συνεργάτη του Αλέξη Τσίπρα και υπουργό Επικρατείας με έδρα το Μαξίμου, να δηλώνει μετά το διάγγελμα και την απόφαση διεξαγωγής δημοψηφίσματος τα εξής:
«Είναι μια καλή νύχτα, θα ξυπνήσει μια όμορφη μέρα για να αποφασίσει ο λαός αν αυτή η συμφωνία θα γίνει αποδεκτή. Θα ξημερώσει μία πολύ όμορφη μέρα. Καλώ τους ακραίους κύκλους να μην παίξουν με τη σταθερότητα του κοινού νομίσματος. Όποιος παίζει με ακραία σενάρια έχει ιστορική ευθύνη. Να μην παίζουν με τις καταθέσεις και την ψυχραιμία των πολιτών. Η πρόταση είναι ασύμβατη με τη λαϊκή εντολή και το μέλλον της ανάπτυξης της Ελλάδας. Η Ευρώπη μπορεί να βρει τη λύση χωρίς το ΔΝΤ».
Το τι ακολούθησε είναι γνωστό και αλησμόνητο. Η «καλή νύχτα» έγινε… καληνύχτα και η μέρα στην οποία αναφέρθηκε δεν ξημέρωσε. Περίπου 48 ώρες μετά υπογραφόταν η Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου για το κλείσιμο των τραπεζών και την εφαρμογή των capital controls με την τότε κυβέρνηση να εκδίδει και ένα non paper που υποτίθεται ότι έδινε απαντήσεις και ξεκινούσε ως εξής: «Από τη Δευτέρα 29 Ιουνίου 2015 οι τράπεζες θα παραμείνουν κλειστές μέχρι και τη Δευτέρα 6 Ιουλίου».
Βέβαια οι τράπεζες δεν άνοιξαν στις 6 Ιουλίου. Στις 6 Ιουλίου γινόταν η μεγαλύτερη πολιτική κωλοτούμπα, τέτοια που ως λέξη έκανε διεθνή καριέρα με πρωτοσέλιδα σε ξένες εφημερίδες που εξηγούσαν με ανάλογο τρόπο τη μετατροπή του «Όχι» του δημοψηφίσματος –που έγινε στις 5 Ιουλίου– σε «Ναι» από τον Αλέξη Τσίπρα. «Kolotoumpa» έγραφαν τα μέσα ενημέρωσης και εξηγούσαν τι… σημαίνει.
Ο διχασμός έγινε κεντρική πολιτική γραμμή προκειμένου να καλυφθούν οι εγκληματικές ενέργειες που οδήγησαν τη χώρα στο χείλος της αβύσσου και στην εφαρμογή ενός τρίτου μνημονίου που υπεγράφη από ΝΔ και ΠΑΣΟΚ δεδομένου ότι στην πορεία ο Αλέξης Τσίπρας έχασε ουσιαστικά τη δεδηλωμένη με τις αποχωρήσεις βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ από το κόμμα. Είχε προηγηθεί μια 17ωρη διαπραγμάτευση και ένας… έρπης.
Οι μνήμες, δέκα χρόνια μετά, παραμένουν νωπές. Και μπορεί οι σύντροφοι του Αλέξη Τσίπρα και ο ίδιος να επιθυμούν στο μέλλον την επάνοδο στην εξουσία, εν τούτοις οι ουρές στα ΑΤΜ, οι λιποθυμίες συνταξιούχων μπροστά από τις τράπεζες και οι στοχοποιήσεις πολιτικών αντιπάλων που ακολούθησαν θα συντροφεύουν πάντα αυτούς που θέλησαν με αυταπάτες να χτυπούν τα νταούλια για να χορεύουν οι αγορές…
* Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην έντυπη έκδοση του «Μανιφέστο»
