Ο Αλέξης Τσίπρας εμφανίστηκε στο συνέδριο inForoum «Brain Retain & Regain» πιο «φρέσκος» από ποτέ… δηλαδή, σαν να βγήκε μόλις από το 2015. Με τα ίδια κουρασμένα επιχειρήματα, τη γνωστή αντισυστημική προπόζα και το trademark ύφος «φταίνε όλοι εκτός από εμένα», θύμισε περισσότερο reunion παλιών λαϊκιστικών επιτυχιών, παρά ομιλία πρώην πρωθυπουργού που κυβερνούσε για 4,5 χρόνια.
Ούτε λέξη για το 3ο Μνημόνιο – εκείνο το «αχρείαστο» που τελικά έγινε νόμος του κράτους με την υπογραφή Τσίπρα. Ούτε κουβέντα για τα Capital Controls, που έγιναν «καλοκαιρινή ανάμνηση» για τις ουρές στα ΑΤΜ. Αντιθέτως, εμφανίστηκε ως… τιμητής της ευρωπαϊκής κανονικότητας, καταγγέλλοντας μια «βαλκανοποίηση» που ο ίδιος κληρονόμησε και βάθυνε.
Και μέσα σε όλα, το Brain Drain, που σύμφωνα με τον ίδιο, συνεχίζεται ακάθεκτο — λες και δεν ήταν η κυβέρνησή του που το εκτόξευσε. Ξεχνά ίσως ότι οι πρώτες βαλίτσες για εξωτερικό γέμισαν όταν η «περήφανη διαπραγμάτευση» χαντάκωσε την οικονομία και μετέτρεψε την Ελλάδα σε χρηματοοικονομικό πειραματόζωο. Η ειρωνεία; Τώρα μιλά για brain drain, αγνοώντας τα κίνητρα που έδωσε η παρούσα κυβέρνηση για την επιστροφή νέων επιστημόνων.
Αντί να προτείνει, επιτίθεται. Αντί να αυτοκριθεί, επινοεί. Και αντί να εξελίσσεται, επιστρέφει στα παλιά του λημέρια, ελπίζοντας ότι το κοινό έχει ξεχάσει. Αλλά ευτυχώς, σε αντίθεση με το 2015, η χώρα δεν τρώει κουτόχορτο με capital flavor.
Το πραγματικό πρόβλημα δεν είναι ότι ο Τσίπρας παραμένει ίδιος. Είναι ότι νομίζει πως και η Ελλάδα παραμένει ίδια. Και αυτή είναι η μόνη ψευδαίσθηση που δεν συγχωρείται πολιτικά.
