Ο Αλέξης Τσίπρας επιστρέφει με το γνωστό του κόλπο: να ξαναπουλήσει το ίδιο παλιό προϊόν με λίγο διαφορετική συσκευασία. Το νέο του κόμμα , υπόσχεται, θα είναι «καθαρό» και «χωρίς βαρίδια». Μόνο που το πραγματικό βάρος δεν ήταν ποτέ οι συνιστώσες, αλλά ο ίδιος. Ο άνθρωπος που κυβέρνησε με απόλυτη αυθεντία, παγιδευμένος στην αλαζονεία και την άρνηση να δει τα λάθη του.
Τα λάθη αυτά ήταν όχι απλώς πολλά, αλλά επαναλαμβανόμενα. Υποσχέσεις που έγιναν ανέκδοτα, πολιτικές που στήθηκαν σε ψευδαισθήσεις, και η «συλλογικότητα» που ποτέ δεν υπήρξε, μετατράπηκε σε μια καλοστημένη θεατρική παράσταση όπου ο αρχηγός αποφάσιζε τα πάντα. Και όταν το καράβι άρχισε να βυθίζεται, ο Τσίπρας δεν έκανε ούτε βήμα πίσω. Δεν ανέλαβε καμία ευθύνη. Αντίθετα, φορτώθηκε τα πάντα σε «εχθρούς», «προδότες» και το «σύστημα» που υποτίθεται ότι πολεμούσε.
Τώρα, απογυμνωμένος από ιδέες και υποστήριξη, επιστρέφει μόνος του με το ίδιο προσωπικό κόμμα και την ίδια παλιά ρητορική. Ξεχνά ότι η πολιτική δεν συγχωρεί εμμονές και αποτυχημένα σχέδια. Το ερώτημα δεν είναι πώς θα πετύχει, αλλά πώς δεν έχει συνειδητοποιήσει την παταγώδη αποτυχία του.
Η χώρα έχει ήδη γυρίσει σελίδα. Αυτό που βλέπουμε είναι μια απελπισμένη προσπάθεια ενός άνδρα να κρατηθεί σε μια σκηνή όπου τα φώτα έχουν σβήσει. Και όσο προσπαθεί να κρύψει το παρελθόν του πίσω από το «νέο», τόσο αποδεικνύει πόσο βαθιά έχει εγκλωβιστεί στο παλιό του κόλπο.
