Ο Αλέξης Τσίπρας επανέρχεται στο προσκήνιο με αίτημα για τη δημοσιοποίηση των απόρρητων πρακτικών του Συμβουλίου Πολιτικών Αρχηγών του 2015, σε μια κίνηση που δηλοί πολιτικό τακτικισμό και ουδόλως ουσία. Επί τη επετείω του διχαστικού δημοψηφίσματος, επιχειρεί να επανασυστήσει την εικόνα του μέσω ενός επικοινωνιακού σόου, προσπαθώντας να δημιουργήσει κλίμα θυματοποίησης και να επηρεάσει την κοινή γνώμη.
Στο πλαίσιο του «επαναλανσαρίσματος» του ονόματός του... μέσω του διάσημου πλέον «Rebranding Tsipras», ο πρώην πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας, ανήμερα της επετείου από την αναγγελία του διχαστικού δημοψηφίσματος... ζήτησε εκ του ασφαλούς από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κωνσταντίνο Τασούλα, τα πρακτικά του Συμβουλίου Πολιτικών Αρχηγών της 6ης Ιουλίου 2015, παρόλο που γνώριζε πως, βάσει των προβλέψεων του συντάγματος, δεν ήταν εφικτό να ικανοποιηθεί το αίτημά του.
Στην προσπάθεια να «φιλοτεχνήσει» την εικόνα του, ο κ. Τσίπρας επιχειρεί αυτό που γνωρίζει πολύ καλά: να κάνει τη νύχτα μέρα ρίχνοντας στον αέρα πολιτικά βεγγαλικά. Ζητώντας κάτι ανέφικτο, «θυματοποιεί» τον εαυτό του.
Ο στόχος, σαφώς να δημιουργήσει συμπάθειες στον κόσμο της Κεντροαριστεράς και, με το πρόσχημα πως ακόμα διώκεται από το σύστημα, να επανέλθει, θεωρώντας μάλλον πως οι πολίτες μπορούν να λησμονήσουν εκείνες τις μέρες του 2015 που έμοιαζαν αιώνες μπροστά στα κλειστά υποκαταστήματα των τραπεζών με τους γέροντες να λιποθυμούν πρώτα από ντροπή και μετά από τον πρώιμο καύσωνα για να ζητιανέψουν από τα ATM ένα εικοσάρικο – γιατί ζητιάνοι ένιωσαν και με την παλάμη ανοιχτή για έναν κόμπο από το βιος τους. Ημέρες που κύλησαν σαν αιώνες και μνήμες που χαράχτηκαν ανεξίτηλα...
