Για κάποιον περίεργο λόγο στον ΣΥΡΙΖΑ εξακολουθούν να σφυρίζουν αδιάφορα για το (ευρω)εκλογικό αποτέλεσμα και τις εσωτερικές αναταράξεις, που όλα δείχνουν ότι θα λυθούν στο Συνέδριο του Οκτωβρίου με το ενδεχόμενο μιας νέας ρήξης να είναι ορατό, στο πλαίσιο ενός ξεκαθαρίσματος που δείχνει να αποτελεί αυτοεκπληρούμενη προφητεία.
Οι αυταπάτες παραμένουν κυρίαρχο χαρακτηριστικό στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Διαφορετικές μεν από αυτές που είχε όταν το 2015 αναλάμβανε την εξουσία για να χτυπήσει τα νταούλια και να χορέψουν οι αγορές –με το γνωστό αποτέλεσμα του τρίτου Μνημονίου–, αλλά παραμένουν αυταπάτες. Οι εκτιμήσεις και ο απολογισμός επί του αποτελέσματος της 9ης Ιουνίου το επιβεβαιώνουν.
Για παράδειγμα, στην Κουμουνδούρου η ηγετική ομάδα φέρεται να εκτιμά ότι μοναδικός νικητής είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Παρακάμπτουν τη μείωση των ποσοστών, παρακάμπτουν την απώλεια χιλιάδων ψήφων –και ψηφοφόρων– και αποτιμούν το αποτέλεσμα στη λογική ότι το κόμμα «σταθεροποιήθηκε» στη δεύτερη θέση, δηλαδή στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Ας ξεπεράσουμε το γεγονός ότι και πέμπτος να ερχόταν ο ΣΥΡΙΖΑ, μέχρι τις επόμενες εθνικές εκλογές, αξιωματική αντιπολίτευση θα είναι και ας δούμε τα περί «σταθεροποίησης», διότι αυτή είναι η λέξη-κλειδί προκειμένου να «περάσει» το αποτέλεσμα ως… επιτυχία που οφείλεται στον Στέφανο Κασσελάκη και την τακτική που ακολούθησε προεκλογικά.
Ο λόγος που γίνεται αυτό είναι για να πειστούν οι οπαδοί και οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ πως ο πρόεδρος του κόμματος πέτυχε κάτι σημαντικό. Κάτι που σταθεροποιεί αυτόν στη θέση του. Κάτι που οδηγεί στο να μην αμφισβητείται στο εσωτερικό. Στην Κουμουνδούρου υποστηρίζουν, δηλαδή, πως ούτε ο Στέφανος Κασσελάκης αμφισβητείται ούτε η πολιτική του ούτε καν οι αλλαγές που ετοιμάζει στην οργανωτική –και όχι μόνο– δομή.
Για να δικαιολογήσουν αυτή τη… θέση επικαλούνται όλα όσα έγιναν στην Κεντρική Επιτροπή, που συνεδρίασε το Σάββατο, κατά τη διάρκεια της οποίας «πέρασε» η εισήγησή του, με τους… αντιφρονούντες να ηττώνται και τον ίδιο να οδεύει «νικητής» προς τον δικό του ΣΥΡΙΖΑ.
Βέβαια, οι πληροφορίες αναφέρουν ότι το θέμα δεν έχει λήξει στο πεδίο της εσωκομματικής αντιπαράθεσης. Οι ίδιες πληροφορίες επιμένουν ότι στο Συνέδριο, ή λίγο πριν από αυτό, θα υπάρξει και το τελικό ξεκαθάρισμα των ανοιχτών λογαριασμών. Μένει να φανεί αν και κατά πόσον αυτό θα ισχύσει.
Με τις ίδιες αυταπάτες στον ΣΥΡΙΖΑ πιστεύουν –ειδικά η ηγετική του ομάδα– ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης τελεί υπό καθεστώς «αμφισβήτησης», υποστηρίζοντας μάλιστα ότι σε αυτό συνέβαλε ο Στέφανος Κασσελάκης εξαιτίας του οποίου υπέστησαν φθορά τα ποσοστά της Νέας Δημοκρατίας στις ευρωεκλογές. Το έχει πει και ο ίδιος ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, αν και ουδείς δύναται να εξηγήσει το γιατί οι ψηφοφόροι που απείχαν δεν επέλεξαν τη λεγόμενη τιμωρητική ψήφο. Δεν πήγαν δηλαδή να ψηφίσουν ένα κόμμα από αυτά που δηλώνουν κόμματα εξουσίας.
Το νέο αφήγημα του ΣΥΡΙΖΑ είναι αυτό. Οτι ο Κυριάκος Μητσοτάκης τελεί υπό αμφισβήτηση. Επικαλούνται τις παρεμβάσεις των δύο πρώην πρωθυπουργών και προέδρων της ΝΔ για να το διανθίσουν, διακινούν σενάρια για πρόωρες εκλογές για να έρθουν μετά και να τα επικαλεστούν και συνεχίζουν μια αντιπολιτευτική τακτική που έχει αποτύχει από το 2019 και μετά, παρότι συγκρούεται με την πραγματικότητα και με τις διαθέσεις των πολιτών.
Στο παιχνίδι αυτό βάζουν και την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, το 2025, και τους προβληματισμούς που αναπτύσσονται εντός της κυβερνώσας παράταξης, που όμως απέχουν πολύ από το να συμπεριφερθούν τα στελέχη της, όπως οι Αλέξης Τσίπρας και Πάνος Καμμένος το 2014 όταν επέλεξαν να σύρουν τη χώρα σε εκλογές, καταψηφίζοντας την πρόταση του Αντώνη Σαμαρά για την προεδρία.
Τα παραπάνω δείχνουν ότι οι αυταπάτες παραμένουν κυρίαρχο συστατικό του ΣΥΡΙΖΑ. Αφηγήματα που οι ίδιοι διαμορφώνουν αναμένουν να γίνουν πραγματικότητα. Να εκπληρωθούν δηλαδή με κάποιον… μαγικό τρόπο. Και να δημιουργηθεί φυσικά και το ανάλογο κύμα αγανάκτησης. Αυτό που έφερε τον προκάτοχο του Στέφανου Κασσελάκη και το κόμμα του στην εξουσία.
Ξεχνούν όμως τον βασικότερο παράγοντα. Αυτόν που καθιστά τα αφηγήματα best seller ή τα ρίχνει στον κάλαθο των αχρήστων. Τον πολίτη - ψηφοφόρο αυτής της χώρας που αναζητεί διακαώς σταθερότητα. Πολιτική και οικονομική. Οι κίνδυνοι που διαρκώς προκύπτουν, οι κρίσεις –διεθνούς επιπέδου– που χτυπούν διαρκώς την πόρτα και της Ελλάδας έχουν κουράσει την πλειοψηφία, η οποία επενδύει στις προσπάθειες αλλαγής σελίδας και κυρίως βελτίωσης της καθημερινότητας.
Ακρίβεια, Υγεία, Παιδεία, Ασφάλεια παραμένουν προτεραιότητες και για την κυβέρνηση και για τους πολίτες. Αυταπάτες, προσωπικές βλέψεις και διάφορες ίντριγκες μπορεί να αποτελούν αντικείμενα σχολιασμών και συζητήσεων καφενείου, όμως μια χώρα δεν κυβερνιέται με Likes, αλλά με πρωτοβουλίες και αποφάσεις. Με μεταρρυθμίσεις που πάντα κάποιους ξεβολεύουν, αλλά είναι απαραίτητες, εφόσον ο τελικός απολογισμός είναι θετικός έναντι της πλειοψηφίας…
* Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην έντυπη έκδοση του «Μανιφέστο»
