Δεν θα αποτελούσε έκπληξη αν το βράδυ της Κυριακής «τα μπάνια του λαού» επικρατήσουν της ψήφου του λαού, με αποτέλεσμα η αποχή να αφήσει, όπως και στις προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις, το δικό της ξεχωριστό αποτύπωμα. Με τις υφιστάμενες δημοσκοπικές ενδείξεις δεν απέχει από την πραγματικότητα αντίστοιχη αποχή με εκείνη των ευρωεκλογών του 2019, παρότι η αντιπολίτευση έδωσε χαρακτήρα δημοψηφίσματος κατά της κυβέρνησης.
Αυτή η στρατηγική ενέχει ρίσκο εφόσον το «μήνυμα ανατροπής» κατά τουΚυριάκου Μητσοτάκη επιστραφεί ανεπίδοτο, διότι σ’ αυτή την περίπτωση θα επιταχυνθεί η φθορά της αντιπολίτευσης. Θα είχε νόημα η «δομική αντιπολίτευση», στην περίπτωση που η δυναμική των «ανατροπέων», εν προκειμένω του Στέφανου Κασσελάκη και του Νίκου Ανδρουλάκη, εναρμονιζόταν με τη βούληση του εκλογικού σώματος όπως στις εκλογές του 2019. Τότε, όμως, η πλειονότητα των εκλογέων ήθελε να φύγει ο Αλέξης Τσίπρας, εν αντιθέσει με τις παρούσες συνθήκες, όπου, εκτός μιας ισχνής μειοψηφίας, κανείς δεν θέλει (ούτε οι ίδιοι ενδομύχως) να φύγει ο πρωθυπουργός.
Λαμβανομένου υπόψη ότι ψηφίζουμε για Ευρωβουλή, η κόπωση λόγω «επαναστατικής γυμναστικής» στην οποία υποβάλλουν το στελεχικό δυναμικό τους οι ηγεσίες του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ θα εξαντλήσει τους ψηφοφόρους τους.
