Αν κάποιος παρακολουθήσει την τακτική των κομμάτων της αντιπολίτευσης και τα όσα υποστηρίζουν στον δρόμο προς τις ευρωεκλογές της Κυριακής, θα πιστέψει πως ζει στη χειρότερη χώρα του κόσμου και ότι βρισκόμαστε ένα βήμα πριν από την κατάρρευση, αν δεν έχουμε ήδη φτάσει σε αυτήν. Θυμίζουν, δηλαδή, τις «μαύρες αγκινάρες» του διαφημιστικού σποτ με το οποίο πήγε στις εθνικές εκλογές του Μαΐου του 2023 ο Αλέξης Τσίπρας...
Και ναι μεν τ’ αποτελέσματα αυτής της τακτικής είναι γνωστά –επικυρώθηκαν άλλωστε και από τις εθνικές εκλογές του Ιουνίου του 2023– εντούτοις επανέρχεται στο προσκήνιο. Ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ και από κοντά τα υπόλοιπα κόμματα της αντιπολίτευσης έχουν αναγορεύσει την καταστροφολογία σε κεντρικό πολιτικό αφήγημα κόντρα σε όλα τα δεδομένα που καταγράφονται σε ελληνικό, ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο.
Ποια; Αυτά που καταγράφουν την Ελλάδα ως χώρα παράδειγμα, ως το οικονομικό και αναπτυξιακό θαύμα της περιόδου των διεθνών κρίσεων, γεωπολιτικών και οικονομικών, αφού κατάφερε μέσα από μια πανδημία και μια ενεργειακή... καταιγίδα να σταθεί όρθια και να δημιουργήσει συνθήκες ανάπτυξης που υπερβαίνουν κατά πολύ τα ευρωπαϊκά δρώμενα.
Ένας φαύλος κύκλος...
Στις 30 Μαΐου 2023, έπειτα από την πρώτη εκλογική πανωλεθρία του ΣΥΡΙΖΑ, η Πόπη Τσαπανίδου δήλωνε στο Mega ότι τα προεκλογικά σποτ του ΣΥΡΙΖΑ δεν έπρεπε να είναι τόσο... σκοτεινά όσο ήταν. «Θολώσαμε και διαστρεβλώσαμε το ίδιο μας το μήνυμα», τόνισε χαρακτηριστικά, μόνο που αυτή η αυτοκριτική ξεχάστηκε και στο δρόμο για τις εθνικές εκλογές του Ιουνίου του 2023 αλλά και κατά τους μήνες που ακολούθησαν, αφού η Κουμουνδούρου δείχνει να εμμένει στην τακτική της καταστροφολογίας.
Ολα μαύρα και άραχλα... Η οικονομία εμφανίζεται σχεδόν κατεστραμμένη, οι πολίτες στα όρια της φτώχειας και της ένδειας, η μεσαία τάξη διαλυμένη, οι νέοι απογοητευμένοι αποτελούν τη μόνιμη επωδό όχι μόνο του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και του ΠΑΣΟΚ, που δείχνει να έχει συρθεί πίσω από μια αντιπολιτευτική λογική υψηλών τόνων και ατέρμονης τοξικότητας.
Το χειρότερο είναι πως επενδύουν σε ένα στατιστικό στοιχείο, το οποίο, όμως, είναι το πλέον αμφιλεγόμενο. Αυτό που αφορά τους πολίτες οι οποίοι ζουν στα όρια της φτώχειας ή και κάτω από αυτά. Ενα στοιχείο που δείχνει μια διαχρονική... σταθερότητα από την εποχή μάλιστα που έδεναν τα σκυλιά με τα... λουκάνικα. Ενα στοιχείο που συνδέεται με το δηλωθέν εισόδημα από κατηγορίες επαγγελματιών που διατηρούν μια διαχρονική, επίσης, σχέση με την φοροαποφυγή και την εισφοροαποφυγή.
Έμεινε όρθια η Ελλάδα
Δεν υπάρχουν προβλήματα; Φυσικά και υπάρχουν. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η χώρα βγαίνοντας –όπως τέλος πάντων βγήκε– από μια οικονομική κρίση, με τη μεσαία τάξη διαλυμένη από τη φοροεπιδρομή των κυβερνήσεων του Αλέξη Τσίπρα και του Πάνου Καμμένου, «έπεσε» πάνω σε μια πανδημία παγκόσμιου βεληνεκούς που ουσιαστικά διέλυσε τον παγκόσμιο οικονομικό ιστό.
Και μόλις ανέπνευσε –βγάζοντας τις μάσκες– έπεσε πάνω σε μια ενεργειακή κρίση που προκλήθηκε από την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία και δημιούργησε ένα πληθωριστικό ντόμινο, το οποίο εκτίναξε την ακρίβεια σε δυσθεώρητα ύψη. Ομως μέσα σε αυτό το οικονομικό περιβάλλον, που συνοδεύεται από γεωπολιτικές κρίσεις οι οποίες στην κυριολεξία τρομάζουν, η Ελλάδα στέκεται όρθια.
Ακόμη περισσότερο η διαχείριση των κρίσεων από τον Κυριάκο Μητσοτάκη και την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας έχει καταστήσει εφικτή και τη διατήρηση της κοινωνικής συνοχής. Της βασικής παραμέτρου για την διαμόρφωση εκείνων των αναγκαίων συνθηκών που συμβάλλουν στην αντιμετώπιση των προβλημάτων και την ανάταξη μιας οικονομίας.
Η δημιουργία 400.000 θέσεων εργασίας, καλύτερα αμειβόμενων, δεν είναι απλή υπόθεση. Οπως δεν είναι και η αύξηση του κατώτατου μισθού σε ετήσια βάση με στόχο να φτάσει τα 950 ευρώ. Οπως δεν είναι και η πρόβλεψη για διαμόρφωση του μέσου μισθού στα 1.500 ευρώ μέχρι το τέλος της τετραετίας. Οπως δεν είναι απλή υπόθεση και η στήριξη της οικογένειας στο πλαίσιο της αντιμετώπισης του δημογραφικού προβλήματος, τα προγράμματα για τη στέγη, η στήριξη των ΑμΕΑ και μια σειρά άλλων παρεμβάσεων και μεταρρυθμίσεων.
Τα παραπάνω και ακόμη περισσότερα είναι απτά. Δεν πρόκειται για υποσχέσεις που δεν έχουν αντίκρισμα. Είναι αποτελέσματα δράσεων και μεταρρυθμίσεων σε μια κοινωνία που βλέπει και ακούει πολιτικούς αρχηγούς να της λέει ότι όλα είναι μαύρα. Οτι δεν δουλεύει τίποτε, ότι δεν προχωρά το παραμικρό. Και κυρίως ότι όλοι πεινούν.
Στη γραμμή του Τσίπρα
Ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ ακολουθούν την τακτική που οδήγησε τον Αλέξη Τσίπρα στην εκλογική πανωλεθρία. Αν βρεθεί στην Ελλάδα ένας επισκέπτης και τους ακούσει, θα πιστέψει πως έχει φτάσει σε μια τριτοκοσμική χώρα. Θα περιμένει ν’ αντιμετωπίσει άθλιες συνθήκες, κόσμο να πεθαίνει στους δρόμους από την πείνα και άλλα πολλά.
Στο πλαίσιο αυτό, τα κόμματα της αντιπολίτευσης εμφανίζονται να προτείνουν να σταλεί στην κυβέρνηση ένα... μήνυμα από τους πολίτες στις ευρωεκλογές. Να μπει, λένε, τέλος στην αλαζονεία του 41%. Αυτή είναι η πρότασή τους.
Εκεί αρχίζει και σταματά η προεκλογική τακτική τους συνοδευόμενη με χιλιάδες φρούδες υποσχέσεις αξίας δισεκατομμυρίων ευρώ. Από εκεί και πέρα τίποτα, ειδικά σε ό,τι αφορά το πραγματικό διακύβευμα των ευρωεκλογών που αφορά στην παρουσία της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ενωση και στην καλύτερη δυνατή εκπροσώπησή της...
* Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην έντυπη έκδοση του «Μανιφέστο»
