Προσωπικά διόλου ενοχλούμαι από τις καπιταλιστικές συνήθειες του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, έστω κι αν είναι επιεικώς αντιφατικό να ηγείσαι ενός κόμματος της ριζοσπαστικής Αριστεράς και την ίδια στιγμή να εξάρεις το εφοπλιστικό κεφάλαιο. Αν κάτι με ενοχλεί είναι ότι δεν ενοχλούνται οι σύντροφοι του κ. Κασσελάκη στον ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίοι, προκειμένου να ξεμπερδέψουν με τον ορίτζιναλ «καπιταλιστή» πρωθυπουργό, αναγάγουν την ανάγκη σε φιλότιμο βαπτίζοντας τις προτάσεις του προέδρου τους «αριστερές».
Και ενοχλούμαι όχι τόσο γιατί στον ΣΥΡΙΖΑ γίνονται καταγέλαστοι, άλλωστε δεν χρειάζεται να καταβάλουν ιδιαίτερη προσπάθεια για να το κατορθώσουν αυτό, αλλά γιατί η ΝΔ χρειάζεται επειγόντως αντίπαλο με ταυτότητα και όχι ένα κόμμα-«σημαία ευκαιρίας».
Στην προκειμένη περίπτωση, ο κ. Κασσελάκης κάνει τη δουλειά του και φαίνεται ότι την κάνει σωστά για το κοινό στο οποίο απευθύνεται. Ο ίδιος αισθάνεται «σύγχρονος» αριστερός, τουλάχιστον αυτό ισχυρίζεται δημοσίως ανεξάρτητα αν το πιστεύει, αλλά το θέμα είναι πόσο αριστεροί και πόσο σύγχρονοι αισθάνονται όσοι ψηφίζουν ΣΥΡΙΖΑ. Από όποια θέση του πολιτικού εκκρεμούς κι αν δει κανείς το «εκκρεμές» Κασσελάκη, θα δει αυτό που αρνούνται να δουν όσοι ίπτανται με την ίδια ελαφρότητα που χαρακτηρίζει τον ίδιο: έναν αλεξιπτωτιστή σε ελεύθερη πτώση.
Την Κυριακή θα μάθουμε πώς και πού θα προσγειωθούν οι φιλοδοξίες του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ. Διότι ανεξάρτητα πού έχει στήσει ο ίδιος τον πήχη, αν θα περάσει άνωθεν ή κάτωθεν, το πλέον βέβαιο είναι ότι ο κ. Κασσελάκης είναι τόσο αμετροεπής ώστε δεν θα καταλάβει ότι στην πτώση υπάρχουν και φορές που στέκεσαι όρθιος γιατί έτσι νομίζεις. Διόλου παράδοξο για αυτόν που ενσαρκώνει με αριστοτεχνικό τρόπο τα λόγια του Γιάννη Τσαρούχη: «Στην Ελλάδα είσαι ό,τι δηλώσεις».
Ο κ. Κασσελάκης με τις εμφανίσεις του, όπως στην πρόσφατη με τον Νίκο Χατζηνικολάου στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του ΑΝΤ1, δήλωσε «αριστερός» αφήνοντας τους τηλεθεατές με την απορία γιατί… «παρέλειψε» να δηλώσει το πόθεν έσχες.
Ενδεχομένως να παρέλειψαν όσοι τον έφεραν στην Ελλάδα και τον… δήλωσαν στον ΣΥΡΙΖΑ, ότι όφειλε αμέσως μετά την εκλογή του να καταθέσει το πόθεν έσχες, αντί να ψεύδεται λέγοντας ότι ήταν κλειστή η πλατφόρμα.
Τέλος πάντων, ο κ. Κασσελάκης είτε έτσι είτε αλλιώς είναι ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, είναι κατά δήλωση αριστερός είτε αρέσει είτε δεν αρέσει στο ΚΚΕ και στον κ. Κουτσούμπα, είναι λαϊκός καπιταλιστής είτε προσβάλλει τη μνήμη του Μαρξ είτε όχι, είναι τα πάντα μέχρι και… Ολυμπιακός για τις ανάγκες της παράστασης, αλλά δεν είναι ούτε πρόκειται να γίνει αυτό που νομίζουν όσοι τον «προμοτάρουν» ως κάτι μεταξύ Τζούντι Γκάρλαντ και Βασιλάκη Καΐλα με σκηνικά-κοστούμια μιας μεταμοντέρνας Αριστεράς.
Σε κάθε περίπτωση, ο κ. Κασσελάκης δεν είναι «παιδί-θαύμα», ακόμα και όταν προσπαθεί να εξηγήσει ότι ως εκ θαύματος η «σύγχρονη Αριστερά καλύπτει όλη την Κεντροαριστερά» (sic), ή ότι θα έπρεπε να αισθανόμαστε τύψεις γιατί παράτησε τις κερδοφόρες επιχειρήσεις του στην Αμερική και ήρθε στην Ελλάδα να μας βγάλει από τη φτώχεια.
Εν τέλει σ’ αυτό που αντικειμενικά πάσχει η εν γένει παρουσία του κ. Κασσελάκη, πέραν όλων των άλλων, είναι ότι δεν εμπνέει καμία εμπιστοσύνη συγκρινόμενος όχι μόνο με τον Κυριάκο Μητσοτάκη, αλλά και με τον διεκδικητή της δεύτερης θέσης Νίκο Ανδρουλάκη.
Επιπροσθέτως, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει από τώρα να αρχίσει να σκέφτεται πώς θα αξιοποιήσει το ποσοστό που θα λάβει τη Κυριακή ο ΣΥΡΙΖΑ. Διότι, ίσως, έστω και αργά, καταλάβει ότι η πολιτική δεν είναι μπίζνα ώστε οι επενδυτές να σου δίνουν μερικά εκατομμύρια και να τα πολλαπλασιάζεις, όπως αυτά που δημοσιοποίησε στο Excel.
Καλά ξεμπερδέματα στον ΣΥΡΙΖΑ, καλή ανάρρωση στην Κεντροαριστερά και σε καλή μεριά… τα κέρδη που ευελπιστεί ότι θα αποκομίσει με σύγχρονο πνεύμα η σύγχρονη Αριστερά.
