Το 1975, ακούστηκε για πρώτη φορά στο ελληνικό Κοινοβούλιο, διά στόματος Κωνσταντίνου Καραμανλή, η έκφραση «αριστεροχουντισμός»: Αυτό που στη σημερινή εκδοχή του θα αποκαλούσαμε «θεωρία των δύο άκρων» ή, σε ακόμη πιο alternative μετάφραση, «αριστερός» και «δεξιός» λαϊκισμός.
Προφανώς και ευτυχώς η Δημοκρατία μας σήμερα δεν παρουσιάζει τέτοια συμπτώματα, παρά κάποιες αποχρώσες ενδείξεις που είχαμε την περίοδο διακυβέρνησης από τα δύο κατ’ εξοχήν λαϊκίστικα κόμματα, τον ΣΥΡΙΖΑ και τους ΑΝΕΛ. Η Δημοκρατία άντεξε, και αυτό κατά κύριο λόγο το οφείλει στο ισχυρό ανοσοποιητικό της ΝΔ, στα αντισώματα της μεγάλης κεντροδεξιάς παράταξης που διαθέτει η λαϊκή βάση της, εν αντιθέσει με το ΠΑΣΟΚ που ακόμα δεν κατόρθωσε να συνέλθει από το σοκ.
Ωστόσο, με ένα αποδυναμωμένο ΠΑΣΟΚ που αλληθωρίζει προς τον αριστερό λαϊκισμό του ΣΥΡΙΖΑ και τη συνάθροιση κομμάτων «σταγονιδίων» που συνθέτουν το παζλ του δεξιού λαϊκισμού, το βάρος της ευθύνης να διατηρηθεί η πολιτική σταθερότητα επωμίζεται εξ ολοκλήρου η ΝΔ. Προφανώς, όταν αναλαμβάνεις να εκφράσεις πολιτικά και κοινωνικά όλο το φάσμα του δημοκρατικού χώρου εν μέσω διασταυρούμενων πυρών, αναπόφευκτα θα γίνουν και λάθη. Είναι, όμως, εγκληματικό λάθος κατά της κοινωνίας και του μέλλοντος να δώσουμε στο παρελθόν την ευκαιρία να επιστρέψει...
