Οσοι προσδοκούν ότι από την αποψινή συζήτηση θα προκύψει «ποιος» θα σταθεί απέναντι στον Κυριάκο Μητσοτάκη προκειμένου να ξαναγράψει την ιστορία από εκεί που την άφησε ο Γιώργος Παπανδρέου προτού την παραλάβει ο Αλέξης Τσίπρας, το πιθανότερο είναι να περιμένουν πολύ.
Η παράδοση θέλει «γρουσούζικη» την Τρίτη και 13, αλλά αυτό δεν έχει καμία σχέση με τους τρεις (Αχτσιόγλου - Τεμπονέρα - Χριστοδουλάκη), που ψάχνουν εναγωνίως άλλους χίλιους δεκατρείς (είμαστε δυο, είμαστε τρεις, είμαστε χίλιοι δεκατρείς) προκειμένου να βρουν τον έναν που θα σώσει τη χαμένη τιμή της Κεντροαριστεράς. Χαρά στο κουράγιο τους, καθώς πέραν της συνεχούς συρρίκνωσης των σοσιαλιστικών κομμάτων πανευρωπαϊκά, πρέπει να είναι κανείς ιδιαίτερα τολμηρός ώστε να πιστεύει πως ένα πρόσωπο, όσο χαρισματικό κι αν είναι, μπορεί να εξωραΐσει το παρελθόν.
Αφήνοντας κατά μέρος τις εμμονές που συνοδεύουν τα σοσιαλιστικά ιδεώδη, είναι προφανές ότι το πρόβλημά τους είναι ο Κασσελάκης και ο Ανδρουλάκης παρά ο Μητσοτάκης, αφού με τον τρόπο που θέτουν το ερώτημα προδικάζουν και την απάντηση: Κανείς! Κατά βάθος οι άνθρωποι δεν ψάχνουν αντίπαλο του πρωθυπουργού. Εμμέσως πλην σαφώς ψάχνουν «ποιος» θα αντικαταστήσει τους προέδρους του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ.
