Σήμερα ξεκινάει το Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ και ευχόμαστε μακροημέρευση. Αν και ιδεολογικά, πολιτικά και αισθητικά μάς βρίσκει απέναντι, έχουμε υποχρέωση, ως δημοκράτες και φιλελεύθεροι, να συνδράμουμε στην επιβίωσή του, ώστε να μη χαθεί μια αστείρευτη πηγή ψυχαγωγίας. Δανειζόμενοι το σύνθημα των αγροτών «Χωρίς εμάς τι θα φας;», αυτό που πρέπει να τεθεί υπό διλημματική μορφή είναι: Χωρίς αυτούς με τι θα γελάς;
Η αλήθεια είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν εξ αρχής για γέλια, όπως άλλωστε διαβάζει κανείς ανατρέχοντας στην Πολιτική Απόφαση του ιδρυτικού συνεδρίου το 2013 που καλούσε σε συσπείρωση τις δυνάμεις της «κομμουνιστικής, ριζοσπαστικής, ανανεωτικής, αντικαπιταλιστικής, επαναστατικής και ελευθεριακής Αριστεράς». Για γέλια ήταν η κοινωνία που πίστεψε ότι μια συλλογικότητα μπορούσε να κυβερνήσει την Ελλάδα, αλλά και το πολιτικό σύστημα που αδράνησε και δεν κατάφερε να αντιτάξει στο λαϊκισμό ένα αξιόπιστο και σύγχρονο πλαίσιο λειτουργίας των θεσμών προσαρμοσμένο στις ανάγκες των πολιτών. Κυρίως της μεσαίας τάξης που λαφυραγώγησε ο ΣΥΡΙΖΑ στην πορεία προς την εξουσία.
Προέχει λοιπόν να «σώσουμε» τον ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο για να συνεχίσει να μας προσφέρει θέαμα, αλλά για να μην ξεχάσουμε τι θα μπορούσε να συμβεί στη… δεύτερη φορά Αριστερά.
