Το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, οι πρωταγωνιστές, οι ομιλίες, ακόμα και τα συνθήματα συνθέτουν τη κρίση της Αριστεράς, η οποία αποτυπώνεται στις εικόνες άρνησης της πραγματικότητας ενός κόσμου που θεωρεί ότι εξαπατήθηκε, αλλά αρνείται να αποδεχθεί τις ευθύνες του. Στο κλίμα άρνησης, που άλλωστε χαρακτήρισε τη συγκυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝΕΛ, καλλιεργήθηκαν θεωρίες συνωμοσίας και υιοθετήθηκαν πολιτικές σε μεγάλο βαθμό ταυτισμένες με το εθνικολαϊκιστικό αφήγημα περί του «λαϊκού συμφέροντος».
Η κρίση στον ΣΥΡΙΖΑ είναι ταυτοτική, αλλά όσοι βλέπουν πέραν των κομματικών ορίων διακρίνουν ότι η έλλειψη προσαρμογής στη νέα πραγματικότητα δεν περιορίζεται στις εσωτερικές συγκρούσεις. Οι αντιφάσεις χαρακτηρίζουν συνολικά τα κόμματα της Αριστεράς μια και συνδέονται με την ατολμία τους να συμμετάσχουν στις διεργασίες που συντελούνται στην κοινωνία και επομένως να διαμορφώσουν με ρεαλισμό το μέλλον από διαφορετική οπτική.
Συνεπώς όσοι ετοιμάζονται να υποδεχθούν τους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ στο ΠΑΣΟΚ, στο ΚΚΕ και στη Νέα Αριστερά, σύντομα θα διαπιστώσουν ότι το πρόβλημα της Αριστεράς δεν είναι ο Στέφανος Κασσελάκης, αλλά οι αυταπάτες των ψηφοφόρων της που ανέδειξαν ως πολιτική προσωπικότητα τον Στέφανο Κασσελάκη με αντίτιμο μόλις 2 ευρώ.
