Αύριο οι εκπρόσωποι των αγροτών θα συναντηθούν με τον πρωθυπουργό στον απόηχο των πρωτοβουλιών που ανελήφθησαν από την κυβέρνηση και με φόντο την πλειοδοσία λαϊκισμού: του Στέφανου Κασσελάκη που σκαρφάλωσε τρίτη φορά σε τρακτέρ, του Νίκου Ανδρουλάκη που κατηγορεί την κυβέρνηση για αδιαφορία, του Δημήτρη Κουτσούμπα που συνθηματολογεί στη λογική τού «λεφτά υπάρχουν».
Δεν θα μπούμε στην ουσία των αγροτικών αιτημάτων, που πολλά από αυτά, δικαίως άλλωστε, απασχολούν τους αγρότες όλης της Ευρώπης. Αλλά θα περπατήσουμε στους «δρόμους της φωτιάς» για να θυμηθούμε ότι στη Γερμανία καλλιεργήθηκε το έδαφος για την άνοδο της Ακροδεξιάς. Τότε δεν υπήρχαν τρακτέρ, οπότε η τιμή του ντίζελ δεν αποτελούσε αίτημα, όπως δεν υπήρχαν κανόνες προστασίας του περιβάλλοντος και ΚΑΠ. Υπήρχαν, όμως, δημαγωγοί που υποκινούσαν τους αγρότες που διαμαρτύρονταν για τη φορολογία, για τις τράπεζες, για την κακοκαιρία. Που φώναζαν για επιδοτήσεις, που τα είχαν με τη γραφειοκρατία, τους δυσκίνητους κανονισμούς κ.λπ. Και… μετά ήρθε ο Χίτλερ. Η κυβέρνηση τους έδωσε σχεδόν όλα όσα ζητούσαν. Αλλά δεν ήταν αρκετά για να πεισθούν. Oλα αυτά ακούγονται υπερβολικά στην εποχή μας, αλλά σκεφθείτε λίγο πού μπορούν να οδηγήσουν σε βάθος χρόνου.
