νατσιός (ο)
1. Ο υπερασπιστής βίαιων επιθέσεων και τραμπούκων «ακόμα και για τον χειρότερο τραμπούκο υπάρχουν νατσιοί έτοιμοι να τον υπερασπιστούν» 2. αυτός που πιστεύει ότι η ζωή των πολιτών πρέπει να καθορίζεται από τους θρησκευτικούς νόμους «το 67% των μουσουλμάνων μαθητών που ζουν στη Γερμανία είναι νατσιοί και πιστεύουν ότι το Κοράνι είναι ανώτερο από το σύνταγμα της χώρας» 3. πολιτικός που χρησιμοποιεί την πίστη για να κερδίσει ψήφους «το περίμενες εσύ ότι ο Κασσελάκης θα ήταν τόσο νατσιός;»
Το χειρότερο στην περίπτωση του πρόεδρου της Νίκης, Νατσιού, δεν είναι η υπεράσπιση της βίας και των τραμπούκων που την ασκούν. Σχεδόν πάντα τα άκρα ταυτίζονται με τη βία και συχνά την υιοθετούν είτε απροκάλυπτα είτε «καταδικάζοντάς την». Το χειρότερο είναι ότι ο άνθρωπος, ο οποίος μιλώντας για τις επιθέσεις στους βουλευτές και απευθυνόμενος στα πιθανά θύματα των φονταμενταλιστών τραμπούκων είπε «να είστε σεμνοί, έχει και η υπομονή τα όριά της και η δική μας υπομονή τελειώνει. Δεν είστε κατήγοροι, κατηγορούμενοι είστε», ήταν –μέχρι να εκλεγεί βουλευτής– δάσκαλος του δημοτικού. Με λίγα λόγια, ένας απολογητής της βίας που απειλεί ότι θα χάσει την υπομονή του επειδή δεν του αρέσουν οι νόμοι που ψηφίζει η Βουλή, δίδασκε μικρά παιδιά. Στα οποία, υποθέτω, θα έμαθε να μην ξεχνούν να καταδικάσουν τη βία (προτού υπερασπιστούν αυτόν που την ασκεί).
Χειρότεροι
Προφανώς πολιτικοί σαν τον Νατσιό ή τον Βελόπουλο είναι πολύ χειρότεροι από κάποιον που θα επιχειρηματολογούσε ευθέως υπέρ της βίας. Ο δεύτερος τουλάχιστον δεν θα προσπαθούσε να κρύψει την αγάπη του για τη βαρβαρότητα ενώ οι πρώτοι προσπαθούν υποκριτικά να την καμουφλάρουν πίσω από σταυρούς και εικονίσματα.
Απολύτως αξιοπρεπής συνύπαρξη
Ομως εκτός από τη βία υπάρχει και η συνύπαρξη. Σαν αυτή του ΣΥΡΙΖΑ με τους Σπαρτιάτες, των οποίων ο πρόεδρος πολύ ευγενικά ανταπέδωσε τη χειρονομία των συντρόφων (που «ξέχασαν» να καταθέσουν υπόμνημα εναντίον της συμμετοχής του φερετζέ του Κασιδιάρη στις εκλογές) ενημερώνοντάς μας ότι «τουλάχιστον ο ΣΥΡΙΖΑ έχει αξιοπρέπεια».
Απογοήτευση
Διαπιστώνω μεγάλη απογοήτευση για τους υποψήφιους ευρωβουλευτές που προηγούνται στις προτιμήσεις των ψηφοφόρων και ομολογώ ότι δεν την καταλαβαίνω. Μου φαίνονται όλοι απολύτως αντιπροσωπευτικοί του κυρίαρχου (ίσως και πλειοψηφικού) ρεύματος της χώρας την οποία θα κληθούν να εκπροσωπήσουν.
