Όπως στη ζωή έτσι και στην πολιτική κανείς δεν μπορεί να λέει ποτέ. Αλλά τα όσα συμβαίνουν με τον Στέφανο Κασσελάκη αποτελούν πραγματικά φαινόμενο.
Στην αρχή οι γνωστοί άγνωστοι συμφερόντων και διαπλοκής μάς τον παρουσίασαν περίπου ως νέο Μεσσία που θα ερχόταν και θα σάρωνε στο διάβα του, όπως περίπου ο λίβας καίει τα σπαρτά. Και να οι συνεντεύξεις και να τα γυμναστήρια και να το... παιδί του λαού. Η προβολή έφτασε σε τέτοιο σημείο, που το «παιδί» κατανάλωνε περισσότερο απ’ ότι πιθανότατα άντεχε.
Τα αποτελέσματα γνωστά 13 μήνες μετά. Ο άνθρωπος που δήλωνε αλαζονικά ότι ήρθε για να εκφράσει την παραμελημένη Ελλάδα και ότι θα νικήσει «χαλαρά» τον Κυριάκο Μητσοτάκη, βρέθηκε να γκρεμίζεται από τον θρόνο στον οποίο τον είχαν βάλει να κάθεται, κι αυτός, θυμωμένος για το κακό που του έτυχε, να ρίχνει την πέτρα του αναθέματος σε όσους του την είχαν τοποθετήσει στα πόδια του για να ανέβει ακόμη περισσότερο.
Αποτέλεσμα να μπερδευτεί και να θεωρεί τον ίσκιο του ως... μπόι του. Φαίνεται όμως αυτοί που «έστησαν» το φαινόμενο Κασσελάκη να μην κάνουν πίσω στα σχέδιά τους. Καθώς, αφού δεν μπόρεσαν να τον βάλουν από την πόρτα στο παιχνίδι μετά το φιάσκο του και στις ευρωεκλογές, αποφάσισαν να ενεργοποιήσουν το plan b. Και άρχισαν να στήνουν το σενάριο του Κασσελάκη ως... τσόντα μιας κυβέρνησης.
Έτσι, άρχισαν να ρίχνουν στην πολιτική πιάτσα για να τον κρατήσουν με το ζόρι πάνω από την πολιτική επιφάνεια, το σενάριο μπαλαντέρ. Δηλαδή ότι ο Κασσελάκης θα ήταν χρήσιμος ως μπαλαντέρ σχηματισμού κυβέρνησης. Μάλιστα άρχισαν να τον παρομοιάζουν με τον αείμνηστο Γκένσερ. Τον Γερμανό πολιτικό που άλλοτε στήριζε τους χριστιανοδημοκράτες και άλλοτε τους σοσιαλδημοκράτες. Ημαρτον, Κύριε. Ο Στέφανος... Γκένσερ!
