Η λαϊκή θυμοσοφία είναι ανίκητη. Γιατί τα όσα αναφέρονται σε αυτή βασίζονται στην εμπειρία χρόνων, αλλά και στην παρατήρηση αιώνων. Κάτι που την καθιστά για πολλούς μπούσουλα ζωής. Παρατηρώντας και εγώ τις εξελίξεις στην κεντροαριστερά, αυθόρμητα μου ήρθε μια από τις γνωστές παροιμίες του λαού μας.
Λέει λοιπόν αυτή, με σκωπτικό μάλιστα τρόπο, το παρακάτω: «Οσο ανεβαίνει η μαϊμού τόσο φαίνεται και ο πισινός της». Στη συγκεκριμένη περίπτωση αναφέρομαι στο ΠΑΣΟΚ και στον αρχηγό του, τον Νίκο Ανδρουλάκη, που η μοίρα και ο Κασσελάκης τον φέρνουν να ανέβει στο «δένδρο» της πολιτικής ζωής και να γίνει αξιωματική αντιπολίτευση.
Εναν ρόλο που δεν του τον έδωσε ο ελληνικός λαός σε δυο αναμετρήσεις αλλά του τον παραχώρησε η συγκυρία. Και πλέον ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ δεν θα μπορεί να κρύβεται πίσω από τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά θα υποχρεωθεί να βγει στο φως. Οι πράξεις του, οι αποφάσεις του πλέον θα κρίνονται με διαφορετικό πρόσημο από την κοινωνία και τους πολίτες. Ο Νίκος Ανδρουλάκης τώρα που ανεβαίνει, έστω και από σπόντα, θα φανούν όχι μόνο τα προσόντα του αλλά και τα ελαττώματά του.
Και, κυρίως, θα φανεί εάν το «δώρο» που του έκαναν ΣΥΡΙΖΑ και Στέφανος Κασσελάκης, μπορεί να το αξιοποιήσει ή το μπαλόνι που φούσκωσε η αναγκαιότητα στον πολιτικό του χώρο θα ξεφουσκώσει και πάλι. Ο πήχης έχει ανέβει και θα φανεί εάν αυτήν τη φορά θα περάσει από πάνω ή από κάτω. Ο χρόνος μετράει αντίστροφα για εκείνον που καταλαβαίνει ότι ούτε χρόνο έχει ούτε λευκή επιταγή, τόσο εντός όσο και εκτός ΠΑΣΟΚ. Και το δις εξαμαρτείν ουκ πολιτικού ανδρός σοφού…
