Ενα «διαζύγιο» δεν είναι ποτέ ευχάριστο. Ακόμη και εάν αυτό σε πολλές των περιπτώσεων καθίσταται κάτι παραπάνω από αναπόφευκτο. Τα όσα συνέβαιναν εδώ και καιρό μεταξύ του Κυριάκου Μητσοτάκη και του Αντώνη Σαμαρά, αργά ή γρήγορα θα οδηγούσαν στη ρήξη.
Για τους γνωρίζοντες τα τεκταινόμενα στη «γαλάζια Ιερουσαλήμ» ήταν θέμα χρόνου αυτό το «διαζύγιο» για μια σειρά από λόγους που προσεχώς θα τους αναλύσουμε. Τώρα εκείνο που απαιτείται είναι ψυχραιμία, καθώς κάποιοι, μετά βεβαιότητας, τρίβουν τα χέρια τους για τα όσα συμβαίνουν στην κεντροδεξιά.
Το χειρότερο απ’ όλα θα είναι να χαθεί η ψυχραιμία αυτήν τη στιγμή και να αντιγράψουν τα στελέχη τα όσα συμβαίνουν στον ΣΥΡΙΖΑ. Δηλαδή να αρχίζουν να… ξεκατινιάζονται βουλευτές και υπουργοί στα τηλεοπτικά παράθυρα κατηγορώντας τον Αντώνη Σαμαρά και αντιστρόφως το ίδιο να πράττουν και οι υποστηρικτές του πρώην πρωθυπουργού.
Η ιστορία θα κρίνει τους μεν και τον δε. Εκείνος που δεν φταίει είναι οι ψηφοφόροι της Νέας Δημοκρατίας (η περιβόητη βάση), για να ζήσουν εκ νέου και μάλιστα αναδρομικά τα όσα συνέβησαν το 1993.
Κάτι τέτοιο θα ήταν εγκληματικό και ιδιαίτερα αυτήν την περίοδο που το πολιτικό σκηνικό παρουσιάζει φαινόμενα ρευστοποίησης, με τα συμφέροντα να παίζουν πίσω από την κουρτίνα «θέατρο σκιών», εκμεταλλευόμενα την απογοήτευση ενός μεγάλου τμήματος της ελληνικής κοινωνίας.
Τα πράγματα είναι σε τεντωμένο σκοινί με φόντο μια μεγάλη γεωπολιτική στροφή του κόσμου. Γι’ αυτό, πάνω απ’ όλα απαιτείται ψυχραιμία. Ιδιαίτερα από εκείνους που κρατούν το τιμόνι της χώρας. Τα άλλα θα τα κρίνει ο ιστορικός του μέλλοντος. Αυτός που έχει πει, εξάλλου, ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται ως φάρσα ή ως τραγωδία. Ή μήπως όχι;
