Ο στρατάρχης Χαφτάρ, ενοχλημένος –ενδεχομένως– από το γεγονός ότι η ευρωπαϊκή αποστολή συναντήθηκε πρώτα με την αναγνωρισμένη –προσωρινή– κυβέρνηση της Τρίπολης, απαίτησε να γίνει συνάντηση με τα μέλη της δικής του κυβέρνησης. Η άρνηση του επικεφαλής της αποστολής Ευρωπαίου επιτρόπου Μετανάστευσης οδήγησε σε διπλωματικό επεισόδιο.
Ήταν μόνο η ενόχλησή του αυτό που τον οδήγησε σε αυτή την απόφαση; Σίγουρα όχι, αφού είναι βέβαιο πως επιχειρεί με αυτόν τον τρόπο να μπει σε ανατολίτικο παζάρι με την Ευρώπη προκειμένου να αποκομίσει όσο το δυνατόν περισσότερα οικονομικά οφέλη. Άλλωστε, αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο εργαλειοποιεί το Μεταναστευτικό κινούμενος στα χνάρια της Τουρκίας και του Ταγίπ Ερντογάν.
Και ενώ η ΕΕ προσπαθεί να βρει μια λύση αποφεύγοντας να τραβήξει τα πράγματα στα άκρα, η ελληνική κυβέρνηση λαμβάνει δραστικές πρωτοβουλίες για την αντιμετώπιση του φαινομένου, που παίρνει διαστάσεις στην περιοχή της Κρήτης. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ανακοίνωσε τρία άμεσα μέτρα που αποτελούν μήνυμα προς διακινητές και κυρίως προς όλους όσοι επιθυμούν να φτάσουν στην Ελλάδα με πρώτο αυτό της άμεσης κράτησής τους σε φυλασσόμενες δομές.
Η κυβέρνηση παίρνει μέτρα και δίνει λύσεις επί του πεδίου εκμεταλλευόμενη και τη στάση του Χαφτάρ έναντι της επίσημης αποστολής της Ευρωπαϊκής Ένωσης που διαπιστώνει από πρώτο χέρι το πρόβλημα που έχει δημιουργηθεί και κυρίως την προσπάθεια εργαλειοποίησης του Μεταναστευτικού από την πλευρά της Λιβύης.
Ποια θα είναι η εξέλιξη; Οι επόμενες κινήσεις θα δείξουν. Σε κάθε περίπτωση, η ελληνική πλευρά προετοιμάζεται κατάλληλα. Αυτό που προκαλεί εντύπωση όμως είναι η στάση της αντιπολίτευσης. Κυρίως των δύο συστημικών κομμάτων που έχουν κυβερνήσει, με το ένα εξ αυτών να έχει ζήσει από πρώτο χέρι μια μεταναστευτική κρίση, άσχετα αν τότε τα στελέχη του δήλωναν ότι οι «μετανάστες λιάζονται».
Ο λόγος για το ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΡΙΖΑ που –όπως και τα άλλα κόμματα– επιχείρησαν και επιχειρούν να εργαλειοποιήσουν και αυτό το θέμα με όρους μικροκομματικής τακτικής και λογικής. Είναι ενδεικτικό ότι χαρακτήρισαν την εξέλιξη στη Βεγγάζη ως ήττα της κυβέρνησης και της πολιτικής που ασκεί διότι στην αποστολή ήταν και ο υπουργός Μετανάστευσης, Θάνος Πλεύρης, όπως άλλωστε και οι ομόλογοί του από Ιταλία και Μάλτα.
Εξαπέλυσαν δριμεία επίθεση στον πρωθυπουργό, μίλησαν για διπλωματική ήττα και ξεδίπλωσαν ένα σκεπτικό που δείχνει τον τρόπο με τον οποίο τα κόμματα που δηλώνουν κόμματα εξουσίας αντιμετωπίζουν ζητήματα εξωτερικής πολιτικής. Ενέπλεξαν μάλιστα και τη συνάντηση που είχε ο υπουργός Εξωτερικών με τον Χαφτάρ για να υποστηρίξουν το αφήγημα περί αποτυχίας που χρεώνουν στην κυβέρνηση.
Το χειρότερο είναι ότι επιχειρούν να μετατρέψουν μια κρίση διπλωματική μεταξύ Ευρωπαϊκής Ένωσης και της μη αναγνωρισμένης κυβέρνησης της Ανατολικής Λιβύης σε κρίση με την Ελλάδα. Θα πει κανείς, αυτό μπορούν, αυτό κάνουν. Ίσως. Όμως ζητούν να κυβερνήσουν για να χειριστούν και θέματα εξωτερικής πολιτικής, και αυτό δεν είναι και το καλύτερο δείγμα τακτικής και διαχείρισης...
* Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην έντυπη έκδοση του «Μανιφέστο»
