Σαν σήμερα, ακριβώς πριν από έξι χρόνια, οι πολίτες επέλεξαν να μπει ένα τέλος στις… αυταπάτες, τη διχαστική ρητορική και τη δημιουργική ασάφεια αναδεικνύοντας μια αυτοδύναμη κυβέρνηση με στόχο την ασφάλεια, την προοπτική και τη σταθερότητα μέσα από την εφαρμογή ενός προγράμματος με αρχή, μέση και τέλος.
Ο Αλέξης Τσίπρας, έχοντας υποστεί συντριπτική ήττα στις ευρωεκλογές, προχώρησε στην προκήρυξη εκλογών, μεταθέτοντας όμως την αρχική ημερομηνία επίσκεψής του στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και κρατώντας ανοιχτή τη Βουλή για μερικές ημέρες ώστε να περάσουν κάποια θέματα, όπως για παράδειγμα οι αλλαγές στον Ποινικό Κώδικα.
Οι εκλογές της 7ης Ιουλίου έδωσαν μια αυτοδύναμη κυβέρνηση με τον Κυριάκο Μητσοτάκη ν’ αναλαμβάνει τα ηνία της χώρας και να κερδίζει στην πορεία και μια δεύτερη –επίσης– αυτοδύναμη κυβερνητική θητεία το 2023, αντιμετωπίζοντας σειρά κρίσεων –πρωτόγνωρων και παγκόσμιων επί της ουσίας– κρατώντας όμως τη σταθερότητα ως προς τους στόχους και τ’ αποτελέσματα της πολιτικής και του προγράμματος για την ανάταξη της χώρας.
Στη μέση της δεύτερης κυβερνητικής θητείας παραμένει πρώτος στην καταλληλότητα, ενώ η ΝΔ –παρά τις φθορές που έχει υποστεί– παραμένει πρώτο κόμμα με διπλάσια διαφορά από το δεύτερο που σήμερα είναι το ΠΑΣΟΚ του Νίκου Ανδρουλάκη, το οποίο βλέπει μόνο καταστροφή. Μάλιστα, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ εξέφρασε τον φόβο «να ξαναπάμε σε μια κατάσταση μνημονιακή», προκαλώντας έντονα ερωτήματα, ειδικά λέγοντας πως αισθάνεται όπως οι πολιτικοί που προειδοποιούσαν το 2007.
Και πού εδράζονται αυτοί οι φόβοι; Ουδείς γνωρίζει. Έξι χρόνια μετά την πρώτη νίκη της ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη μπορεί κάποιος να καταγράψει τα βήματα που έχουν γίνει παράλληλα με την αντιμετώπιση κρίσεων όπως η πανδημία, η ενεργειακή κρίση με την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία –που χτύπησαν ισχυρές οικονομίες στην Ευρώπη και όχι μόνον– και πολλά άλλα.
Νέοι που έφυγαν την περίοδο των μνημονίων επιστρέφουν στη χώρα που έχει μετατραπεί σε παράδειγμα –από παρίας– για την ανάπτυξη της οικονομίας. Πάνω από 500.000 θέσεις εργασίας έχουν δημιουργηθεί, ο κατώτατος μισθός αυξάνεται σε ετήσια βάση συμπαρασύροντας μισθούς ακόμη και στο Δημόσιο. Η ανεργία για πρώτη φορά ύστερα από 17 χρόνια είναι κάτω από το 8%.
Φόροι μειώνονται, το ίδιο και οι ασφαλιστικές εισφορές και πολλά πολλά ακόμη, με την κυβέρνηση να φέρεται αποφασισμένοι να υλοποιήσει και τη δέσμευση να επιστρέψει στη μεσαία τάξη αυτά που έχασε λαμβάνοντας μέτρα και για τη διατήρηση της κοινωνικής συνοχής, κατ’ επέκταση της σταθερότητας σε ένα διαρκώς μεταβαλλόμενο γεωπολιτικό και οικονομικό περιβάλλον.
Έγιναν όλα καλά; Όχι. Η περίπτωση του ΟΠΕΚΕΠΕ έρχεται να αναδείξει λάθη και παραλείψεις καθώς και ότι η Λερναία Υδρα του βαθέος κράτους έχει πολλά κεφάλια. Μόνο που και αυτά αναγνωρίζονται –τα λάθη– και μέτρα λαμβάνονται για τη ριζική αντιμετώπισή τους.
*Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην έντυπη έκδοση του «Μανιφέστο».
