Ο Σωκράτης Φάμελλος βγήκε ξανά στο προσκήνιο για να επαναλάβει το μοναδικό… σύνθημα που έχει απομείνει στον ΣΥΡΙΖΑ: «προοδευτική διακυβέρνηση». Το παρουσιάζει ως στρατηγικό στόχο, λες και είναι από μόνο του πρόγραμμα, λύση και απάντηση στα προβλήματα της χώρας. Δεν μιλά για σχέδιο, δεν μιλά για συγκεκριμένες πολιτικές, αναδεικνύει απλώς μια εμμονή: την αγωνία να κυβερνήσουν χωρίς να ξέρουν πώς.
Η αδυναμία αυτή εμφανίζεται πια γυμνή. Ο Φάμελλος επιχειρεί να χτίσει συμμαχίες μέσα από γενικολογίες και ευχολόγια, επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να παρουσιάσει ούτε κοστολογημένο πλάνο ούτε εφαρμόσιμη στρατηγική. Οι «συγκλίσεις» που επικαλείται δεν αφορούν περιεχόμενο, αλλά απλώς αριθμούς. Όσο λιγότερα έχουν να πουν, τόσο περισσότερο επιμένουν σε μια αόριστη «προοδευτική κυβερνητική λύση».
Χαρακτηριστική και η επίκληση της κλιματικής πολιτικής ως «διαιρετική τομή». Το κόμμα που επί χρόνια μπλόκαρε επενδύσεις στην πράσινη ανάπτυξη και έχτιζε τοξική γραφειοκρατία, εμφανίζεται τώρα ως τιμητής της οικολογίας. Στο όνομα μιας ανύπαρκτης στρατηγικής, ζητά ρόλο καθοδηγητή, ενώ δεν μπορεί να συμφωνήσει ούτε με τον εαυτό του.
Ο Φάμελλος φανερώνει τελικά το πραγματικό πολιτικό αδιέξοδο του ΣΥΡΙΖΑ: όχι ιδεολογικό, αλλά προγραμματικό. Όταν δεν υπάρχει κυβερνητικό σχέδιο, η μόνη επιλογή είναι να βαφτίζεται το κενό «προοδευτικός στόχος». Η κυβέρνηση προχωρά με καθαρά μετρήσιμα αποτελέσματα και πολιτικές, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ περιορίζεται να υπόσχεται συγκυβέρνηση χωρίς περιεχόμενο. Κάποτε το σύνθημα προηγείται του σχεδίου· τώρα το σύνθημα είναι το σχέδιο.
