«Ο βουλευτής δεν καταδιώκεται, ούτε εξετάζεται με οποιονδήποτε τρόπο για γνώμη ή ψήφο που έδωσε κατά την άσκηση των βουλευτικών καθηκόντων, ενώ η μόνη περίπτωση που η Βουλή μπορεί κατά το σύνταγμα να χορηγήσει άδεια δίωξης αφορά στο αδίκημα της συκοφαντικής δυσφήμησης». Αυτό αναφέρει το άρθρο 61 του συντάγματος. Δεν μιλάμε για ασυλίες και άλλα τινά. Μιλάμε για το πώς και τι ψηφίζουν.
Και ενώ η πρόβλεψη είναι σαφής, η αντιπολίτευση εμφανίστηκε στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής για να ψηφίσει «παρών» ή «υπέρ» στο αίτημα άρσης ασυλίας 14 βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας για την ψήφο τους στο ζήτημα της Προανακριτικής Επιτροπής για τον Χρήστο Τριαντόπουλο κατόπιν μήνυσης της Μαρίας Καρυστιανού στην οποία, μεταξύ άλλων, τους κατηγορεί και για εσχάτη προδοσία.
Το υπέρ από την Ελληνική Λύση, την Πλεύση Ελευθερίας και τη Νίκη ήταν αναμενόμενο. Το «παρών» όμως του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΡΙΖΑ, της Νέας Αριστεράς και του ΚΚΕ δεν ήταν. Ειδικά από τα δύο πρώτα κόμματα που θεωρούνται συστημικά –χωρίς να ξεχνάμε ότι και η Νέα Αριστερά απαρτίζεται από βουλευτές που κυβέρνησαν μετέχοντας στον ΣΥΡΙΖΑ– το «παρών» πράγματι μπορεί να θεωρηθεί ότι εντάσσεται στη λογική τού «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα».
Αυτό όμως που προκάλεσε και την αντίδραση της κυβέρνησης ήταν η στάση του ΠΑΣΟΚ. Ψηφίζοντας «παρών» ενεφανίσθη να επιχειρεί να τηρήσει αποστάσεις από μια διαδικασία που αφορά ευθέως το σύνταγμα και τα όσα αυτό ορίζει για τα καθήκοντα των βουλευτών.
Επιβεβαιώνει έτσι όλους όσοι τονίζουν πως σταδιακά φεύγει από τον χώρο του Κέντρου και μέσω της τοξικότητας και του λαϊκισμού αναζητά ψηφοφόρους σε δεξαμενές που βρίσκονται σε άλλους, πιο ακραίους, χώρους. Πολύ περισσότερο τη στιγμή που ως κόμμα βρέθηκε να αντιμετωπίζει ανάλογες κατηγορίες την περίοδο των μνημονίων.
Το ΠΑΣΟΚ επιχείρησε να δικαιολογήσει τη στάση του κάνοντας λόγο για αντισυνταγματικές πρακτικές από την πλευρά της κυβέρνησης στο θέμα της Προανακριτικής. Θέμα αντισυνταγματικότητας όμως δεν έχει τεθεί. Η αναφορά ότι «η καταπάτηση συνταγματικών διατάξεων δεν είναι καθήκον του βουλευτή» προκαλεί ερωτήματα που η Χαριλάου Τρικούπη οφείλει να διευκρινίσει.
Διότι η φράση αυτή αναιρεί ακόμη και το «παρών» που ψήφισε.
Σε κάθε περίπτωση, το ΠΑΣΟΚ εμφανίζεται να επιχειρεί να απευθυνθεί προς τ’ αριστερά του αφήνοντας τον χώρο που στο παρελθόν κυριάρχησε. Ίσως αυτό να δίνει και μια εξήγηση για τις χαμηλές δημοσκοπικές πτήσεις...
*Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην έντυπη έκδοση του «Μανιφέστο».
