Όπως έχει ήδη ανακοινωθεί και ανέφερε και ο πρωθυπουργός στην καθιερωμένη κυριακάτικη ανάρτησή του –μετά την έγκριση της Κομισιόν στο νέο σχέδιο δράσης– μέσα στις επόμενες δέκα ημέρες ξεκινούν να καταβάλλονται οι επιδοτήσεις, αρχής γενομένης από το 70% της βασικής ενίσχυσης.
Το υπόλοιπο 30% και το «Μέτρο 23» θα ακολουθήσουν μετά τους απαραίτητους ελέγχους. Επίσης, όπως είπε, επανέρχεται το κριτήριο της ομορότητας για τα βοσκοτόπια και δεν θα ξαναδούμε να δηλώνουν αγρότες από την Κρήτη βοσκοτόπια στον… Γράμμο.
Επίσης σύμφωνα και με τον πρωθυπουργό «τα χρήματα που θα περισσέψουν θα ανακατανεμηθούν στους έντιμους παραγωγούς. Σε ό,τι αφορά τους κτηνοτρόφους που έχασαν ζώα από την ευλογιά, θα ανακοινωθεί πρόσθετη στήριξη εισοδήματος.
Γιατί τα επαναλαμβάνουμε αυτά; Διότι χθες οι αγρότες, που σημειωτέον έχουν και εθνική επιτροπή… μπλόκων, συνεδρίασαν και αποφάσισαν κινητοποιήσεις από τις 30 Νοεμβρίου έως τις 5 Δεκεμβρίου. Ενδεχομένως για να είναι έτοιμοι στην περίπτωση που δεν αρχίσει η καταβολή των επιδοτήσεων που καθυστέρησε λόγω της υπόθεσης του ΟΠΕΚΕΠΕ και όσων έχουν αποκαλυφθεί για τα παιχνίδια που παίζονταν στον Οργανισμό.
Το θέμα είναι ότι πέραν των επιδοτήσεων και της στήριξης των κτηνοτρόφων έχουν αιτήματα και ως προς το κόστος της παραγωγής και άλλα. Αιτήματα δίκαια, όπως και αυτό που αφορά τις επιδοτήσεις και τη στήριξη από την πολιτεία.
Το πρόβλημα είναι ο τρόπος διεκδίκησης αφού αποφασίστηκαν μπλόκα σε εθνικές οδούς αλλά και κλείσιμο τελωνείων ακόμη και λιμανιών. Δηλαδή οι αγρότες, διεκδικώντας τα δίκαια αιτήματά τους, θα δημιουργήσουν προβλήματα σε άλλες παραγωγικές τάξεις, σε άλλους εργαζόμενους και σε άλλους κλάδους. Μάλιστα εκπρόσωποί τους εμφανίσθηκαν να δηλώνουν πως οι συγκεντρώσεις θα γίνουν κανονικά ανεξαρτήτως των εξελίξεων.
Γιατί όμως γίνεται αυτό; Είναι το… έθιμο ή υπάρχει κάποιο σκεπτικό; Θεωρούν πως έτσι θα πιεστεί η κυβέρνηση; Και άντε να γίνει αυτό να κλείσει μια φορά ένα εθνικό δίκτυο ή ένα λιμάνι ή ένα τελωνείο ή και όλα μαζί. Αν, όμως, όπως… προειδοποιούν, αυτό έχει διάρκεια; Θα τιμωρήσουν για κάποιον λόγο τους υπόλοιπους πολίτες, όπως κάνουν όσοι πραγματοποιούν συχνά πυκνά πορείες διαμαρτυρίας στο κέντρο της Αθήνας ή και της Θεσσαλονίκης;
Διότι αν δεν το καταλαβαίνουν, αυτό κάνουν μιλώντας για κλείσιμο εθνικών οδών. Ότι μπροστά στο δικό τους αίτημα είναι αδιάφορο το τι θα πράξουν οι άλλοι. Αν πιστεύουν ότι θα τους… ξεσηκώσουν, μέχρι τώρα αυτό δεν έχει συμβεί. Αντιθέτως, μετά τις πρώτες ημέρες των κινητοποιήσεων άρχισαν οι αντιδράσεις και οι διαμαρτυρίες.
Τι θέλουμε να πούμε. Ότι με αυτόν τον τρόπο χάνουν τα ερείσματά τους στην κοινωνία, όπως τα χάνουν και οι διάφοροι συνδικαλιστές με τις πορείες και τα συλλαλητήρια που κλείνουν τους δρόμους και ταλαιπωρούν τους πολίτες προκαλώντας παράλληλα και ζημιές στην τοπική αγορά.
Ας δούμε για παράδειγμα αυτό που έγινε χθες στο κέντρο της Αθήνας όπου πραγματοποιήθηκε πορεία του «Πανελλήνιου Συλλόγου SOS Τροχαία Εγκλήματα», με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Μνήμης Θυμάτων Τροχαίων Συγκρούσεων, που πρέπει να σημειωθεί ότι ήταν την προηγούμενη Κυριακή αλλά λόγω της επίσκεψης του Βολοντίμιρ Ζελένσκι είχαν απαγορευτεί οι συγκεντρώσεις.
Η πορεία πραγματοποιήθηκε σε μια λωρίδα κυκλοφορίας, η κίνηση στους δρόμους δεν διακόπηκε και κανείς δεν ταλαιπωρήθηκε. Ίσως είναι και από τις λίγες φορές που δεν αντέδρασαν και δεν βρέθηκαν να κατηγορούν διαδηλωτές όπως συνήθως κάνουν ανεξαρτήτως αν συμφωνούν ή διαφωνούν με τους λόγους που οδήγησαν στην πραγματοποίηση μιας απεργίας και ενός συλλαλητηρίου.
Θα λέγαμε ότι αυτή η πορεία πρέπει να αποτελέσει πρότυπο αν και αξίζει να σημειώσουμε ότι επί της ουσίας πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο των προβλέψεων του νόμου – κάτι επίσης αξιοσημείωτο.
