συνδικαλοβασανιστής (ο) συνδικαλιστής του οποίου η δράση είναι οδυνηρή για τη συντριπτική πλειονότητα της κοινωνίας «κι αντί να μοιράζουν φυλλάδια που να ενημερώνουν όλους τους επιβάτες για τα σοβαρά θέματά τους, οι συνδικαλοβασανιστές του μετρό επέλεξαν να διαλύσουν τη ζωή στο Λεκανοπέδιο»
Δεν ξέρω πόσα και ποια από τα αιτήματα των αγροτών που αποφάσισαν να κλείσουν την Εθνική είναι δίκαια, αλλά από τη στιγμή που ως μέσο διεκδίκησης έχουν επιλέξει την ομηρία συμπολιτών τους δεν νομίζω πως θα είναι πολλοί αυτοί που θα ενδιαφερθούν να τα μάθουν.
Είμαι σχεδόν βέβαιος ότι σε πάρα πολλές περιπτώσεις τα μέτρα ασφαλείας στην Ελλάδα δεν τηρούνται, αλλά το ότι οι εργαζόμενοι στο μετρό επέλεξαν να βασανίσουν τους κατοίκους του Λεκανοπεδίου, προκειμένου να διαμαρτυρηθούν για τον θανάσιμο τραυματισμό συναδέλφου τους, τράβηξε την προσοχή από το συμβάν και το έστρεψε στη συνδικαλιστική ασυδοσία.
Φαίνεται πως εδώ και πολλά χρόνια οι συνδικαλιστές έχουν πάψει να ενδιαφέρονται για τη βελτίωση των συνθηκών στον κλάδο τους και το μόνο που προσπαθούν να κάνουν είναι σαματάς. Δυστυχώς για αυτούς (και κυρίως για όσους εκπροσωπούν), όταν θα καταλάβουν την αξία τού να έχεις την κοινή γνώμη με το μέρος σου, θα είναι πολύ αργά.
Ακατανόητος
Παρότι ακατανόητος, ο σεβασμός των στελεχών της Νέας της Δημοκρατίας στους «αγώνες της Αριστεράς» παραμένει μεγάλος. Το λέω επειδή μετά την επίθεση που δέχτηκε από παλαιστινιόφιλους αναρχικούς ή κομμουνιστές (δεν είναι πια εύκολο να τους διακρίνεις) η βουλευτής Αλεξοπούλου έγραψε «ο φασισμός δεν θα περάσει», πιθανότατα επειδή δεν της πάει η καρδιά να μιλήσει άσχημα για τον κομμουνισμό ή τον αναρχισμό.
«Κερδίζει» εκλογές χωρίς αντιπολίτευση
Ως ηγέτη που στερείται δημοκρατικής νομιμοποίησης περιγράφει τον Ζελένσκι ο πατερούλης Πούτιν, ο οποίος εκλέγεται τακτικά σε εκλογικές διαδικασίες στις οποίες η ηγεσία της αντιπολίτευσης βρίσκεται είτε στο χώμα είτε στη φυλακή.
Της «Αυριανής»
Καταλαβαίνω ότι η βασική πολιτική επιρροή του συντρόφου Ανδρουλάκη είναι το ΠΑΣΟΚ της «Αυριανής»(το ΠΑΣΟΚ του Αντρέα δηλαδή), αλλά ίσως πρέπει να βρεθεί κάποιος που να τον νοιάζεται και να του μιλήσει πριν εμφανίσει ως αποδεικτικό της σχέσης του Μητσοτάκη με τον «Φραπέ» το ότι ο πρωθυπουργός έχει ακούσει τραγούδια του Νίκου Ξυλούρη.
