Σαν σήμερα είναι η επέτειος μιας από τις μελανότερες στιγμές της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, η χούντα των συνταγματαρχών που ξέσπασε το πρωινό της 21ης Απριλίου 1967
Η λέξη «Χούντα» έχει μεν ισπανική προέλευση (σημαίνει διοίκηση), αλλά ο όρος επικράτησε ιστορικά να περιγράφει ομάδες αξιωματικών που συνωμοτούσαν για να καταλάβουν την εξουσία με ένα στρατιωτικό πραξικόπημα. Σαν σήμερα, λοιπόν η Ελλάδα παγώνει από το πραξικόπημα που... εξερράγη.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Εκείνη την περίοδο στη χώρα μας πρωθυπουργός ήταν ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος, αρχηγός της ΕΡΕ.
Το πρωί της 21ης Απριλίου, η ομάδα των Παπαδόπουλου, Παττακού και Μακαρέζου πήρε την κατάσταση στα χέρια της και προχώρησε στο στρατιωτικό πραξικόπημα επιβάλλοντας στρατιωτικό νόμο και τη χούντα των συνταγματαρχών. Όλα ξημερώσαν διαφορετικά εκείνο το πρωινό, το ραδιόφωνο (ΕΙΡ) έπαιζε εμβατήρια ενώ ακούγονταν και τα πρώτα «Αποφασίζομεν και Διατάσσομεν».
Στη συνέχεια, μπήκε σε εφαρμογή το σχέδιο εκτάκτου ανάγκης του ΝΑΤΟ με κωδικό όνομα «Σχέδιο Προμηθεύς», με αποτέλεσμα να κινητοποιηθούν όλες οι στρατιωτικές μονάδες της Αττικής.
Η μοναδική προσπάθεια για να αντιμετωπιστεί εγκαίρως το πραξικόπημα ήταν από την πλευρά, του τότε υπουργού Δημόσιας Τάξης Γεωργίου Ράλλη, ο οποίος προσπάθησε να επικοινωνήσει με τον ταξίαρχο Ορέστη Βιδάλη για να κινητοποιήσει το Γ’ Σώμα Στρατού (Θεσσαλονίκη). Δυστυχώς, ο Βιδάλης δεν έλαβε ποτέ το σήμα, αφού το σχέδιο «Προμηθεύς» είχε ήδη τεθεί σε εφαρμογή.
Έχοντας τελειώσει το πρώτο μέρος του σχεδίου τους, στη συνέχεια οι πραξικοπηματίες φρόντισαν να τοποθετήσουν στις πιο νευραλγικές θέσεις του στρατεύματος ανθρώπους μυημένους στα σχέδιά τους.
Και το επόμενο βήμα τους ήταν να επισκεφθούν τα Ανάκτορα του Τατοΐου, όπου και ζήτησαν από τον βασιλιά Κωνσταντίνο να ορκίσει την κυβέρνησή τους. Ο βασιλιάς, παρά την προτροπή του Κανελλόπουλου να αντισταθεί, συμβιβάστηκε μαζί τους «για να μη χυθεί ελληνικό αίμα» και αργά το απόγευμα όρκισε την κυβέρνηση, με πρωθυπουργό τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Κωνσταντίνο Κόλλια.
Αλλά, στο τέλος κείνη η μέρα οδηγείται «εις την αιματηράν της κατάληξιν», ακολουθούν οι συλλήψεις απλών πολιτών, ενώ είχαμε και τα πρώτα θύματα.
Η Ελλάδα είχε μπει στον «γύψο», κατά την έκφραση του Παπαδόπουλου, για 7 χρόνια, 3 μήνες και 3 μέρες. Η κατάργηση των στοιχειωδών ελευθεριών, οι φυλακές, οι εξορίες και τα βασανιστήρια, οι δολοφονίες των αντιπάλων του καθεστώτος αλλά και η κυπριακή τραγωδία, καταγράφουν τη Χούντα των Συνταγματαρχών ως μία από τις μελανότερες στιγμές της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας.
