Στις 21 Μαρτίου 1972 ο δικτάτορας Γεώργιος Παπαδόπουλος καταργεί τον Γεώργιο Ζωιτάκη από αντιβασιλέα και αναλαμβάνει ο ίδιος το αξίωμα.
Ο Γεώργιος Παπαδόπουλος κατέλυσε τη Δημοκρατία στη χώρα μας και άρχισε να γίνεται γνωστός την ταραγμένη περίοδο 1963-1965 όταν αναμείχθηκε σε συνωμοσίες στο στράτευμα, οι οποίες προετοίμαζαν το έδαφος για το πραξικόπημα του 1967.
Εκείνη τη διετία μαζί με τον Παττακό και τον Μακαρέζο κατορθώνουν να ανατρέψουν την κυβέρνηση του Παναγιώτη Κανελλόπουλου και να επιβάλλουν τη δικτατορία.
Στην πρώτη κυβέρνηση της χούντας πρωθυπουργός ήταν ο Κωνσταντίνος Κόλλιας και ο Γεώργιος Παπαδόπουλος ήταν υπουργός Προεδρίας της Κυβερνήσεως.
Τον Δεκέμβριο του ’67 –και αφού έχει αποτύχει το λεγόμενο βασιλικό πραξικόπημα– ο Παπαδόπουλος γίνεται πρωθυπουργός και υπουργός Εθνικής Άμυνας.
Τον Μάρτιο του 1972 αναλαμβάνει και το αξίωμα του αντιβασιλέα, αφού αποπέμπει τον Γεώργιο Ζωιτάκη. Ένα χρόνο αργότερα καταργεί τη βασιλεία και εγκαθιδρύει την προεδρική δημοκρατία «διορίζοντας» πρόεδρο τον... εαυτό του.
Ο Παπαδόπουλος διοίκησε δικτατορικά από διάφορες θέσεις, ως υπουργός, πρωθυπουργός, αντιβασιλέας και Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Στην επίσημη προπαγάνδα του χουντικού καθεστώτος αναφερόταν ως «Αρχηγός της Επανάστασης» και «Πρόεδρος της Εθνικής Κυβερνήσεως».
Η επτάχρονη τυραννία του Παπαδόπουλου τελειώνει με τη μεταπολίτευση της 24ης Ιουλίου του ’74 όταν συνελήφθη και εξορίστηκε στην Τζιά. Το καλοκαίρι του 1975 κρίνεται από το Ειδικό Δικαστήριο ένοχος «για στάση και εσχάτη προδοσία» και του επιβάλλεται η ποινή του θανάτου και της στρατιωτικής καθαίρεσης.
Με απόφαση όμως τότε της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Καραμανλή η ποινή μετετράπη σε ισόβια κάθειρξη.
Μάλιστα, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, προτού ο δικτάτορας μεταφερθεί έγκλειστος στις φυλακές Κορυδαλλού, είχε πει επί λέξει: «Όταν λέμε ισόβια, εννοούμε ισόβια».
