«Φασίστες», «πραξικοπηματίες», «χουντικοί» μερικά από όσα, ωραία, ακούστηκαν και ακούγονται στο πλαίσιο του εμφυλίου στον ΣΥΡΙΖΑ που σύντομα θα αποτελέσει σενάριο για τις καλύτερες επιθεωρήσεις. Το πιο καλό όμως ήταν το «κάτω η χούντα της Αριστεράς». Ίσως το καλύτερο απ' όλα δεδομένου ότι το είπαν οι άλλοι… αριστεροί του ιδίου κόμματος. Εντάξει, η κατάσταση έχει εκτροχιαστεί. Είναι όμως η καλύτερη επιβεβαίωση για όλους όσοι άσκησαν και ασκούν κριτική στο κόμμα –αν μπορεί να χαρακτηριστεί έτσι– το οποίο έφτασε στην εξουσία βρίζοντας και στοχοποιώντας τους πολιτικούς αντιπάλους. Διασύροντας με τον χειρότερο δυνατό τρόπο όποιον ήταν απέναντι.
Αν στα παραπάνω προστεθεί και το «να τους τελειώσουμε» που ακούστηκε τότε είναι εύκολο να διαπιστώσει κανείς πως δεν πρόκειται για ιδεολογικά ή πολιτικά ζητήματα και διαφορές αλλά για ένα κακοπαιγμένο θέατρο που παρακολουθήσαμε τα τελευταία χρόνια. Το αστείο είναι πως αυτό το κόμμα συγκολλήθηκε με γνώμονα την εξουσία και τώρα διαλύεται μέσα από έναν εμφύλιο για την εξουσία και την κρατική χρηματοδότηση.
Ποιος μπορεί να τους πάρει στα σοβαρά; Ποιος μπορεί να τους ακολουθήσει σε αυτόν τον δρόμο που έχουν χαράξει; Πόσοι είναι αυτοί που θα μπορέσουν να βγουν και να υποστηρίξουν τα fake news, τη λάσπη και την καταστροφολογία τους είτε διασπαστούν στα δύο; Αυτός που θα κρατήσει τη σφραγίδα τι μπορεί να πει στη Βουλή και να ακουστεί; Η πορεία στο 3% ή και κάτω από αυτό είναι προδιαγεγραμμένη για τον ΣΥΡΙΖΑ. Αν τώρα προκύψει και κάποιο άλλο κόμμα μέσα, τότε η μοίρα του δεν θα είναι καλύτερη.
Και ένα ακόμη ερώτημα. Οι θιασώτες της συγκόλλησης που κατοικοεδρεύουν στο ΠΑΣΟΚ θα συνεχίσουν να λοξοκοιτούν προς τον ΣΥΡΙΖΑ; Θα συνεταιριστούν με αυτό το κόμμα ή τα στελέχη του; Θα μιλούν για τη μεγάλη «προοδευτική» παράταξη; Ποια προοδευτική και ποια παράταξη άραγε; Όχι τίποτα άλλο, αλλά υπάρχει ο κίνδυνος στο μέλλον να ακουστεί και κάνα σύνθημα του στιλ «κάτω η χούντα της κεντροαριστεράς»…
