Η Τουρκία είναι μια χώρα με μια ιδιότυπη δημοκρατία... Οι αντιδράσεις που προκάλεσε η σύλληψη του δημάρχου της Κωνσταντινούπολης, Εκρέμ Ιμάμογλου, από το καθεστώς Ερντογάν δεν μπορεί να θεωρηθούν κεραυνός εν αιθρία!
Η σύγχρονη πολιτική ιστορία της Τουρκίας βρίθει από αντιδημοκρατικές πρακτικές και παραβιάσεις κάθε έννοιας ανθρωπίνων δικαιωμάτων! Σταχυολογούμε κάποια γεγονότα για του λόγου το αληθές:
Από το 1930 –και για πολλά χρόνια– στη χώρα υπήρχε μόνο ένα κόμμα, το Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα του Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ. Η πρώτη αντιπολιτευόμενη παράταξη, το Δημοκρατικό Κόμμα, ιδρύθηκε το 1946 από τον Αντνάν Μεντερές. Μέχρι τότε η τουρκική δημοκρατία ήταν... μονοκομματική!
Στη δημοκρατία α λα τούρκα, ο στρατός είχε πάντα, νόμιμα, το δικαίωμα να παρεμβαίνει –όταν το έκρινε σκόπιμο– στην πολιτική ζωή. Τα τελευταία 80 χρόνια έχει κάνει πέντε πραξικοπήματα. Το δικαίωμα αυτό ήταν θεσμοθετημένο με το σύνταγμα, που προήλθε από το πρώτο πραξικόπημα του 1960, με το οποίο δημιουργήθηκε το Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας, το οποίο «νομιμοποίησε» τον ρόλο του στρατού στην πολιτική ζωή.
Η σύλληψη ενός «επικίνδυνου» πολιτικού αντιπάλου, όπως του Ιμάμογλου, δεν είναι κάτι ξένο στην τουρκική πρακτική... Κατά καιρούς, όσοι δεν ήταν αρεστοί στην εκάστοτε καθεστηκυία τάξη υφίσταντο αυτό που υφίσταται σήμερα ο Ιμάμογλου. Για παράδειγμα:
Ο Μεντερές, το 1958, είχε προχωρήσει στη λογοκρισία του Τύπου, σε φυλακίσεις δημοσιογράφων και σε οργανωμένα επεισόδια «αγανακτισμένων πολιτών» εναντίον ηγετών του αντιπολιτευόμενου Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος. Να μην ξεχνάμε δε, ότι λίγο νωρίτερα, τον Σεπτέμβριο του 1955, ο Μεντερές είχε ενορχηστρώσει το πογκρόμ κατά των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης.
Αλλά και ο ίδιος ο Ερντογάν, ως δήμαρχος Κωνσταντινούπολης, το 1999, είχε φυλακιστεί από την παράταξη του Ιμάμογλου για το... ειδεχθές έγκλημα να απαγγείλει στίχους ενός απαγορευμένου ποιήματος του Τούρκου εθνικιστή ποιητή Ζιγιά Γκιοκάλπ.
Βέβαια, όταν ανέβηκε στην εξουσία ο Ερντογάν, συνέχισε να εφαρμόζει και ο ίδιος τις αρχές της α λα τούρκα δημοκρατίας... Ετσι, της σύλληψης Ιμάμογλου είχαν προηγηθεί οι φυλακίσεις των δημάρχων Μπεσίκτας, Ριζά Ακπολάτ, Εσένγιουρτ, Αχμέτ Οζέρ, και Οβάτζικ, Μουσταφά Σαρίγκιουλ, με κατηγορίες παρόμοιες με αυτές που έχουν απαγγελθεί στον Ιμάμογλου. Σ' αυτές να προσθέσουμε τις φυλακίσεις του Κούρδου ηγέτη Σελαχατίν Ντεμιρτάς, του επιχειρηματία Οσμάν Καβάλα και του εκπαιδευτικού Γιουκσέλ Γιαλτσίνκαγια.
Θα μπορούσαμε να γράψουμε χιλιάδες λέξεις, για το πώς εννοούν τη δημοκρατία στην Τουρκία. Το ζήτημα είναι αν η Ευρώπη, στην υπόθεση Ιμάμογλου, θα θελήσει να πάρει τα μέτρα, που πρέπει, κατά ενός ηγέτη... copy paste, του ηγέτη τον οποίο θεωρεί απειλή και τον έχει δαιμονοποιήσει, του Πούτιν, ή θα κάνει τα «στραβά μάτια» και θα αρκεστεί σε… ανακοινώσεις, όπως έχει κάνει μέχρι σήμερα για άλλες περιπτώσεις –σαν την υπόθεση του δημάρχου της Πόλης– και θα βάλει την Τουρκία του Ερντογάν, από την «πίσω πόρτα» –και κατά παράβαση της «Λευκής Βίβλου», όπως ισχύει μέχρι στιγμής– στην κοινή ευρωπαϊκή άμυνα!
Δημοκρατική ευαισθησία α λα καρτ, δηλαδή... Αν συμβεί, δυστυχώς, δεν θα είναι η πρώτη φορά και, φοβάμαι, όχι η τελευταία!
