Στον ΣΥΡΙΖΑ παλεύουν με νύχια και με δόντια να αποτινάξουν από πάνω τους μια κυβερνητική θητεία, η οποία ούτε αριστερή ήταν ούτε φιλολαϊκή ούτε προοδευτική. Ο Στέφανος Κασσελάκης προσπαθεί να πείσει το εναπομείναν ακροατήριο ότι μπορεί να κυβερνήσει τη χώρα, παρά τις εμφανείς αδυναμίες του και την παντελή απουσία πολιτικού στίγματος. Ταυτόχρονα, μαθαίνουμε ότι ο Αλέξης Τσίπρας αναζητεί μεθόδους «πολιτικού rebranding», αφού και αυτός θέλει να συστηθεί εκ νέου στο ακροατήριο του ΣΥΡΙΖΑ και του «ευρύτερου προοδευτικού χώρου».
Το πρώτο, εύληπτο συμπέρασμα που εξάγεται είναι ο ΣΥΡΙΖΑ (τσιπρικός και κασσελακικός) θέλει να ξεχάσει ότι κυβέρνησε τη χώρα. Μάλλον το θεωρούν έναν κακό εφιάλτη. Και καλά κάνουν διότι έτσι ήταν. Το αποτέλεσμα συνεχών εκλογικών αναμετρήσεων από το 2019 δεν αφήνει περιθώρια αμφιβολίας περί τούτου. Είναι θεμιτό, καλοδεχούμενο και ελπιδοφόρο να θέλει κάποιος να αποτινάξει από πάνω του τον κακό του εαυτό. Τι κάνει απ’ όλα αυτά ο ΣΥΡΙΖΑ; Το μόνο που έκανε ήταν να διώξει κλωτσηδόν τον Αλέξη Τσίπρα.
Κατά τα λοιπά, βλέπουμε τα ίδια πρόσωπα σε μια ολική επιστροφή στη ρητορική 2012-2015 με έκρηξη τοξικότητας στον δημόσιο λόγο, βόμβα χυδαιότητας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και ταχύτατη διασπορά ψεκασμένων θεωριών (όπως οι νοθείες στις εκλογές). Το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών θα δείξει για μια ακόμη φορά πού μπορεί να σε πάει όλο αυτή η «ευφυής» πρακτική…
