Από τη συζήτηση για τα πορίσματα των κομμάτων ως προς τις συνθήκες του τραγικού δυστυχήματος των Τεμπών δεν γίναμε σοφότεροι. Η συζήτηση όμως έπρεπε να γίνει διότι αν δεν γινόταν θα αύξανε την καχυποψία ότι «η κυβέρνηση μπαζώνει τα πάντα, ακόμα και τη Βουλή».
Ωστόσο, –όπως αναμενόταν– εξελίχθηκε σε ένα ατέρμονο και αλυσιτελές «κατηγορώ» από το σύνολο της αντιπολίτευσης. Ενα «κατηγορώ» χωρίς αποδεικτικά στοιχεία, με αναπαραγωγή κλισέ και ψεκασμένων θεωριών, που θα προκαλούσε πλήξη ακόμα και στον Εμίλ Ζολά. Το μόνο πολιτικά ενδιαφέρον σημείο ήταν η ερώτηση Βορίδη προς τον Σωκράτη Φάμελλο: «Κατάλαβα την πεποίθησή σας ότι αν μη τι άλλο υπάρχουν ενδείξεις για την τέλεση ποινικών αδικημάτων των υπουργών. Εκείνο που δεν κατάλαβα είναι, εφόσον έχετε αυτή την πεποίθηση, θα καταθέσετε πρόταση για σύσταση Προκαταρκτικής Επιτροπής;».
Αιφνιδιασμένος και αμήχανος, ο κ. Φάμελλος προσπάθησε να αντεπιτεθεί λέγοντας προς τον κ. Βορίδη ότι «δεν του αναγνωρίζει το δικαίωμα να εκπροσωπεί μια κυβέρνηση, της οποίας τους νόμους δεν ψηφίζει (εννοούσε το γάμο ομοφυλοφίλων)». Λες, ας πούμε, και τον έχρισε κανείς αρμόδιο περί της αναγνώρισης κυβερνητικών ιδιοτήτων…
Τελικώς, ο κ. Φάμελλος παραδέχτηκε ότι ενώ έχουν «ενδείξεις, αποδείξεις για την ευθύνη παραβίασης των ευθυνών ή για παραλείψεις υπουργών που συνδέονται αιτιωδώς με το έγκλημα των Τεμπών», δεν θα καταθέσουν πρόταση για Προανακριτική Επιτροπή, επειδή η κυβέρνηση δεν θα συμφωνήσει! Οπότε σκεπτόμενος με οικολογική συνείδηση, σου λέει think before print, μην πάει και το χαρτί χαμένο.
