Η κασσελομανία καλά κρατεί. Από τη μία οι φαν του πρώην υπαλλήλου της Goldman Sachs και από την άλλη ο ορθόδοξος ΣΥΡΙΖΑ δίνουν μάχη μέχρις εσχάτων για το ποιος θα κερδίσει τα κλειδιά της Κουμουνδούρου. Από το μάλε-βράσε δεν θα μπορούσαν να λείπουν και κάτι γνωστοί παπαγάλοι της παραδημοσιογραφίας και τα καημένα ΣΥΡΙΖΟτρόλ που ξεκατινιάζονται στον σκοτεινό και θαυμαστό κόσμο του Twitter για τα μάτια του Κασσελάκη και της Αχτσιόγλου.
Εντύπωση, ωστόσο, προκαλούν οι τοποθετήσεις ορισμένων πολιτικών αναλυτών και σχολιογράφων, που ισχυρίζονται ότι η πλάστιγγα έγειρε στον πρώτο γύρο υπέρ Κασσελάκη επειδή είπε ότι «μπορεί να κερδίσει τον Μητσοτάκη». Χωρίς να μπαίνουν στον κόπο να προσθέσουν, στην επιφανειακή και εκ του προχείρου προσέγγισή τους, ότι σημασία δεν έχει τι λέει, αλλά ποιος το λέει.
Γιατί αν ήταν έτσι ο Τσίπρας (που όσο να ’ναι καλύτερος είναι από τον εξ Αμερικής ορμώμενο Κασσελάκη) θα είχε κερδίσει 6 φορές τον Κυριάκο Μητσοτάκη, αντί να χάνει με κατεβασμένα τα χέρια σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις. Ποιος μπορεί εξάλλου να ξεχάσει τις κραυγές του άχαστου Αλέξη για τη «χειρότερη κυβέρνηση», για την «κυβέρνηση της Ν.Δ. που είναι σε αποδρομή», για τον «τελειωμένο Μητσοτάκη» κι άλλα τέτοια χαριτωμένα. Το κοντέρ των τελευταίων εκλογών έδειξε 20 και πλέον μονάδες μπροστά για τον Μητσοτάκη και με καθαρή αυτοδυναμία.
Γι’ αυτό κρείττον του λαλείν το σιγάν. Το αποτέλεσμα έτσι κι αλλιώς είναι ανοιχτό και όλα θα κριθούν στον β’ γύρο. Το αν θα μπορέσει η Έφη Αχτσιόγλου να πείσει τους συντρόφους της ότι με Κασσελάκη το κόμμα κλείνει σίγουρο ραντεβού στα τυφλά ή αν ο Κασσελάκης καταφέρει με τον ρηχό και απολιτίκ λόγο του, τις αμερικανιές και τις καθημερινές φανφάρες του στο ΤikΤοk και αλλαχού να κερδίσει την καρέκλα του Τσίπρα, αυτό είναι αποκλειστικά δικό τους θέμα. Η
κοινωνία έτσι κι αλλιώς, όπως έδειξαν οι πρόσφατες εκλογές, είναι αλλού, με τα προβλήματά της, τις αγωνίες της και τις προσδοκίες της. Και σίγουρα είναι μακριά από τον μικρόκοσμο της Κουμουνδούρου.
