αγρότης (ο) 1. αυτός που διαρκώς διαμαρτύρεται, «δεν λέω ότι ήταν καλή η διαιτησία, αλλά κι εσύ δεν χρειάζεται να είσαι αγρότης», 2. διαμαρτυρόμενος ο οποίος, προκειμένου να ικανοποιήσει τα αιτήματά του, είναι έτοιμος να βασανίσει τους γύρω του, «αυτοί που διαδηλώνουν είναι αγρότες, οπότε σίγουρα θα διακοπεί η κυκλοφορία», 3. αυτοί που δεν μπορούν να ζήσουν με τα χρήματα που βγάζουν από την εργασία τους, «αφού, ρε Τάκη, συνεχώς κλαίγεσαι ότι είσαι αγρότης, γιατί δεν ψάχνεις άλλη δουλειά;».
Δεν ξέρω αν τα αιτήματα των αγροτών είναι δίκαια ή άδικα. Νομίζω ότι για κάποιους αγρότες θα ισχύει το πρώτο και για κάποιους το δεύτερο. Αλλά αν αρχίσουν να κλείνουν δρόμους και εθνικές οδούς δεν θα με ενδιαφέρει κιόλας. Δεν έχω κανέναν λόγο να ενδιαφερθώ για τα αιτήματα ανθρώπων που αδιαφορούν για τους γύρω τους τόσο ώστε να είναι έτοιμοι να τους βασανίσουν. Αναγνωρίζω ότι είναι οδυνηρό να έχεις απέναντί σου τον υπουργό Αυγενάκη, αλλά αυτό από μόνο του δεν τους δίνει το δικαίωμα να απαγορεύσουν τη μετακίνηση σε κανέναν. Κι ύστερα υπάρχει και κάτι άλλο: Πώς να εμπιστευτώ τους εκπροσώπους ενός κλάδου που σχεδόν κάθε χρόνο βγαίνει στους δρόμους ισχυριζόμενος ότι δεν μπορεί να επιβιώσει; Ακόμα κι αν αυτή τη φορά ο ισχυρισμός ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, πώς και γιατί να τον πιστέψω;
Προτάσεις
Μπορεί το κόμμα του μπαμπάτσικου Στέφανου να είναι εναντίον της ίδρυσης μη κρατικών πανεπιστημίων, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είναι εναντίον κάθε αλλαγής στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Ο σύντροφος Μαμουλάκης π.χ. πρότεινε «αν χρειαστεί και οι ανάγκες το δημιουργήσουν» στα κρατικά πανεπιστήμια της χώρας να μπουν δίδακτρα.
Εχει δοθεί ξεκάθαρη απάντηση
Δεν καταλαβαίνω γιατί ο σύντροφος Μπιμπίλας ζήτησε να μάθει πόσοι είναι οι γκέι ιερείς της Εκκλησίας. Τόσο ο μητροπολίτης Μεσσηνίας όσο και ο μητροπολίτης Πειραιώς (αυτός με το μερακλίδικο, τσιγκελωτό μουστάκι) ήταν σαφείς: Δεν υπάρχει ούτε ένας. Ολα τα μέλη της Εκκλησίας της Ελλάδος είναι τόσο στρέιτ που ούτε mp3 της Αννας Βίσση δεν περνάει μέσα σε ναούς και μοναστήρια.
Υστερίες
«Θα μπορούσαμε να ήμασταν τα παιδιά σας», φώναζαν υστερικά (με αυτή την υστερία που μόνο στην Αριστερά και τα ριάλιτι τη συναντάς) δύο φοιτήτριες του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου στους καημένους τους άνδρες των ΜΑΤ, ξεκινώντας κάτι που μπορεί άνετα να γίνει η πιο αποτελεσματική διαφημιστική καμπάνια για είδη αντισύλληψης.
