Μάθαμε από τον κ. Ανδρουλάκη, με αφορμή την καταψήφιση εκ μέρους του ΠΑΣΟΚ του νομοσχεδίου για το «Ελεύθερο Πανεπιστήμιο», ότι η σοσιαλδημοκρατία «δεν απαγορεύει, ρυθμίζει». Τι ρυθμίζει; Πάλι με δικά του λόγια, «να υπάρχει ένα ισχυρό δημόσιο πανεπιστήμιο».
Κι εμείς νομίζαμε ότι η σοσιαλδημοκρατία του κ. Ανδρουλάκη ρυθμίζει την κυκλοφορία. Προφανώς η ίδρυση μη κερδοσκοπικών πανεπιστημίων δεν απαγορεύει τη λειτουργία ισχυρών δημόσιων πανεπιστημίων. Το αντίθετο συμβαίνει. Αυτό το γνωρίζει ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και γι’ αυτό άλλωστε αρχικά τάχθηκε υπέρ του νομοσχεδίου. Στην πορεία άλλαξε γνώμη προφασιζόμενος λόγους που στο νομοσχέδιο όχι μόνο απαντώνται επαρκώς, αλλά καθ’ υπερβολή δυσκολεύει στο έπακρο την είσοδο στο «Ελεύθερο Πανεπιστήμιο».
Προς τι λοιπόν το «αλλεργικό σύνδρομο» του κ. Ανδρουλάκη για ό,τι μη κρατικό, αντίστοιχο εκείνου που είχε το ΠΑΣΟΚ για την Ελεύθερη Ραδιοφωνία; Τότε που το κόμμα του έστελνε τα ΜΑΤ του Αρκουδέα να συλλαμβάνουν δημοσιογράφους; Κατ’ αρχάς γιατί με την κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ θέλει να εμφανίσει το ΠΑΣΟΚ οιονεί αξιωματική αντιπολίτευση, με τον ίδιο σε ρόλο ηγέτη του αντιδεξιού-αντιμητσοτακικού μετώπου. Μόνο που ο κ. Ανδρουλάκης αντιπολιτεύεται μια «Δεξιά» που δεν υπάρχει παρά μόνο στο «πράσινο βιβλιαράκι» του ΠΑΣΟΚ και στα συνθήματα.
