Αντιγράφω από ανάρτηση πρόεδρου Στέφανου: «Ξέρετε πολύ καλά ότι ακόμα και στις εκμυστηρεύσεις μου, στις αφηγήσεις μου, στις προσωπικές στιγμές που συνθέτουν τη ζωή μου, είμαι ο εαυτός μου. Ξέρετε πια την καρδιά μου. Απέναντι, αυτοί που πάντα φωνάζουν. Οταν παρέλασα. Επειδή νομίζουν ότι τους ανήκει η πατρίδα. Οταν είπα πως πιστεύω. Επειδή νομίζουν ότι τους ανήκει η θρησκεία. Και, φυσικά, πάντα τους ανήκει η οικογένεια. Οταν με την πολιτική τους κάνουν αδύνατο σε νέο κόσμο να αρχίσει οικογένεια. Λοιπόν, σας έχω νέα. Η καπηλεία του πατριωτισμού, της πίστης και της οικογένειας από τη Δεξιά τελειώνει εδώ. Η διαίρεση των Ελλήνων από τη Δεξιά τελειώνει εδώ».
Μετά τις εκμυστηρεύσεις για τα… θεία σημάδια που εμφανίστηκαν στη βάπτιση, ο πρόεδρος Στέφανος επανήλθε στις εργοστασιακές ρυθμίσεις και επιδόθηκε στο αγαπημένο του σπορ: αυτό της φύρδην μίγδην πολιτικολογίας, στην οποία κατηγορεί τη Δεξιά για «καπηλεία της πατρίδας, της θρησκείας και της οικογένειας». Και ενώ τονίζει ότι οι προοδευτικοί έχουν κάθε δικαίωμα να είναι πατριώτες, θρήσκοι και οικογενειάρχες (αλήθεια, ποιος τους το στέρησε;), επαναφέρει ανιστόρητες και προσβλητικές αντιλήψεις για χουντικά συνθήματα. Αυτό βέβαια που προκαλεί εντύπωση είναι το γεγονός ότι ενώ ο ίδιος επιλέγει να σχολιάσει το αυτονόητο δικαίωμά του να αναφέρεται στην πατρίδα, στη θρησκεία και την οικογένεια, την ίδια στιγμή ουσιαστικά απαγορεύει στους πολιτικούς του αντιπάλους να κάνουν το ίδιο. Κερασάκι στην τούρτα, η πρόταση για χωρισμό Κράτους – Εκκλησίας! Τρικυμία εν κρανίω.
