«Οταν εκλέγεις κλόουν, να περιμένεις το τσίρκο», λένε οι φίλοι και σύμμαχοι Αμερικανοί και έχουν απόλυτο δίκιο. Το συμβάν με τον ξυλοδαρμό έξωθεν της αιθούσης της Ολομέλειας δύο βουλευτών του πέραν της Δεξιάς χώρου το επιβεβαιώνει απόλυτα. Ο ένας φέρεται να εξύβρισε τη μάνα του άλλου και ο άλλος τον πλάκωσε στο ξύλο και κατέληξε στο Αυτόφωρο για το κακούργημα του άρθρου 157 παρ. 1 του Ποινικού Κώδικα (βιαιοπραγία κατά βουλευτού). Σημειώνω ότι τα αυτόφωρα κακουργήματα δεν τα καλύπτει η ασυλία του βουλευτή –πράγμα που μάλλον αγνοούσε ο χειροδικήσας–, γεγονός που επιτείνει τη γελοιότητα του όλου χάπενινγκ.
Ωστόσο, το συμβάν αυτό είναι το κερασάκι στην τούρτα της πολιτικής γελοιότητας. Καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες μιας πολιτικής του «ό,τι να ’ναι». Πολιτικός αρχηγός επιχειρεί να μας πείσει ότι τα βίντεο που πουλάει χειρόγραφες επιστολές του Ιησού «δεν είναι αυτό που νομίζουμε». Ετερη πολιτικός αρχηγός παρίσταται σε δικαστήρια ως συνήγορος και μηνύει την πρόεδρο του δικαστηρίου απαιτώντας να συρθεί στο Αυτόφωρο (και να διακοπεί έτσι εντέχνως η δίκη). Βουλευτής από βήματος Βουλής λέει σε συναδέλφους του «ετοιμαστείτε, έρχονται σφαλιάρες και καλικάντζαροι», πολιτικός αρχηγός (εξωκοινοβουλευτικός έως το 2027) αγνοεί βασικά οικονομικά μεγέθη και πολιτικά τεκταινόμενα, αλλά απαιτεί να «ζυγιστεί» εκλογικά, απλώς και μόνο για να διασωθεί ο ίδιος και να εισέλθει στη Βουλή με σύμβαση ορισμένου χρόνου τεσσάρων ετών. Βουλευτές και υποψήφιοι της πλειοψηφίας (για να μην τους αφήσω κι αυτούς παραπονούμενους) πετάνε ασυνάρτητες μπούρδες με ρυθμό πολυβόλου. Και μέσα σε όλα αυτά, νέοι επίδοξοι γελωτοποιοί διεκδικούν σε λιγότερο από δύο μήνες την ψήφο μας, αποδεικνύοντας ότι η άσκηση του δικαιώματος του εκλέγειν έχει συνέπειες. Πολλές φορές ολέθριες (βλ. εκλογές 2015)...
