Προτού σχολιάσω την έκθεση του State Department για την κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Ελλάδα το 2023, θα κάνω μια σύντομη τοποθέτηση: ο πνιγμένος απ’ τα μαλλιά του πιάνεται.
Πάμε τώρα στα σοβαρά. Στην επιτελική σύνοψη της έκθεσης (executive summary) αναφέρεται ότι σε σχέση με το έτος 2022 δεν παρατηρήθηκαν σημαντικές αλλαγές (significant changes) και «η κυβέρνηση έλαβε μόνιμα μέτρα για τη διερεύνηση, τη δίωξη και την τιμωρία αξιωματούχων που διέπραξαν παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, είτε στις δυνάμεις ασφαλείας είτε σε άλλα μέρη της κυβέρνησης. Υπήρξαν, ωστόσο, καταγγελίες από ΜΚΟ και διεθνείς οργανισμούς σχετικά με τη διαχείριση του μεταναστευτικού». Επί της ουσίας, η έκθεση επισημαίνει ότι κάποιες ΜΚΟ έκαναν καταγγελίες για θέματα μεταναστών, ελλείψει των οποίων οι εν λόγω ΜΚΟ δεν θα είχαν λόγο ύπαρξης.
Σε άλλα σημεία της έκθεσης επισημαίνεται ότι η κυβέρνηση «θέσπισε νόμους που προστατεύουν την ελευθερία του συνεταιρίζεσθαι, τις συλλογικές διαπραγματεύσεις και το δικαίωμα στην απεργία για τους εργαζόμενους», «επιβάλλονται τακτικά κυρώσεις σε βάρος των παραβατών της εργατικής νομοθεσίας».
Επίσης, η έκθεση δεν συμμερίζεται την ακατάσχετη αριστερή μπουρδολογία περί 6μερης εργασίας και καταγράφει ότι «η κυβέρνηση όρισε τον εθνικό κατώτατο μισθό πάνω από το επίπεδο φτώχειας για τους υπαλλήλους του ιδιωτικού τομέα και τους μη εξειδικευμένους εργαζόμενους. Την 1η Απριλίου η κυβέρνηση αύξησε τον κατώτατο μηνιαίο μισθό στα 780 ευρώ (843 δολάρια). Η μέγιστη νόμιμη εβδομάδα εργασίας ήταν 40 ώρες.
Τέλος, ως προς την αντιμετώπιση της διαφθοράς, η έκθεση επισημαίνει ως καλές πρακτικές τη νέα διαδικασία δήλωσης περιουσιακών στοιχείων των κρατικών αξιωματούχων και τη νομοθεσία για την προστασία των πληροφοριοδοτών σύμφωνα με οδηγία της ΕΕ. Σε κάθε περίπτωση, και παρά τους συνήθεις αλαλαγμούς, πρόκειται για μία εξαιρετική για τη χώρα μας έκθεση και προτείνω στους συντρόφους μελέτη έως πλήρους κατανοήσεως.
