Η συντηρητική στροφή στη Γηραιά Ηπειρο, σε σχέση με τα όσα πολλοί περιμένουν πως θα συμβούν στις προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ τον ερχόμενο Νοέμβριο, θα αλλάξει το γεωπολιτικό τοπίο. ΗΕυρώπη ίσως θα πρέπει να πορευθεί μόνη, ενώ πολλά θα αλλάξουν σε σχέση με το ΝΑΤΟ. Πέραν της όποιας ανάλυσης προκύπτει βάσει ιδεολογικού πρίσματος ή «δεσμεύσεων», είναι προφανές πως οιΒρυξέλλεςπρέπει να αναπροσαρμόσουν την πολιτική τους σε βασικά ζητήματα. Η ανησυχία είναι δεδομένη και πρέπει να ληφθεί υπόψη, ειδικά από το δυνατό Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα(ΕΛΚ).
Στο μεταναστευτικό, στην πολιτική κατά του εγκλήματος και σε ό,τι αφορά την ασφάλεια γενικότερα, αλλά και σε μείζονος σημασίας θέματα όπως αυτό της στεγαστικής κρίσης που τσακίζει τα όνειρα και τις προσδοκίες των νέων Ευρωπαίων, υπάρχουν συγκεκριμένα πράγματα που πρέπει να γίνουν από τις Βρυξέλες και δη... χθες! Η πράσινη ατζέντα είναι απορίας άξιον γιατί διαμορφώθηκε από τους Ευρωπαίους γραφειοκράτες βάσει των προταγμάτων των αριστεριστών Πράσινων. Ποιος το επέτρεψε αυτό και γιατί;
Σε όλα τα παραπάνω, πάντως, η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας απέδειξε ότι έχει γρήγορα αντανακλαστικά: έχει σταματήσει τις μεταναστευτικές ροές, τροποποίησε τον Ποινικό Κώδικα, πρότεινε αλλαγές στο αγροτικό, εκ των οποίων ήδη πολλές ενσωματώθηκαν στην Κοινή Αγροτική Πολιτική. Επίσης, εξέφρασε τον σκεπτικισμό της για πρόνοιες της πράσινης ατζέντας, ενώ κινείται για την επίλυση του στεγαστικού και τη στήριξη της οικογένειας, έχοντας ήδη λάβει συγκεκριμένα μέτρα.
Σε μια Ευρώπη όπου η επιρροή του γαλλο-γερμανικού άξονα έχει εξασθενήσει, χρειαζόμαστε στιβαρές ηγεσίες που θα είναι σε θέση να αντιληφθούν τα προτάγματα των καιρών, να σεβαστούν τις επιθυμίες των Ευρωπαίων και να αναζωογονήσουν τις οικονομίες τους. Η απροθυμία των Βρυξελλών για λήψη μέτρων ώστε να αντιμετωπιστούν οι προκλήσεις που θέτει ενώπιόν μας το μεταναστευτικό, αλλά και η αδυναμία αντιμετώπισης του πληθωρισμού, δημιουργούν τις συνθήκες για ριζοσπαστικοποίηση προς τα δεξιά.
Η κεντροδεξιά έχει, όμως, τον έλεγχο των εξελίξεων και είναι στο χέρι της να τον διατηρήσει. Φυσικά, μια νέα συμμαχία της κεντροδεξιάς στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με τους σοσιαλιστές κρύβει κινδύνους. Η ευρωπαϊκή γραφειοκρατία έχει επί μακρόν εμποτιστεί με σοσιαλδημοκρατικές λογικές και ενδεχομένως την εκμεταλλευθεί εκ νέου, υπονομεύοντας εν τη γενέσει τους τις απαραίτητες πολιτικές.
