Τώρα πώς γίνεται και στης Αττικής την ολόμαυρη ράχη περπατούν οι αρχηγοί της αντιπολίτευσης αγκαζέ με τις κάμερες που γράφουν δροσερά ενσταντανέ με τους προέδρους πάνω στα καταράχια και τα διάσελα να αγναντεύουν τα αποκαΐδια, να δείχνουν με το ένα χέρι κάπου προς τον κατήφορο και με το άλλο να κρατούν σκιά στα υγρά μάτια – λόγω λύπης από την καταστροφή ή χαράς γιατί θεωρούν ότι ήγγικεν η ώρα να ανέλθουν στην εξουσία ποτέ δεν θα το μάθουμε γιατί τα μάτια είναι κρυμμένα και η λογική αδυνατεί να απαντήσει σε τέτοια ερωτήματα…
Εξαιρείται ο Στέφανος Κασσελάκης, ο οποίος έκανε ένα πέρασμα από το Συντονιστικό της Πολιτικής Προστασίας, είπε ότι δεν θα πει τίποτα κι έφυγε – όλοι νομίσαμε για κάποιο από τα σπίτια του με ή άνευ πισίνας. Όμως μας ξεγέλασε ο μπαγάσας και πήγε τσάρκα στο Πάτημα Χαλανδρίου. Ακόμη ερευνάται εάν ήταν δική του ιδέα ή του το πρότεινε κάποιος συνεργάτης του – ήσσονος σημασίας.
Μείζονος σημασίας είναι ότι είδαμε τον πρόεδρο της αξιωματικής αντιπολίτευσης να περιφέρεται με μαλλί, γυαλί και παντελόνι Λι ανάμεσα σε ανθρώπους που, ενώ προσπαθούσαν να τιθασεύσουν τις φλόγες που έγλυφαν τους τοίχους ενός σπιτιού, είχαν τον νου τους να μην τσαλακώσουν τον αρχηγό που δεν μπορεί να τιθασεύσει τον ναρκισσισμό του…
Όσο για τις υπόλοιπες κινήσεις αντιπολιτευτικής τακτικής και κυρίως την ερώτηση πόσα αεροπλάνα πετούσαν χθες, ουδεμία έκπληξη. Προφανώς οι πρόεδροι του ΣΥΡΙΖΑ έχουν ένα θέμα με τα αεροπλάνα: ο πρώην ρωτούσε πότε πετάνε, ο νυν πόσα πετάνε. Ο πρώην βλέπει πλέον ανατολές και ηλιοβασιλέματα σχεδιάζοντας νέες πολιτικές πτήσεις, ο νυν ψάχνει τρόπο να απογειώσει τα ποσοστά του ή την πρώτη πτήση για το Μαϊάμι…
