Η με σφοδρό τρόπο κατηγορία του Νίκου Ανδρουλάκη προς τον Αλέξη Τσίπρα για μίμηση και λογοκλοπή του Ανδρέα Παπανδρέου ήταν αναμενόμενη. Αλλωστε, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δεν έκρυψε ποτέ την επιδίωξή του να γίνει ένας «νέος Ανδρέας». Σύμφωνα με παλαιότερες δηλώσεις του Νίκου Παπανδρέου, ο Αλέξης Τσίπρας είχε ζητήσει πριν γίνει πρωθυπουργός το αρχείο λόγων του Ανδρέα προκειμένου να το μελετήσει (ή να το αντιγράψει). Ωστόσο, τα δύο εμβληματικά συνθήματα του Ανδρέα Παπανδρέου «Αλλαγή» και «Συμβόλαιο με το Λαό» είναι επίσης αντιγραφή.
Η μεν «Αλλαγή» εμφανίστηκε στις δημοτικές εκλογές του 1903, όταν το φώναζαν οι οπαδοί του υποψήφιου δημάρχου Αθηναίων, Κωστή Αγγελόπουλου, και κατόπιν έγινε κεντρικό σύνθημα του στρατηγού Νικολάου Πλαστήρα στις εκλογές του 1950, ο οποίος διεκδικούσε την εξουσία με το κόμμα Εθνική Προοδευτική Ενωσις Κέντρου. Στο αυριανό φύλλο θα σας πω από πού αντιγράφηκε το διαβόητο «Συμβόλαιο με το Λαό».
Ευρήματα και αναλύσεις
Δεν θα κουραστώ να επαναλαμβάνω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ εγκλωβίστηκε στη λογική των «στημένων δημοσκοπήσεων» και πλέον είναι πολύ αργά να κάνει πίσω. Τα ίδια έκανε και το 2015 και το 2019. Μάλιστα το 2019, ο Αλέξης Τσίπρας αναγκάστηκε να ζητήσει συγγνώμη από τους δημοσκόπους, οι οποίοι είχαν προβλέψει με χαρακτηριστική ευκολία τον νικητή των ευρωεκλογών και των βουλευτικών εκλογών που ακολούθησαν. Μοιραία, τα ευρήματα των δημοσκοπήσεων θα επαληθευτούν ξανά σε λιγότερο από μία εβδομάδα.
Μαθαίνω, δε, ότι ο έμπειρος στην επικοινωνία και την πολιτική στρατηγική επικοινωνιολόγος της Νέας Δημοκρατίας, Σταν Γκρίνμπεργκ, έχοντας αποκτήσει πλέον μια πολύ καλή εικόνα των μετρήσεων, μπήκε στον πειρασμό να εκτιμήσει μέχρι και το εκλογικό αποτέλεσμα της πρώτης κάλπης. Συγκεκριμένα, θεωρεί ότι η Νέα Δημοκρατία θα κινηθεί μεταξύ 36-38% και αποκλείει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα ξεπεράσει το 28%, ισχυριζόμενος ότι τελικώς η διαφορά θα είναι σχεδόν δέκα μονάδες. Ιδωμεν.
Μοιραίο το κάθε ολίσθημα
Οπως είναι εύκολα αντιληπτό σε όποιον παρακολουθεί στοιχειωδώς τις πολιτικές εξελίξεις που τρέχουν εν όψει των εθνικών εκλογών της προσεχούς Κυριακής, στον ΣΥΡΙΖΑ έχουν αποφασίσει να κάνουν στην άκρη αφενός όσα στελέχη του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης έχουν πρωταγωνιστήσει κατά το τελευταίο χρονικό διάστημα με αρνητικό τρόπο στην επικαιρότητα, αφετέρου τους συνήθεις φωνακλάδες του κόμματος, και έτσι το βάρος να πέσει στο νέο επικοινωνιακό team, του οποίου ηγείται η Πόπη Τσαπανίδου.
Επειδή δεν υπάρχει κανένα χρονικό περιθώριο, ακόμα και νέα πρόσωπα στο κόμμα της Κουμουνδούρου, όπως ο διακεκριμένος ιατρός Οθων Ηλιόπουλος, με το πρώτο παραστράτημα αποσύρονται από τα φώτα της επικαιρότητας σε μια προσπάθεια να
περιοριστεί η πιθανότητα να γίνονται λάθη που θα στοιχίσουν.
Αντιγραφή σε διπλό ταμπλό
Φαντάζομαι ότι όλοι έχετε ακούσει το σύνθημα «Δικαιοσύνη για Ολους, Δικαιοσύνη Παντού» το οποίο αποτελεί το κεντρικό επικοινωνιακό αφήγημα της προεκλογικής εκστρατείας του ΣΥΡΙΖΑ. Αποτέλεσε μάλιστα την τελευταία φράση του Αλέξη Τσίπρα στο τηλεοπτικό debate των πολιτικών αρχηγών που έλαβε χώρα την περασμένη Τετάρτη. Αν και είναι βέβαιο ότι οι περισσότεροι από εσάς ποντάρετε πως το εν λόγω προεκλογικό σύνθημα αποτελεί άλλη μια κακόγουστη αντιγραφή συνθήματος του ΠΑΣΟΚ των ’80s, να σας πω ότι πέφτετε εντελώς έξω.
Το «Δικαιοσύνη για Ολους» είναι αντιγραφή από το 2016 και τη Ζωή Κωνσταντοπούλου και έναν νομικό φορέα που η ίδια είχε σύστησε κατά το ίδιο έτος. Το δε «Δικαιοσύνη Παντού» είναι αντιγραφή από σύνθημα των Ιακωβίνων (δηλαδή της Αριστεράς κατά τη Γαλλική Επανάσταση).
Η βαρεμάρα ως πολιτικό χαρακτηριστικό
Είναι κοινή διαπίστωση ότι η προεκλογική περίοδος που ολοκληρώνεται με την ψηφοφορία της Κυριακής ήταν υπέρ το δέον ήσυχη και κατά πολλούς αδιάφορη. Παρά τις ανεπιτυχείς προσπάθειες της αντιπολίτευσης (και δη της αξιωματικής) να πολώσει το κλίμα και να πείσει ότι η ανατροπή του «καθεστώτος Μητσοτάκη» είναι «ζήτημα δημοκρατίας και επιβίωσης» και η «αλλαγή» είναι επιτακτική ανάγκη, η κοινωνία δεν δείχνει να συμμερίζεται αυτή την άποψη.
Ολα δείχνουν να βαδίζουν με διεκπεραιωτικούς ρυθμούς. Και δεν αναφέρομαι στα επαναλαμβανόμενα δημοσκοπικά ευρήματα, αυτά θα κριθούν μετά την κάλπη. Αναφέρομαι στα γεγονότα. Οι ομιλίες των αρχηγών των κομμάτων της αντιπολίτευσης ανά την περιφέρεια είναι άνευρες, χωρίς παλμό και με ελάχιστο κόσμο (κατά βάση κομματικά στελέχη), οι τηλεθεάσεις των εμφανίσεών τους στα πανελλαδικά κανάλια είναι απογοητευτικές και ακόμα και τα κατά τόπους εκλογικά περίπτερα είναι κλειστά τις περισσότερες ώρες της ημέρας ή έχουν ελάχιστο κόσμο όταν είναι ανοιχτά.
Δεν γνωρίζω εάν αυτό γίνεται επειδή όλοι αντιλαμβάνονται το αποτέλεσμα της κάλπης ή επειδή υπάρχει μια κούραση διότι η αντιπολίτευση είναι σε προεκλογικό αγώνα εδώ και τέσσερα χρόνια, περιμένοντας τον Μητσοτάκη να προκηρύξει εκλογές από μέρα σε μέρα. Ισως ισχύουν και τα δύο ταυτόχρονα. Ή ίσως απλώς η κοινωνία βαρέθηκε να ακούει επί τέσσερα χρόνια έναν ακραία τοξικό και διχαστικό πολιτικό λόγο, χωρίς έρμα και χωρίς έρεισμα στον μέσο ψηφοφόρο.
Βαρέθηκε μια αντιπολίτευση που υπήρξε στο Κοινοβούλιο απλώς και μόνο για «ρίξει τον Μητσοτάκη». Αστειότητες! Καμία αντιπολίτευση δεν ρίχνει καμία κυβέρνηση. Οι κυβερνήσεις πέφτουν από δικά τους λάθη και δικές τους αδυναμίες, εφόσον αυτά τα λάθη και οι αδυναμίες είναι τέτοιας έντασης που προκαλούν προφανή αναντιστοιχία με τη
λαϊκή βούληση. Κάτι τέτοιο δεν διαφαίνεται στην περίπτωση της κυβέρνησης
Μητσοτάκη. Οχι γιατί δεν υπάρχουν λάθη και αδυναμίες. Αλλά διότι οι εναλλακτικές προτάσεις διακυβέρνησης προκαλούν από γέλιο μέχρι τρόμο...
