Ο Γιάνης Βαρουφάκης προτείνει μια απλή αλλαγή στο Εταιρικό Δίκαιο ώστε να σταματήσει να υφίσταται το δίπολο «αφεντικό - προλετάριος». Και ξεδιπλώνει τη σκέψη του ως εξής: να παίρνει το ρίσκο ο επιχειρηματίας, να δανείζεται, να υποθηκεύει προσωπική περιουσία κ.λπ. για να στήσει την επιχείρησή του και στο καπάκι να μοιράζει τις μετοχές ισότιμα σε κάθε εργαζόμενο ώστε να διοικούν όλοι μαζί και να μοιράζονται εξίσου το κέρδος. Ετσι δεν υπάρχει εργάτης («προλετάριος» κατά Γιάνη) και όλοι είναι συνέταιροι και αφεντικά. Αυτό που δεν (μας) λέει ο γραμματέας του ΜέΡΑ25 είναι ποιος θα πληρώνει τις ζημιές της επιχείρησης που θα προκύπτουν από τις μετά πάσης βεβαιότητας λανθασμένες επιλογές της συν-διοίκησης.
Sponsored by Yanis (II)
Αλλά ο Γιάνης Βαρουφάκης δεν έμεινε μόνο στις προτάσεις για τη ρήξη και τη σοσιαλιστική ολοκλήρωση. Ο γραμματέας του ΜέΡΑ25 τοποθετήθηκε και για τη συμμετοχή του κόμματος «Εθνικό Κόμμα Ελληνες» του Ηλία Κασιδιάρη στις επερχόμενες εθνικές εκλογές της 21ης Μαΐου. Σε σχετική ερώτηση που του έγινε το βράδυ της περασμένης Δευτέρας στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του Star Channel, όπου ήταν καλεσμένος του Σπύρου Λάμπρου, περί του εάν πρέπει να αποκλειστεί το «Εθνικό Κόμμα Ελληνες» από τις εθνικές εκλογές, ο Γιάνης Βαρουφάκης απάντησε άνευ περιστροφών «όχι, και το λέω με βαριά καρδιά, θα ήθελα να μην υπήρχε το κόμμα Κασιδιάρη, αλλά αυτά συμβαίνουν μετά το 2008 –που ήταν το 1929 της γενιάς μας– και όλοι θυμόμαστε τι έγινε στον Μεσοπόλεμο». Ξεκάθαρα και απλά...
Η «επιτυχία» της ΒΙΟΜΕ
Εξ αφορμής μιας συναυλίας για τα «10 χρόνια επιτυχημένης λειτουργίας της #ΒΙΟΜΕ από τους εργαζομένους», διαβάζω συντρόφους του ΣΥΡΙΖΑ στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που γράφουν πανηγυρικά tweets για το συγκεκριμένο μοντέλο αυτοδιαχείρισης και έχω κάτι ανούσιες επισημάνσεις να κάνω (αν επιτρέπεται, βέβαια). Επισήμανση πρώτη: Το «επιτυχημένο μοντέλο λειτουργίας» παρέλαβε 70 εργαζομένους από τον ιδιώτη επιχειρηματία και πλέον ο συνεταιρισμός αριθμεί λιγότερους από 20. Επισήμανση δεύτερη: Το «επιτυχημένο μοντέλο λειτουργίας» δίνει μισθούς πείνας, με τους υπαλλήλους να αναγκάζονται να κάνουν μειωμένα ωράρια στο συνεταιρισμό, ώστε να δουλεύουν και δεύτερες δουλειές για να εξασφαλίσουν το μεροκάματο. Επισήμανση τρίτη: Οι εργαζόμενοι στο συνεταιρισμό κατατάσσουν την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ στην ίδια μοίρα μαζί με όλες τις υπόλοιπες, μιας και τους φλόμωσαν στις υποσχέσεις για την επίλυση του θέματος και τη δημιουργία θεσμικού πλαισίου λειτουργίας τέτοιου είδους συνεταιριστικών σχημάτων και δεν έκαναν απολύτως τίποτα.
Οι τηλεθεάσεις ως δείκτης
Τον καιρό της επικοινωνιακής παντοδυναμίας του Αλέξη Τσίπρα, οι οπαδοί του ΣΥΡΙΖΑ στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έγραφαν μανιωδώς tweets για τις υψηλές τηλεθεάσεις που κατέγραφε κάθε εμφάνιση του προέδρου. Βέβαια, από τότε έως σήμερα, τα πράγματα άλλαξαν και ο πρόεδρος απώλεσε την αλλοτινή σαγήνη του. Πλέον, οι εμφανίσεις του Αλέξη Τσίπρα «δεν τραβάνε» και είναι εν πολλοίς αδιάφορες για το κοινό που παρακολουθεί τα πολιτικά τεκταινόμενα. Τελευταίο «κρούσμα» η συνέντευξη του Αλέξη Τσίπρα στην εκπομπή «MEGA Σαββατοκύριακο», η τηλεθέαση της οποίας ήρθε δεύτερη πίσω από την εκπομπή «Καλημέρα» του Γιώργου Αυτιά, που την ίδια ώρα είχε αποσπάσματα από παλαιότερη συνέντευξη του πρωθυπουργού, αλλά και συνέντευξη με τον γραμματέα της Νέας Δημοκρατίας, Παύλο Μαρινάκη. Δηλαδή, ο Αλέξης Τσίπρας, παρότι ζωντανά συνεντευξιαζόμενος, ήρθε δεύτερος πίσω από βίντεο με παλαιότερες δηλώσεις του πρωθυπουργού και του Παύλου Μαρινάκη.
Ο εφιάλτης στο δρόμο με τις λεύκες
Το 1984 το αμερικανικό box office κατέγραψε ακόμα μία κινηματογραφική επιτυχία. Η ταινία «Ο εφιάλτης στο δρόμο με τις λεύκες» έφερε πάνω από 25 εκατομμύρια εισπράξεις, ποσό εντυπωσιακό για την εποχή. Η ταινία αυτή ήταν και το ντεμπούτο του Τζόνι Ντεπ στον κινηματογράφο. Το σενάριο της ταινίας καταπιάνεται με μία ομάδα εφήβων που τρομοκρατούνται και δολοφονούνται στα όνειρά τους, αλλά μυστηριωδώς και στην πραγματικότητα, από έναν άνδρα με το όνομα Φρέντι Κρούγκερ. Οι ίδιοι δεν γνωρίζουν την αιτία αυτού του περίεργου φαινομένου, αντίθετα από τους γονείς τους, οι οποίοι κρατούν ένα σκοτεινό μυστικό. Η ταινία έλαβε παγκοσμίως διθυραμβικές κριτικές για την ικανότητά της να συγχέει έξυπνα τα όρια ανάμεσα στο φανταστικό και στο πραγματικό, παίζοντας με την αντίληψη του θεατή.
Μια επανάληψη αυτής της σύγχυσης ανάμεσα στο φανταστικό και στο πραγματικό βλέπουμε μπροστά μας και στο δρόμο (με τις λεύκες) για την κάλπη της 21ης Μαΐου. Για τον ΣΥΡΙΖΑ τα πράγματα φάνταζαν απλά πριν την προκήρυξη των εκλογών. Εχοντας αποδεχτεί την πρωτιά της Νέας Δημοκρατίας, εισήγαγε το φανταστικό αφήγημα της «προοδευτικής διακυβέρνησης», κάνοντας μεγάλο τμήμα του αριστερού ακροατηρίου να πιστέψει ότι κάτι τέτοιο είναι όντως εφικτό. Στην εξίσωση μπήκε ο Ανδρουλάκης, ο οποίος έβαλε τους δικούς του όρους - που μάλλον δεν πίστεψε κανείς. Το ΚΚΕ δήλωσε αναμενόμενα ότι απέχει από οποιαδήποτε συμμετοχή στην κυβέρνηση και ο Γιάνης Βαρουφάκης άρχισε να ξεδιπλώνει το σχέδιο ρήξης του ΜέΡΑ25, το οποίο περιλαμβάνει νέο νόμισμα, κολεκτιβοποίηση, έξοδο από την Ε.Ε., χρεοκοπία της Τραπέζης της Ελλάδος και άλλα τέτοια φανταστικά πράγματα.
Αφού ο Αλέξης διέγνωσε ότι όλος αυτός ο αχταρμάς δεν θα πείσει ούτε το γραφείο του, δήλωσε ότι «ο πρώτος και ο τρίτος μπορούν να σχηματίσουν κυβέρνηση» - με το δεδομένο βέβαια ότι λαμβάνουν άνω του 46%. Ωστόσο, έξυπνα δεν είπε ποιος είναι «ο πρώτος», μιας και εδώ δεν υπάρχει καμία σύγχυση φανταστικού με την πραγματικότητα. Πρώτος αδιαμφισβήτητα είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η Νέα Δημοκρατία. Και αυτός είναι ο λόγος που ο δρόμος για την κάλπη έχει γίνει εφιάλτης για τους λοιπούς συμμετέχοντες.
