Μία από τις εξαγγελίες του «Συμβολαίου για την Αλλαγή», που εμφατικά ανήγγειλε ο Αλέξης Τσίπρας προχθές από το Λαύριο, ήταν η κατάργηση του περιβόητου Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ). Το ΤΧΣ ιδρύθηκε με τον Ν. 3864/2010, με κύριο σκοπό τη διατήρηση της σταθερότητας του ελληνικού τραπεζικού συστήματος, μέσω της ενίσχυσης της κεφαλαιακής επάρκειας των πιστωτικών ιδρυμάτων, με αρχική διάρκεια έως 31.12.2017. Το 2015, ο ΣΥΡΙΖΑ με το άρθρο 1 του Ν. 4340/2015 (για τα μέτρα εφαρμογής του μνημονίου) όρισε ότι η διάρκεια του Ταμείου παρατείνεται μέχρι και την 30ή Ιουνίου 2020 και με αποφάσεις του υπουργού Οικονομικών μπορεί να δίνονται επιπλέον παρατάσεις. Η Νέα Δημοκρατία με το άρθρο 3 του Ν. 4941/2022 τροποποίησε την εν λόγω διάταξη και έθεσε καταληκτική ημερομηνία διάρκειας ζωής του Ταμείου την 31η.12.2025, αφαιρώντας κάθε δυνατότητα παράτασης. Με τα δεδομένα αυτά, ο Αλέξης Τσίπρας εξήγγειλε (άλλη μια φορά) κάτι το οποίο έχει ήδη θεσμοθετηθεί από την κυβέρνηση.
Εξαφανισμένη τροπολογία
Αγαπημένη ασχολία του γράφοντος είναι η ανάγνωση πονημάτων μεγάλων πολιτικών ανδρών. Σειρά λοιπόν είχε το άρτι εκδοθέν βιβλίο του πρώην υπουργού επί διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ Νικολάου Παππά «Μ.Μ.Ε. την άδειά σας» των εκδόσεων «Θεμέλιο». Το βιβλίο καταστρώνεται σε δέκα κεφάλαια και αποτελεί μια συστηματική καταγραφή του νομοθετικού έργου που συντελέστηκε επί της υπουργίας του. Οπως είναι αναμενόμενο, μεγάλο μέρος της ύλης καταπιάνεται με τον διαγωνισμό αδειών των τηλεοπτικών σταθμών, την ακύρωση από το ΣτΕ και την επανάληψή του από το αρμόδιο όργανο (ΕΣΡ). Ωστόσο, εντοπίζω ότι, παρά την ύπαρξη σχετικού (υπο)κεφαλαίου για τα «τέλη διαφήμισης» στη σελ. 97, διέλαθε της προσοχής του συγγραφέα η αναφορά στην τροπολογία με την οποία μειώθηκε ο ειδικός φόρος διαφήμισης από 20% στο 5% (άρθρο 12 Ν. 4499/2017), που κατά την κοστολόγηση του ΓΛΚ (απώλεια εσόδων 20 εκατ. ευρώ ετησίως, σύμφωνα με την υπ’ αριθμ. 318/60/2017 έκθεση) «ισοφάριζε» τα ετήσια έσοδα από τις τηλεοπτικές άδειες (21 εκατ. ευρώ).
Pro bono σύσταση
Γράφει –μεταξύ πολλών άλλων– ο Ηλίας Κασιδιάρης σε ανάρτησή του στο Twitter: «[...] ετοιμάζουμε ήδη την προσφυγή μας στο Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο η οποία βασίζεται στο σκεπτικό του γενναίου και έντιμου δικαστή του Α1 Τμήματος κυρίου Μουζάκη, ο οποίος έκρινε τον νόμο αποκλεισμού μας αντισυνταγματικό. Εν συνεχεία, θα προσφύγουμε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, όπου θα δικαιωθούμε με απόλυτη βεβαιότητα [...]». Πριν από την προσφυγή του στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων συστήνω στον Ηλία Κασιδιάρη και τους συνοδοιπόρους του να μελετηθούν έως πλήρους κατανοήσεως η απόφαση Ζντανόκα κατά της Λετονίας, No 58278/00/16.3.2006 της Μείζονος Συνθέσεως του εν λόγω Δικαστηρίου που έχει την έδρα του στο Στρασβούργο της Γαλλίας, και η εκεί παρατεθείσα πλούσια νομολογία. Θα λυθούν πολλές απορίες...
Χρεία επεξηγήσεων
Διαβάζω ότι προφυλακίστηκαν έπειτα από μαραθώνιες καταθέσεις που έδωσαν στους δικαστικούς λειτουργούς οι δύο κατηγορούμενοι που συνελήφθησαν βάσει ενταλμάτων του ανακριτή για τα αδικήματα της παράνομης οπλοφορίας, της οπλοχρησίας και της ανθρωποκτονίας κατά συναυτουργία σε βάρος του δημοσιογράφου Γιώργου Καραϊβάζ. Αλλά για μια στιγμή: αφού οι συλλήψεις των δύο κατηγορούμενων αδερφών (40 και 48 χρονών) ήταν «προεκλογικές» και η δικογραφία είναι «διάτρητη και χωρίς στοιχεία», όπως έλεγαν οι αρμόδιοι εισαγγελείς της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως, πώς στην ευχή εισαγγελέας και ανακριτής έκριναν –κατ’ άρθρ. 282 ΚΠΔ– ότι προκύπτουν σοβαρές ενδείξεις ενοχής εις βάρος τους και τους προφυλάκισαν; Περίεργα πράγματα, που άμεσα χρήζουν επεξηγήσεων από το αρμόδιο ανακριτικό τμήμα της Κουμουνδούρου...
Μία επαναλαμβανόμενη σύμπτωση
Στη χθεσινή στήλη έγραφα ότι οι επί ΣΥΡΙΖΑ αποδεδειγμένες (με δικαστική βούλα) παράνομες παρακολουθήσεις της ΕΥΠ σε βάρος του δημοσιογράφου Γιώργου Καραϊβάζ και άλλων δύο ποινικών (κατά σύμπτωση δολοφονηθέντες και οι τρεις) έχουν άμεση σχέση με την τροποποίηση του Ποινικού Κώδικα παραμονές των εκλογών του 2019.
Σύμφωνα με τον παλαιό Π.Κ., κατά το άρθρο 370Α, «όποιος αθέμιτα παγιδεύει ή με οποιονδήποτε άλλον τρόπο παρεμβαίνει σε συσκευή, σύνδεση ή δίκτυο παροχής υπηρεσιών τηλεφωνίας ή σε σύστημα υλικού ή λογισμικού, που χρησιμοποιείται για την παροχή τέτοιων υπηρεσιών, με σκοπό ο ίδιος ή άλλος να πληροφορηθεί ή να αποτυπώσει σε υλικό φορέα το περιεχόμενο τηλεφωνικής συνδιάλεξης μεταξύ τρίτων ή τα στοιχεία της θέσης και κίνησης της εν λόγω επικοινωνίας, τιμωρείται με κάθειρξη μέχρι δέκα ετών». Με τον νέο Π.Κ., το εν λόγω αδίκημα υποβιβάστηκε σε πλημμέλημα. Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας με το άρθρο 10 του Ν. 5002/2022 όρισε ότι η παραβίαση απορρήτου τηλεφωνικής επικοινωνίας και προφορικής συνομιλίας διώκεται και τιμωρείται σε βαθμό κακουργήματος.
Τι σημαίνουν πρακτικά όλα αυτά; Σημαίνουν αυτά που έγραφα στις 7.9.2022 σε αυτήν εδώ τη στήλη: «[...] Από την 01.7.2019 και εντεύθεν, η παραβίαση του απορρήτου της τηλεφωνικής συνομιλίας τιμωρείται ως πλημμέλημα (με ανώτερη ποινή τα πέντε έτη). Οπως αναφέρεται στην αιτιολογική έκθεση, επιχειρήθηκε γενικά ο εξορθολογισμός των απειλούμενων ποινών [...], δηλαδή η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ επιχείρησε να “εξορθολογίσει” τις ποινές κάθειρξης που προβλέπονται για όσους αθέμιτα διενεργούν υποκλοπές και να τους ρίξει στα μαλακά εφόσον καταδικαστούν, αφού η καταδίκη για πλημμέλημα προβλέπει αναστολή, μετατροπή της ποινής σε χρήμα ή ακόμα και κοινωφελή εργασία – ίσως στο τηλεφωνικό κέντρο του ΟΤΕ που υπάρχει και πρότερη εμπειρία. Δεν γνωρίζω τι είχαν κατά νου όταν τροποποιούσαν την εν λόγω ποινική διάταξη. Iσως να εξασφαλίσουν ότι δεν θα ανακαλυφθεί μελλοντικά “καμιά στραβή στη βάρδιά τους”».
Τώρα λοιπόν που ήρθε η «στραβή», οι παράνομες καταγραφές της ΕΥΠ σε βάρος του δολοφονηθέντος δημοσιογράφου και (αγνώστου αριθμού) άλλων θα παραμείνουν ατιμώρητες διότι υπέκυψαν σε παραγραφή με τον υποβιβασμό τους σε πλημμέλημα το 2019.
