Ο πρώτος και ο τρίτος
Μιλώντας στην πρωινή εκπομπή του Mega την περασμένη Κυριακή, ο Αλέξης Τσίπρας είπε ότι ήρθε σε σύγκρουση με τον Γιάνη Βαρουφάκη το 2015 και «δεν έθεσε καν σε συζήτηση αυτές τις ανοησίες για το νόμισμα, διότι αυτή ήταν η γραμμή του Σόιμπλε», και θα το κάνει τώρα «που βγάλαμε τη χώρα από τα Μνημόνια και ρυθμίσαμε το χρέος», συμπληρώνοντας ότι «αν θέλει ο κ. Βαρουφάκης να πάει να βρει τον φίλο του τον κ. Σόιμπλε να το κουβεντιάσουν μαζί. Δεν αφορά καμία προοδευτική κυβέρνηση το σχέδιο αυτό». Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ αντιλαμβάνεται καθυστερημένα ότι το αρχικό αφήγημα «όλα μαζί τα προοδευτικά κόμματα πρέπει να συγκροτήσουμε κυβέρνηση» τού κάνει κακό και λανσάρει τη νέα πρόταση «οι εκλογές της απλής αναλογικής δεν είναι εκλογές χαλαρής ψήφου. Θα βγάλουν κυβέρνηση. Κατά πάσα πιθανότητα το πρώτο και το τρίτο κόμμα θα μπορούν να σχηματίσουν κυβέρνηση», στοχεύοντας μόνο στο ΠΑΣΟΚ και τον Νίκο Ανδρουλάκη πλέον.
Ο χρόνος ως πρόβλημα
Παρακολούθησα τα τρία (μέχρι στιγμής) προεκλογικά σποτάκια του ΣΥΡΙΖΑ. Τρεις ιστορίες (ένας αγρότης, ένας μικρομεσαίος επιχειρηματίας και ένας γιατρός του ΕΣΥ) συνθέτουν μια προεκλογική καμπάνια γεμάτη σκοτάδι, μιζέρια, απελπισία, κακομοιριά να κυριαρχούν στα πλάνα. Οι δε διάλογοι και οι ερμηνείες κάνουν τις «Οικογενειακές ιστορίες» να φαντάζουν υποψήφιες για Οσκαρ. Παρά το γεγονός ότι σαν θέαμα είναι διασκεδαστικό και βγάζει κάποιο γέλιο, υπάρχει ένα πολύ σοβαρό πολιτικό πρόβλημα: Ο χρόνος, ο οποίος για τον ΣΥΡΙΖΑ έχει σταματήσει στο 2015. Νομίζουν ότι, επαναλαμβάνοντας τις ίδιες καταστροφολογικές παρόλες, ο ψηφοφόρος θα πειστεί και θα ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ. Δεν γνωρίζω εάν αυτό το πρότειναν οι δημιουργοί της καμπάνιας ή εάν το επέβαλε ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας, ωστόσο σε κάθε περίπτωση πρόκειται για ξεκάθαρη κίνηση απελπισίας. Μια απελπισία που οδήγησε έως την αντιγραφή του σλόγκαν «ως εδώ», το όποιο είχε χρησιμοποιήσει η Νέα Δημοκρατία στις ευρωεκλογές του 2019.
Πρόγραμμα σε... Word
Δεν ξέρω αν είναι επίδειξη προχειρότητας ή ανικανότητας, αλλά η κίνηση του ΣΥΡΙΖΑ να ανεβάσει στην επίσημη ιστοσελίδα του κόμματος ένα αρχείο Word με το πρόγραμμα της επόμενης «προοδευτικής κυβέρνησης» δικαίως σχολιάζεται στο Διαδίκτυο από τους χρήστες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Μάλιστα, από τις ιδιότητες του εν λόγω αρχείου προέκυψε ότι η δημιουργία και η επεξεργασία του είχαν ξεκινήσει λίγες ώρες πριν. Δηλαδή, οι άνθρωποι που επί τέσσερα χρόνια ζητούσαν μέρα παρά μέρα εθνικές εκλογές από τον Κυριάκο Μητσοτάκη δεν είχαν έτοιμο ούτε το βασικό προεκλογικό εργαλείο τους. Για την Ιστορία (που λέει και μια ψυχή που μοιράζει φυλλάδια προκειμένου να εκλεγεί), να αναφέρουμε ότι έπειτα την πάνδημη κατακραυγή οι «φωστήρες» της Κουμουνδούρου ανέβασαν ξανά το αρχείο σε pdf...
Θρασύδειλοι τραμπούκοι
Την Κυριακή, ο Θάνος Πλεύρης δέχτηκε επίθεση από αγνώστους, ενώ γευμάτιζε σε εστιατόριο στα Πετράλωνα, μαζί με τη σύζυγό του και τα δύο ανήλικα παιδιά τους. Τα θρασύδειλα φασιστοειδή πέταξαν στην οικογένεια γιαούρτια, τραυματίζοντας στο μάτι τον υπουργό Υγείας, ο οποίος χρειάστηκε να μεταφερθεί στο Λαϊκό Νοσοκομείο (όπου διαπιστώθηκε «έντονη, διάχυτη, υπεραιμία και οίδημα επιπεφυκότος αριστερού οφθαλμού, καθώς και στικτή απόπτωση επιθηλίου του κερατοειδούς του ιδίου οφθαλμού»), ενώ «στόχοι» των τραμπούκων έγιναν ακόμη και τα παιδιά του! Για να είμαστε ιστορικά ακριβείς βέβαια, αυτές τις φασιστικού τύπου συμπεριφορές τις έχει δικαιολογήσει ο ίδιος ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αλέξης Τσίπρας προσωπικά, λέγοντας από βήματος Βουλής ότι το γιαούρτι είναι «θρεπτικό και καλλωπιστικό» και δεν είναι βία.
Οι «οκτώ» και τα Επικρατείας ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ
Η ανάρτηση του Απόστολου Δοξιάδη στο facebook για τη συγκρότηση των ψηφοδελτίων της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να διαβαστεί από όλους όσοι αποφασίσουν να πάνε στην κάλπη, ασχέτως του τι θα ψηφίσουν τελικώς. Πέραν της «σύγκρισης» των προσώπων της Ειρήνης Αγαπηδάκη και της Ζαχαρούλας Τσιριγώτη (θέτω τη λέξη εντός εισαγωγικών διότι χρησιμοποιείται καταχρηστικά, μιας και επί της ουσίας ουδεμία σύγκριση υφίσταται), θα σταθώ σε ένα-δύο σημεία που καταδεικνύουν το σάπιο καθεστώς της διακυβέρνησης Τσίπρα-Καμμένου και της αισχρής και χυδαίας εργαλειοποίησης των θεσμών κατά τη δυσώδη διακυβέρνησή τους κατά τη διαχείριση του θέματος των οκτώ Τούρκων αξιωματικών που ζητούσαν άσυλο από τη χώρα μας.
Γράφει ο Απόστολος Δοξιάδης: «Η Τσιριγώτη, τότε αντιστράτηγος της ΕΛ.ΑΣ., υπεύθυνη για τους Αλλοδαπούς και το Μεταναστευτικό, υπήρξε αντίθετα το χέρι του Τσίπρα, που ήθελε πάση θυσία να τους στείλουμε πίσω και υλοποιούσε τη βούλησή του στην Αστυνομία. Κολλητή η Τσιριγώτη του ενορχηστρωτή από το Μαξίμου του άνομου αγώνα του Τσίπρα, του Βαγγέλη Καλπαδάκη, αλλά και της συντρόφου του, Φεϊζά Μπαρουκτσού, πολιτικής υπευθύνου στην Τουρκική Πρεσβεία και ενορχηστρώτριας της προσπάθειας να πάρουν τους οκτώ από την άλλη μεριά, κάθε βδομάδα καλεσμένη στο σπίτι τους, και κολλητή φιλενάδα της κυρίας Μπαρουκτσού, ως πειθήνιο όργανο, έκανε ό,τι της έλεγαν για να παίζει το κυβερνητικό παιχνίδι (...). Τέλη του Δεκεμβρίου 2016, όταν η Δευτεροβάθμια Επιτροπή Ασύλου έδωσε το άσυλο στον πρώτο από τους οκτώ και ελευθερώθηκε κατά νόμον, το άλλο πειθήνιο όργανο του τρίδυμου Τσίπρας-Καλπαδάκης-Μπαρουκτσού, ο τότε υπουργός Μετανάστευσης Μουζάλας, προσέβαλε την απόφαση».
Πέρα από οτιδήποτε άλλο, το κύριο ζήτημα που αναδεικνύει η ανάρτηση του Απόστολου Δοξιάδη είναι συνεργασία της Ζαχαρούλας Τσιριγώτη με τη σύντροφο του Βαγγέλη Καλπαδάκη, η οποία ταυτοχρόνως ήταν υπάλληλος της Τουρκικής Πρεσβείας και πιθανά κατευθυνόμενη από την ΜΙΤ. Απαντήσεις για όλα αυτά δεν πήραμε ποτέ, αφού ουδείς ένιωσε την ανάγκη να δώσει. Αντιθέτως, η Ζαχαρούλα Τσιριγώτη έλαβε μια τιμητική θέση στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ. Ισως αυτή να είναι η καλύτερη απάντηση...
