Η πρόεδρος της Πλεύσης Ελευθερίας, Ζωή Κωνσταντοπούλου συνεχίζει να μετατρέπει κάθε κοινοβουλευτική διαδικασία σε προσωπικό της σόου, αγνοώντας προκλητικά τους κανονισμούς που η ίδια πολέμησε για να εφαρμοστούν. Η εμμονή της στον «κόφτη» και οι συνεχείς διαμαρτυρίες για τον χρόνο ομιλιών των συναδέλφων της δείχνουν μια ξεκάθαρη στρατηγική: δημιουργία εντυπώσεων χωρίς ουσιαστική συμβολή στο νομοθετικό έργο.
Η προσπάθεια να συνδέσει στελέχη της κυβέρνησης με υποτιθέμενους εκβιασμούς ή επιχειρηματικά συμφέροντα αποκαλύπτει την πλήρη έλλειψη στοιχείων και την προτίμησή της στην αισθητική της καταγγελίας. Αντί να ασχοληθεί με την ουσία του νομοσχεδίου ή τις ανάγκες των πολιτών, επιλέγει να κατασκευάζει σενάρια σκάνδαλων και να θολώνει την πραγματικότητα με προσωπικές φαντασιώσεις.
Η συνεχής αναφορά σε εταιρείες, χρήματα και υποθέσεις που δεν έχουν καμία σχέση με την αρμοδιότητά της υπογραμμίζει την εμμονή της Κωνσταντοπούλου στην πολιτική θεατρικότητα. Ο πολιτικός της λόγος χαρακτηρίζεται από ακραία υπερβολή, επιθετική ρητορική και συχνά ανοίκειες συνδέσεις, υπονομεύοντας το κύρος της ίδιας της Βουλής και την εμπιστοσύνη των πολιτών.
Η Ζωή Κωνσταντοπούλου δεν προσφέρει πολιτική κριτική, προσφέρει θέαμα. Η εμμονή της στις προσωπικές επιθέσεις και η κατασκευασμένη αίσθηση «σκάνδαλου παντού» φέρνει σε αμηχανία ακόμη και όσους την υποστηρίζουν, επιβεβαιώνοντας ότι ο πολιτικός της ρόλος περιορίζεται στην πρόκληση εντυπώσεων και στην πολιτική αποσύνθεση του κοινοβουλίου.
