Στη συγγραφική περιπέτειά του προς την πολιτική «Ιθάκη» του, ο Αλέξης Τσίπρας αφιέρωσε αρκετές λέξεις –ίσως και περισσότερες κατά κάποιους που... ρούφηξαν το ανάγνωσμα του πρώην πρωθυπουργού, από την ανείπωτη τραγωδία στο Μάτι– στη Ζωή Κωνσταντοπούλου και την επιλογή της στην προεδρία της Βουλής. Τότε που όριζε με αυτοπεποίθηση τον εαυτό της πρόεδρο επιτροπών και έβγαζε πορίσματα κατά βούληση. Μόνο που τότε, λόγω της... σοβαρότητας του ρόλου της, δεν υπήρχε χώρος για καρδούλες και αγαπουλίτσες... Μόνο για αυστηρότητα.
Με την ένδειξη «χαρακτηριστική περίπτωση αυτοκαταστροφικής αδιαλλαξίας» κατατάσσει ο Τσίπρας την Κωνσταντοπούλου στη λίστα των πολιτικών προσωπικοτήτων. Και η Ζωή, από την πλευρά της, κάνει ό,τι μπορεί για να δικαιώσει με τη στάση και την πολιτική συμπεριφορά της τον «ψεύτη» και... παραμυθά –όπως σταθερά τον αποκαλεί– Τσίπρα.
Η πρώην πρόεδρος της Βουλής «κυριολεκτικά βιάζει το Κοινοβούλιο», δηλώνει ο Άδωνις Γεωργιάδης, ο οποίος ανατρέχει με τη σειρά του στις ημέρες του 2015. Σύμφωνα με τον ίδιο, οι υπάλληλοι της Βουλής πανηγύρισαν όταν έφυγε από το αξίωμά της, γιατί «γλίτωσαν από την τύραννο».
Η Ζωή Κωνσταντοπούλου δείχνει απολύτως εξαρτώμενη από ένα αξίωμα... Μία προεδρία. Είναι το οξυγόνο και η... περπατούρα για τα πολιτικά της βήματα. Φαίνεται να ασπάζεται απολύτως τη ρήση «καλύτερα πρώτος στο χωριό, παρά δεύτερος στην πόλη» και συνεχίζει απτόητη τα σόου μεγαλομανίας της αρχηγού κοινοβουλευτικού κόμματος. Απαντά σχεδόν σε κάθε ομιλητή, αντιδικεί με τους άλλους πολιτικούς αρχηγούς –όταν δεν συνεννοείται παρασκηνιακά– και δίνει... παραστάσεις του φθηνού συνθήματος και της προκλητικής ατάκας.
Όταν, μάλιστα, εξαντλούνται οι αφορμές για καβγά και για διαμαρτυρία εντός του Κοινοβουλίου, βγαίνει στον δρόμο. Σε κάθε έκφραση και δράση της δίνει την εντύπωση ότι όταν κοιτάζεται στον καθρέφτη της βλέπει μία πολιτικό που... συνομιλεί με την ιστορία.
Από τα τελευταία... εμπρηστικά περιστατικά με πρωταγωνίστρια τη Ζωή Κωνσταντοπούλου ήταν η αντιπαράθεση με τον Άδωνι Γεωργιάδη για την παραίτηση του Διαμαντή Καραναστάση. Εκεί εκστομίστηκαν τα «ψευταράς και Χίτλερ» που προστέθηκαν στα «υμνητής του Γκέμπελς, αρνητής της γενοκτονίας των Εβραίων και φασίστας», κοσμητικά επίθετα με τα οποία είχε στολίσει το τελευταίο διάστημα τον Άδωνι Γεωργιάδη.
Επεισοδιακή ήταν και η τελευταία συνέντευξή της στην ΕΡΤ –χθες το πρωί– με αφορμή αφενός τον χαρακτηρισμό «πανελίστας» για τον Δημήτρη Ουγγαρέζο και αφετέρου τις καταγγελίες Γεωργιάδη, μετά την κόντρα της για την... πολιτική τιμή του Καραναστάση.
Μία ημέρα πριν, διακόπηκε για λίγα λεπτά η συνεδρίαση στην Εξεταστική Επιτροπή για τον ΟΠΕΚΕΠΕ, όταν η Ζωή Κωνσταντοπούλου απηύθυνε ερωτήσεις στην Καλλιόπη Σεμερτζίδου, την οποία κατηγόρησε για κατάχρηση δημοσίου χρήματος:
– Κωνσταντοπούλου: Από την αγροτική δραστηριότητα βγάλατε τη Ferrari και την Porsche;
– Σεμερτζίδου: Όχι, αφού δεν έχω κάτι στο όνομά μου.
Ο έντονος διάλογος έγινε ακόμη πιο πιπεράτος:
– Κωνσταντοπούλου: Από τα 2,4 εκατ. σώνεται κάτι ή τα έχετε φάει όλα;… Εχετε στους λογαριασμούς σας χρήματα;
– Σεμερτζίδου: Είναι δεσμευμένοι.
– Κωνσταντοπούλου: Πόσα χρήματα;
– Σεμερτζίδου: Δεν θυμάμαι.
– Κωνσταντοπούλου: Δεν θυμόσαστε πόσα φάγατε και πόσα μείνανε;
Ένα ακόμη επεισόδιο με την Κωνσταντατοπούλου να τα βάζει με θεούς και δαίμονες ήταν με τη βουλευτή του ΚΚΕ Λιάνα Κανέλλη.
«Έκανε καριέρα επί Χούντας», λέει η Ζωή, «δεν έχω προνόμιο να διακόπτω τη Βουλή επτά φορές για να μιλάω», απαντά η Κανέλλη. Η Ζωή Κωνσταντοπούλου όμως σταματά μόνο όταν η ίδια –και για τους δικούς της ειδικούς και δυσνόητους ενδεχομένως λόγους– το αποφασίσει. Είχε στήσει ήδη το εκτελεστικό απόσπασμα για τη Λιάνα Κανέλλη: «Με βίλα στην Εκάλη πατάει στη Βουλή μια φορά στα χίλια χρόνια».
Δέκα χρόνια μετά τη θητεία της στο ανώτερο κοινοβουλευτικό αξίωμα, η Ζωή Κωνσταντοπούλου μόνο έδρανο άλλαξε. Από τον... θρόνο, στις αριστερές πτέρυγες του Κοινοβουλίου και στο βήμα των ομιλητών, ως αρχηγός της Πλεύσης Ελευθερίας. Έχει πράγματι ενδιαφέρον η περιγραφή Τσίπρα για το... ενοχλητικό έντομο της Βουλής, που ο ίδιος επέλεξε να το στέψει... αυτοκράτορα και μάλιστα με ψήφους ρεκόρ. Κι εκείνη η θριαμβευτική εκλογή της Κωνσταντοπούλου έδωσε αέρα στα πανιά της αυταρχικότητας και της αλαζονείας της.
«Η στάση της ήταν συστηματικά συγκρουσιακή και παρελκυστική. Εξαρχής αντίθετη σε κάθε ιδέα Συμφωνίας, χωρίς όμως να αισθάνεται την παραμικρή ανάγκη να καταθέσει μια εναλλακτική πρόταση... Μετά τη συμφωνία (σ.σ.: με τους εταίρους), η Κωνσταντοπούλου, για να αντιταχθεί στις κεντρικές επιλογές της Κυβέρνησης, μετατράπηκε σε αντίπαλη φωνή... Αντί να εγγυηθεί την ομαλή λειτουργία του Κοινοβουλίου, επέλεξε να παρεμποδίζει ενεργά τις διαδικασίες, προκαλώντας καθυστερήσεις σε κρίσιμες ψηφοφορίες... Με εξαντλημένους βουλευτές να κοιμούνται στα έδρανα, γιατί οι συνεδριάσεις άρχιζαν εσκεμμένα τα μεσάνυχτα. Η ίδια καθυστερούσε σκόπιμα να ανέβει στην έδρα, με αποτέλεσμα οι διαδικασίες να διαρκούν ως το επόμενο πρωί... Επέμενε με εξουσιαστική μανία, γαντζωμένη στην καρέκλα, προσδοκώντας προφανώς ότι μια τέτοια στάση θα της επέτρεπε να εκπληρώσει τις αρχηγικές της φαντασιώσεις... Αντί για θεσμική εγγυήτρια, είχε μετατραπεί σε παράγοντα γελοιοποίησης του Κοινοβουλίου... Δυστυχώς, η πολιτική και η Αριστερά μαγνητίζουν τους νάρκισσους, όπως το φως τα έντομα...», σημειώνει, μεταξύ άλλων, στην «Ιθάκη» του ο πρώην πρωθυπουργός.
