Το προβάδισμα στον Ερντογάν δεν το έδωσε η λεγόμενη Γενιά Ζ, δηλαδή αυτή που δεν έχει γνωρίσει άλλον ηγέτη εκτός από αυτόν. Το έδωσαν τα μέλη του κόμματός του, του AKP, τα οποία έχει φροντίσει να διορίσει όλα στον δημόσιο τομέα, τον οποίο έχει ολοκληρωτικά διαβρώσει
Καθώς έχει πια συνειδητοποιήσει πως δεν μπορεί να κοροϊδέψει ξανά τους μεγαλύτερους, αυτούς που γνώρισαν στο πετσί τους τις συνέπειες των παλιών ψεμάτων του, ο κ. Τσίπρας έχει τώρα βάλει στο στόχαστρό του τους νέους ψηφοφόρους. Θεωρεί πως οι νέοι και οι νέες της χώρας είναι τα καινούργια του θύματα. Αυτούς προσπαθεί να κοροϊδέψει τώρα!
Ετσι, ενώ πριν από το 2015 υποσχόταν να σχίσει τα Μνημόνια «ντάλα μεσημέρι» και να διώξει με τις κλοτσιές τους τροϊκανούς –εξαιτίας των οποίων οι μεγαλύτεροι υπέστησαν περικοπές στις συντάξεις και γενικά στα εισοδήματά τους– τώρα μοιράζει υποσχέσεις στη νέα γενιά!
Με απεχθέστερη την υπόσχεση ότι θα καταργήσει τη βάση εισαγωγής στα πανεπιστήμια, οπότε θα ανοίξουν οι πόρτες για να εισαχθούν όλοι! Υπόσχεται μάλιστα ότι θα το πράξει από φέτος, από τις πανελλαδικές εξετάσεις του Ιουνίου, αφού τάχα θα έχει σχηματιστεί «προοδευτική κυβέρνηση»!
Βέβαια, με τον τρόπο αυτόν καταργεί στην πράξη τις συνεργασίες που δήθεν επαγγέλλεται μέσω απλής αναλογικής, αφού υπόσχεται κάτι χωρίς προηγουμένως να έχει συνεννοηθεί με τους υποτιθέμενους κυβερνητικούς εταίρους του. Τους οποίους ούτε έχει βρει ούτε τους ρωτάει! Απλά αποφασίζει για λογαριασμό τους ο ίδιος και μάλιστα προκαταβολικά!
Και το άκρον άωτον: Από τα Γιάννενα εξήγησε για ποιον λόγο απέτυχαν οι δημοσκοπήσεις στην Κύπρο και στην Τουρκία!
Είπε συγκεκριμένα:
«Το αποτέλεσμα δεν θα το κρίνουν οι δημοσκοπήσεις, αλλά η ψήφος του ελληνικού λαού. Στην Κύπρο οι δημοσκοπήσεις έπεσαν έξω, στην Τουρκία χθες έπεσαν έξω. Τι ήταν αυτό που τις έριξε στον κουβά; Η συμμετοχή – και κυρίως η συμμετοχή των νέων».
Οπότε, κάλεσε τους νέους να προσέλθουν μαζικά στις κάλπες «για να στείλουμε στον κουβά τις δημοσκοπήσεις και να στείλουμε στο σπίτι του τον αλαζόνα πρωθυπουργό και τη χειρότερη κυβέρνηση της Μεταπολίτευσης. Ας γράψουμε τη δική μας σελίδα στην Ιστορία με τη συμμετοχή μας στις εκλογές, για να ξανάρθει η δημοκρατία στην εξουσία και η δικαιοσύνη παντού».
Υποστηρίζει, δηλαδή, ότι οι δημοσκοπήσεις στην Τουρκία απέτυχαν επειδή συμμετείχαν οι νέοι!
Ως γνωστόν, σ’ αυτές τις εκλογές στην Τουρκία ψήφισαν πάνω από πέντε εκατομμύρια νέοι ψηφοφόροι. Ολοι οι υποψήφιοι έστρεψαν τα βλέμματά τους προς αυτούς. Και μοίρασαν υποσχέσεις.
Η ανάλυση, όμως, του κ. Τσίπρα δεν φαίνεται να έχει κάποια σχέση με την πραγματικότητα.
Οχι μόνο επειδή η τουρκική νεολαία είναι δυσαρεστημένη με τον Ερντογάν, ο οποίος περιορίζει τις ελευθερίες τους –κυρίως των κοριτσιών, για τις οποίες είπε πως όποια δεν γίνεται μητέρα είναι… μισή γυναίκα–, βάζει όποτε θέλει φραγή στα κοινωνικά δίκτυα, φυλακίζει τους φοιτητές που παίρνουν μέρος σε διαδηλώσεις και καταδιώκει τους ομοφυλοφίλους.
Αλλά και επειδή δύο στις τέσσερις δημοσκοπήσεις έδιναν προβάδισμα στον Ερντογάν – απλά η Δύση ήθελε να διαβάζει τις δημοσκοπήσεις που της άρεσαν!
Και επειδή το προβάδισμα στον Ερντογάν δεν το έδωσε η λεγόμενη Γενιά Ζ, δηλαδή αυτή που δεν έχει γνωρίσει άλλον ηγέτη εκτός από αυτόν. Το έδωσαν τα μέλη του κόμματός του, του AKP, τα οποία έχει φροντίσει να διορίσει όλα στον δημόσιο τομέα, τον οποίο έχει ολοκληρωτικά διαβρώσει.
Η σημερινή Τουρκία είναι κομμένη στα δύο: στα μέλη του AKP που απολαμβάνουν όσα προνόμια μπορεί να απολαύσει κανείς μέσα σε μια τόσο μεγάλη οικονομική κρίση και στους πολίτες που ανήκουν στην αντιπολίτευση.
Επομένως, οι οικογένειες που ανήκουν στο AKP επέλεξαν με βάση αυτό το κριτήριο. Και οι μεγάλοι και οι μικροί!
Και επιτέλους, η «θεωρία του κουβά», που αποτελεί και πανηγυρισμό υπέρ της πλευράς Ερντογάν, δεν είναι απλά ρηχή. Είναι αδιανόητη! Για να ακυρώσει τις δημοσκοπήσεις, ο κ. Τσίπρας ρίχνει στον κουβά τα δικαιώματα της τουρκικής νεολαίας!
Υποστηρίζει πως οι νέοι που φυλακίζονται για μια διαδήλωση έτρεξαν να ψηφίσουν τον Ερντογάν! Αυτός που τάχα ζητά «δικαιοσύνη παντού» και διαρρηγνύει τα ιμάτιά του για τις ακαδημαϊκές ελευθερίες! Μπορεί να σκεφθεί κανείς τίποτε πιο τυχοδιωκτικό;
